Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 34

32
Hliri
Foreldrar týndu börnum sínum og ættingjum, og mjer
er kunnugt um, að Belgir þúsundum saman höfðu enga
hugmynd um hvort nokkur af þeirra nánustu var á lífi,
eða hvar niður komnir. Fundu stundum foreldrar börn
sín til og frá um England, er þau höfðu verið þar svo
árum skifti að leita þeirra, og eru af því sagðar hinar
einkennilegustu sögur.
Jeg kom til Birmingham sem áður er sagt í maí 1915.
Fjelag eitt heitir »TheBirm. Metal & Munition Co.« og vann
jeg þar um sumarið að byssukúlnagerð. Verksmiðjan er
inni í borginni, og um sumarið var hitifin og kolasvælan
nálega óþolandi. Parna munu hafa unnið alt að 18.000
manna og var þar, eins og í öllum verksmiðjum lands-
ins, unnið dag og nótt, það er að segja hver einstakl-
ingur vann hálfan mánuð daga og hálfan mánuð nætur.
Á nóttum varð að loka gluggum öllum, til að köma í
veg fyrir, að Ijósin vísuðu veginn -Zeppelínsloftförum
þeim, er oft voru á sveimi yfir verksmiðjubæjum Bret-
lands, leitandi að tækifæri til að hitta með sprengikúlum
sínum einhverja þá verksmiðju er veigur þætti í að sprengja
í loft upp. Urðu helst fyrir því púðurverksmiðjur í Kent,
Sussex og Essex og hafa þar oft orðið hin ógurlegustu
slys.
Bæði menn og konur unnu við verksmiðju þessa, en
þó voru konurnar í miklum meiri hluta, þó ekki hin
fyrstu ár líkt því er síðar varð. Pess má geta, að þar sem
karlar lögðu lífið í sölurnar fyrir land sitt, hafa ensku
konurnar lagt heiisu sína og vellíðan í sölurnar í sama til-
gangi, því hvað getur verið verra en að vinna 10 — 11
tíma inn í loftillum verksmiðjum í svo miklu skrölti,
að ekki heyrist mannsins mál, þar sem hundruðum af
fólki er hrúgað saman í drepandi hita. — Það var algengt,
að allmargar ungar stúlkur væru bornar út á nóttu hverri
áleiðis til sjúkraskýlisins, oftast í yfirliði. Eins og eðlilegt
er, þyrstir fólk mjög mikið í þvílíkum" hita, og varð jeg