Morgunn - 01.12.1941, Blaðsíða 84

182
M 0 R G U N N
Hver er þessi silfurþráður, sem guðsmaðurinn talar um
fyrir meira en tveim þúsundum ára, í sambandi við dauð-
ann, og oftar er talað um í Gl.tm. ? Er þetta að eins lík-
ingarmynd hins ímyndaða lífsþráðar, eða er þarna um
raunverulegt atriði í aðskilnaði líkama og sálar á and-
látsstundinni að ræða?
Þeir nútímamenn, sem við rannsóknir þessarra hluta
fást, svara því eindregið játandi, að svo sé.
Um dauðann veitir enginn af höf. heil. Ritningar oss
eins mikla vitneskju og Páll postuli gerir með kenning
sinni um andlega líkamann, og allar niðurstöður nýjustu
rannsókna benda til þess, að þessi andlegi líkami vor,
sem er úr svo hárfínu efni gerður, að jarðneskir menn
þurfa sérstaka sjón til að sjá hann, eins og fæðist af hin-
um deyjandi líkama. En margendurteknar rannsóknir
sýna, að á milli þessarra tveggja líkama vorra liggur ljós-
band, sem dulskyggnu fólki sýnist vera með ljósum, eða
jafnvel silfurgráum lit, og þegar þetta ljósband slitnar,
er fyrst fullur aðskilnaður orðinn og þá hverfur sálin
aldrei aftur til jarðneska líkamans.
Liggur það ekki í augum uppi, að við þetta ljósband
milli líkamanna eigi guðsmaðurinn, þegar hann er
að tala um dauðann og segir þá, að silfurþráðurinn slitni?
Ef kirkjan telur sig vera í þjónustu sannleikans hlýtur
hún að fagna hverri þeirri staðfesting, sem þekkingar-
leit mannanna veitir þeim ummælum hinnar helgu bókar,
sem áður hafa verið torskilin eða óskiljanleg með öllu.
Nógu margir rengja frásagnir hennar fyrir það.
Enn er það eitt, sem mér finnst afar merkilegt í þessu
sambandi, og ég hefi einu sinni áður minnzt lauslega á
hér í kirkjunni. Vér vitum að Kristur hafði mátt til að
sjá hulda dóma lífs og dauða, og er það nú alveg víst, að
hann hafi enga vitneskju látið oss í té um þennan dular-
fulla lífsþráð, silfurþráðinn? Vér vitum, að guðspjöllin
greina ekki líkt því allt, sem hann talaði og gerði, margt
hefir glatazt, en sumt e. t. v. geymzt utan guðspjall-