Morgunn - 01.12.1941, Blaðsíða 46

144
MORGUNN
kol í eldinn og fór því fram í kolageymslu eftir þeim og
hafði með sér kerti og eldspítur. Þegar hann hefir tekið
kolin í fötuna opnar hann hurðina og ætlar út. Þá sér
hann ömmu sína standa í dyrunum, alveg eins og hann
var vanur að sjá hana. Hún réttir honum höndina, sem
hann segir að hafi verið köld, og segir síðan við hann:
,,Nú fékk ég leyfi til að koma og kveðja þig, elsku dreng-
urinn minn“.
Síðan leið hún í burtu, en hann stóð eftir og var ekk-
ert hrædddur.
í þessu sambandi er eftirtektarverðast hve mjög hún
þráði að fá að kveðja hann síðasta daginn, sem hún lifði
á jörðunni.
Friörikka SæmundscLóttir,
Eskifirði.
Framliðnir menn
vita stundum meira um hið ókomna
en vér vitum.
Merkileg forspá hjá miðlum.
í ágústmánuði, árið 1932, kom ég í fyrsta sinn á miðils-
samkomu. Það var í aðalstöð Marylebone-sambandsins í
London, þar sem frú Estelle Roberts var miðillinn. Ég
hafði þá engin önnur kynni af spíritismanum en þau, að
ég hafði lesið bókina „Á landamærum annars heims“
og um trúmálin var ég í fullkominni óvissu. Ég kom á
þessa samkomu sem kaldur áhorfandi, hafði gert það fyrir
mcður mína að fara með henni þangað, til þess að fylgja
henni aftur heim til hennar. Þetta var í fyrsta sinn, sem
móðir mín sótti spíritistasamkomu og jafnframt í hið síð-
asta, því að hún varð svo hrædd, að hún hefir engin af-
skipti haft af spíritismanum síðan.