Morgunn - 01.12.1941, Blaðsíða 59

MORGUNN
157
skjóthugsaða dóma, en vitum þó jafnframt of mikið til
þess að geta með góðri samvizku leitt hjá oss, að kynnast
eftir föngum og getu svo merkilegum og þýðingarmiklum
hlutum.
2. Að það er ekki aðeins erfitt, heldur frá mínu sjónar-
miði séð algerlega ómögulegt að halda því fram með skyn-
samlegum rökum, að öll fyrirbrigðin, sem gerast á fund-
um frú Láru, séu hégómi einn og blekking, jafnvel þótt
svik hafi þar sannazt í einstökum tilfellum.
Ég harma það, að þessi kona hefir dregizt í þá miklu
ógæfu, að misnota gáfu sína og hafa í frammi blekkingar.
Yfirleitt virðist mér það óviðfeldið, að miðilsstörf séu rek-
in sem atvinnugrein, enda eykur það stórum freistinguna
til þess að hafa í frammi blekkingar. Að þeim miðlum,
sem mikla hæfileika hafa, ætti jafnan að búa þannig, að
þeir þyrftu ekki að selja sérgáfu sína á strætum og gatna-
mótum.
Hin mikla ógæfa frú Láru Ágústsdóttur er ekki sízi
fólgin í þessu, að hafa með breytni sinni orðið til þess að
vinna því málefni tjón, að minnsta kosti í bili, sem hún
vegna sérstæðra hæfileika sinna hefði getað unnið hið
stærsta gagn. Sú byrði er nægilega þung, þótt vér, sem
syndaminni þykjumst, þyngjum hana ekki enn þá meir
með því að kasta þungum steinum vanhugsaðra sleggju-
dóma að þeim, sem böl og ógæfa þegar hafa beygt og
lamað.
En hvað sem því líður, þá gleymum því ekki, að ef lífið
eftir líkamsdauðann á annað borð er staðreynd, þá hagg-
ast sú staðreynd að engu við það, að á eina snauða konu
kunni að sannast svik í þessum málum. Ekki haggar það
heldur sannleikanum í neinu, hversu hátt sem vér hrópum
gegn honum, hversu ákaft sem vér neitum að gefa honum
gaum eða rannsaka rök hans. Allur ofstopi og hroki er oss
sjálfum verstur, en ekki þeim, sem hann bitnar á. Sálar-
rannsóknunum verður haldið áfi'am héðan í frá eins og
hingað til. Sönnun verður bætt við sönnun, staðxæynd auk-