Morgunn - 01.12.1941, Blaðsíða 48

146
M 0 R G U N N
segja svo mikil fjarstæða, að þegar ég kom heim til mín
og fór að skrifa hjá mér það, sem gerzt hafði á fundinum,
sleppti ég að geta um þetta atriði. Samt sem áður fór
ég að grafast fyrir þetta og komst ég þá að raun um, að
allt var þetta rétt!
Herra Peters tók nú hringinn minn, leit ekki á hann, en
hélt honum góða stund í lokuðum lófa sínum og sagði mér
síðan, að Max hefði átt hann og að áletrunin á honum
væri merki franskrar fjölskyldu.Ef ég færi í skjaldmerkja-
deildina í British Museum mundi ég fá staðfesting á því.
Sérfræðingur í British Museum hefir síðan staðfest þetta,
og síðan hefi ég komizt að raun um, að faðir minn fékk
hringinn frá móður sinni og að hún var af frönskum
uppruna.
I októbermánuði sama árs var ég enn á miðilsfundi með
öðrum, og nú var miðillinn frú Grace Cooke. Meðan hún
var í transi sagði hún m. a. við mig: „Þessi gifting yðar
verður sérstaklega merkileg“. Ég spurði hvort giftingin
yrði farsæl, og miðillinn, eða stjórnandinn, svaraði, að
það væri engin ástæða til að svara þeirri spurning, en
ýmsa óvenjulega erfiðleika yrði að yfirstíga áður en hún
kæmist í framkvæmd.
Fáeinum dögum síðar var ég enn á miðilsfundi. Þar var
átta manns og m. a. H. B., sem er vinur minn í viðskipta-
lífinu. Miðillinn var í trans, þegar hann sagði við mig:
,,Þér munuð kynnast henni, þegar Maíklukkurnar standa
í blóma“. „Hverri?“ spurði ég. „Konunni yðar“, var mér
svarað.
Næsta miðilsfund minn sat ég með frú Helen Spiers.
Eftir að hún hafði talað um ýmsa hluti sagði ég: „Þið
þarna í andaheiminum eruð alltaf að tala um einhverja
giftingu í sambandi við mig. Ég er alls ekki að hugsa um
að gifta mig. Hvað eigið þið við með þessu?“ Eftir nokkra
þögn svaraði frú Spiers því til, að faðir minn væri búinn
að undirbúa þetta hjónaband, og að konuefnið mitt héti
Mary Johnson. „Nú, hvaða manneskja er þá þetta?“