Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 80
78
HUn
Pó lifirðu ung við leik og drautna,
lærðu að spinna, vefa, sauma,
þó til þess fáirðu tíma nauma,
taktu í hönd þjer pjesa.
Heimskur er sá sem hirðir ekki um að lesa.
Skeði við lífsins sker og strauma
skipbrot vona þinna,
það sem bjargar þá er bæn og vinna.
Af sólaryinum glugginn grætur
gleðitárum daga og nætur.
Sá hefir nóg sjer nægja iætur.
Nú skal sækja í fjöru skel,
þreyta hlaup um móa og mel,
vinna öllu brotnu bætur,
byggja hús og sraala.
liggja úti leggur, gler og vala.
Pó vaxa kunni vinda þotan,
verð jeg að hugsa um skipaflotann,
renni jeg þeim á veg sinn votan,
vind upp segl, um stjórnvölinn
*egg ieg glaður lófa minn,
fari jeg hönd um formanns-sprotann,
festi jeg það í minni, . *
að oft er flagð undir fögru og sljettu skiiini.
Oft er það hestsins hyggni að þakka,
hittirðu ekki vaðið skakka,
annað er það um öldu-blakka,
ekki skynja þeir lífsins strit,
hjer þarf mannsins hyggjuvit,
stýri hann ei rjett um bárubakka,
búið er heljar grandið,
ein ef rís er önnur vís við landið.
Mjór er stundum mikils vísir,
menn ef nytsamt starfa fýsir,
af þeim eins og Ijósi lýsir.
Jeg leigði mjer skip í fyrra tvö,
en nú hefi jeg smíðað sjálfur sjö,