Skólablaðið - 01.11.1957, Blaðsíða 26

- 22 -
fallið, en það stendur enn. Inni í því
eru tólf stórar, grænar sulur, sem
standa í hring og tákna þær hina tólf
mánuði ársins. Aðrar fjórar sulur tákna
einnig árstíðarnar. Margt var þarna
skrítið að sjá, sem ekki er svo gott að
lýsa. Við gengum út og upp hvítar
marmaratröppur með hvítum handriðum
og voru handriðin mjög einkennileg í lag-
inu. Attu þau að tákna skýin. Og svo
vorum við komin upp á hvítan stóran
pall, þar sem sólin skein beint ofaná
höfuð okkar, og þar vorum við að sögn í
himnaríki. Þarna hafði keisarinn fært
fórnir sínar og ættarinnar. Stórar
marmaraplötur þöktu pallinn og var tala
þeirra mikill stærðfræðilegur útreikning-
ur. Við flýttum okkur niður aftur, því
steikjandi sólarhitinn ætlaði að bræða
okkur og okkur fannst við varla geta
andað.
En við munum ekki geta gleymt hinu
undarlega, tígulega musteri, eða hinu
hvíta marmara himnaríki.
Sölveig Einarsdóttir.
SPAKMÆLI UM KONUR
Ástin drepur tímann og tíminn ástina.
Ástin er nokkurs konar líftrygging,
sem konur hafa fundið upp.
Konur segja oft, að þær hafi gefið
hjarta sitt. Oftast er raunin sú, að þær
hafa aðeins - gefið eftir.
Mörgum konum er snyrtiborðið vopna-
smiðja, - þar brýna þær þau vopn, sem
þær beita í baráttunni við hersveitir
tímans.
Frá skaparans hendi er konan glæsi-
1 e g handvöm m.
Konunni er þögnin gefin til þess að
hún geti betur tjáð hugsanir sínar.
Fagrar konur deyja tvisvar sinnum.