Skólablaðið - 01.11.1957, Blaðsíða 15

11
hafði misritazt í skeytinu um komutíma
flugvelarinnar og hafði ég sem sé verið
týnd í heilan solarhring. Með aðstoð lög-
reglunnar hafði ég svo komið í leitirnar
á þessu hoteli.
Ég var í skyndi flutt yfir á annað gisti-
hús, og sett í herbergi með ungri stúlku
frá ísrael. Hún nefndist Atara og var
nemandi menntaskolans í TelAviv. Seinna
komst ég að vísu að þvx, að hún hét alls
ekki Atara heldur Corina, en þar sem
það var rúmenskt nafn, þotti það ohentugt
fyrir fulltrúa ísraels, svo henni var gefið
nýtt nafn meðan hún var í Ameríku.
Strax frá þessum degi reyndumst við
Atara óaðskiljanlegar vinkonur.
Þarna voru auk okkar ellefu aðrir
keppendur frá Evrópu.
± heila viku dvöldumst við um kyrrt í
New York. Á hverjum morgni vorum við
vaktar eldsnemma og vorum á þönum
allan daginn. Við komum fram í sjón-
varpi og sýningarhúsum og hefði mátt
iíkja okkur við kindur, sem eru reknar
rétt úr rétt. Einu sinni vorum við allar
settar upp í parxsarhjól í skemmtigarði
og síðan var hjólið látið snúast tímum
saman. Þetta var gert í þágu ljósmynd-
ara, sem vildu ná myndum. Við vorum
víst ekkert sviphýrar, þegar því ferða-
lagi var lokið.
Alltaf var sama konan í fylgd með okk-
ur og átti hún oft fullt í fangi með að
halda hópnum saman.
Sigurði sá ég aðeins bregða fyrir á
blaðamannafundum, sem voru haldnir dag-
lega.
Á kvöldin birtumst við í ýmsum fræg-
um sjónvarpsþáttum, en yfirleitt var séð
um, að við færum snemma í rúmið og
fengjum nægan svefn.
Aðfararnótt þess 11. var svo flogið til
Kaliforníu. Þá höfðu þegar bætzt margar
í hópinn og voru þær frá ýmsum ríkjum
Bandaríkjanna. Hver stúlka klæddist þjóð-
búningi síns lands og var þarna marg-
litur hópur samankominn.
Það var tekið á móti okkur á flugvell-
inum í Los Angeles með kostum og kynj-
um og hver stúlka kynnt fyrir sinni gæzlu-
konu, sem skyldi líta eftir þeim næstu
tíu daga. Verndarkona mín var af ís-
lenzkum ættum, en fædd í Ameríku.
Samt talaði hún íslenzku reiprennandi.
Hún átti eftir að reynast mér sem móðir
og bókstaflega klæddi mig á morgnana og
skildi ekki við mig fyrr en ég var örugg-
lega komin í bólið á kvöldin.
Það fyrsta, sem ég veitti eftirtekt
þarna voru pálmatrén. Þau hafði ég
aldrei séð áður. Annars er gróður lítill
sökum hita og landið flatt og eyðilegt.
En einkennilegt er, hve loftið er tært
og hreint og næturnar svalar. Þótt hit-
inn væri geysilegur á daginn, og spjar-
irnar væru til óþæginda var nauðsynlegt
að bregða sér í yfirhöfn á kvöldin.
Nú voru allir þátttakendurnir mættir -
7 3 að tölu. Allt voru þetta laglegar
stúlkur á aldrinum 17-28 ára, flestar
sýningarstúlkur eða leikkonur í heima-
landi sínu. Aðeins ein svört stúlka tók
þátt, og var hún frá Martinique. Var það
í fyrsta sinn, sem negrar sendu fulltrúa.
Löndin austan járntjaldsins áttu engan
fulltrúa. Annars voru þarna fulltrúar
flestra landa heims, og það var gaman
að virða fyrir sér þessar stúlkur, sem
áttu eftir að láta hvern og einn dæma
land þeirra eftir breytni þeirra sjálfra.
Við bjuggum allar saman í lágreistu
en glæsilegu gistihúsi búnu öllum þæg-
indum, að ógleymdri sundlaug, sem var
öllum til ánægju. Okkar var gætt sem
dýrmætis og máttum við aldrei gegna
neinum einkaerindum né yrða á ókunn-
uga. Lögregluliðið, sem gætti okkar,
bílstjórarnir, sem óku okkur, og hús-
mæðurnar, sem fylgdu okkur, voru öll
sjálfboðaliðar.
Allan daginn vorum við á þönum sem
fyrr. Á morgnana voru æfin^ar og
myndatökur. Síðdegis heimsottum við
svo fyrirtæki eða klúbba. Hvarvetna var
okkur tekið vel og sýndur allur sómi.
Á hverjum stað vorum við kynntar,
hver í sínu lagi og þótti þá tilhlýðilegt
að við stæðum upp, þökkuðum fyrir mót-
tökurnar og segðum frá landi og þjóð -
einkum þær, sem voru langt að.
Áður en ég fór til Kaliforníu hafði ég
aldrei haldið ræðu, og ég blátt áfram
skalf af hræðslu, þegar ég varð að
standa upp í fyrsta sinn frammi fyrir
fjölda fólks. En jafnskjótt og ég var
komin í ræðustólinn var eins og öll
hræðsla hyrfi og ég fór að tala. Það
var ekki hægt að vera hrædd frammi
fyrir þessu elskulega fólki. Þar í landi
er hverju mannsbarni eðlilegt að standa
upp og segja nokkur orð, því þau eru
vanin á það allt frá barnæsku.
Hverja frístund notaði ég til þess að
fara í sundlaugina. Það var dásamlegt