Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 19

Hlin
17
vinnubrögðin vilja auka og bæta í landinu að gera þegar
í stað gagnskör að því, að til sje á boðstólum nóg af
vel völdu, efni og góðum og hentugum áhöldum til heim-
ilisiðnaðar, bæði útlendu og innlendu, á sem flestum
stöðum í landinu með sanngjörnu verði.
Pótt margir sjeu nú farnir að sækja allar nauðsynjar
sínar í búðirnar eða til iðnaðarmanna, þá eru þó enn
ekki allfáir, sem kysu að bjarga sjer sjálfir, ef aðstaða
væri þægilegri um efni og áhöld. Mundu ekki margir t.
d. heldur vilja »ióða« dósirnar sínar sjálfir á haustin, ef
hægðarleikur væri að ná sjer í áhöld og efni, sem til
þess verks þarf, en að eiga undir högg að sækja til
bfikksmiðsins, sem allir þurfa að nota á sama tíma.
Allskonar afurðir frá sveitunum, sem nota má til heim-
ilisiðnaðar, þurfa að vera fáanlegar í kaupstöðum og
kauptúnum; ekki má ætla sveitamönnum að vinna úr
allri sinni ull t. d., en að því verður að stefna að
flytja ekkert út óunnið og nýta alt vel, sem til er i land-
inu. — Þegar keypt er í stórum stíl, hvort heldur er
útlent eða innlent efni, ætti að mega fá betri kaup;
kæmi það framleiðendum að liði.
Með þessu móti mættist á miðri leið viðleitni almenn-
ings í þessu efni, kunnátta, hugvit og listfengi, sem þeg-
ar er fyrir hendi, og á hinn bóginn áhugi heimilisiðnaðar-
vina um viðreisn þessa atvinnuvegar, er getur aukið
efnahagslegt sjálfstæði þjóðarinnar að miklum mun, ef
rétt er að farið, auk þess sem iðjusemin bætir heimilis-
lífið og bætir fólkið.
Það mundi sannast, að heimavinna ykist stórum í land-
inu, ef menn væru studdir drengilega um útvegi á efni
og áhöldum, ætti það ekki að vera útláta-mikið að koma
þessu í kring, sú verslun ætti að bera sig eins og hver
önnur, en fyrirhöfn kostar það og fyrirhyggju, en gera
má ráð fyrir, að þeir menn, sem að þessu ynnu, hefðu
góðan skilning á starfi sínu óg áhuga á framgangi þess.—