Skólablaðið - 01.11.1957, Blaðsíða 32

- 28 -
ar gengið fyrir með kaup á miðum eins
og venja hefur veriðs og vorum við svo
barnalega bjartsýnir að ætla, að flestir
þeirra myndu gera okkur þann mikla
heiður að koma. En því var ekki að
skipta. Áhuginn var lítill - og nokkur auð
sæti talandi tákn þess. Nu mun e.t.v.
sumum finnast ég fulmenni og skurkur að
baktaLa burtfarna nemendur, enda er það
alls ekki ætlun mín, því að hinir bekk-
irnir voru ekki síður sama markinu
brenndir, og það er til þeirra, sem ég
beini máli mínu. ÁhugaLeysið í skolanum
var svo almennt, að furðu sætti. Nem-
endur skolans höfðu margir hverjir ekki
séð ieikinn, er tvær síðustu sýningar
voru augiýstar. Það var ekki að sjá, að
hér væri á ferð leikrit Menntaskolans í
Reykjavík, aldargömui skólahefð, er allir
menntaskólanemendur ættu að sjá sóma
sinn í að styðja, heldur sýndu þeir leikn-
um ekki meiri áhuga en sem hér væru á
ferð barnaskólanemendur austan af Landi
að sýna Kærleikskoddann eða Lási tru-
lofast, eða þá að nýir dægurlagasöngvar-
ar væru að heilla fermingastúlkur með
söng og gítarleik. Svona er þá komið
um þá starfsemi, sem nemendur Lærða
skólans hófu til vegs og virðingar fyrir
um 100 árum og lögðust allir á eitt til
þess að gera sér og skóla sínum til
sæmdar. Og var nokkur furða, að aðrir
hefðu ekki áhuga á því skólaleikriti, sem
nemendur sjálfs skólans sinntu svo lítið?
Svo bætti það gráu ofaná svart, að til
þess að fullnægja listaþörf almennings
um þessar mundir, var honum eingöngu
boðið upp á þá andlegu fæðu, sem hann
helzt kýs, gamanleiki (breyttir tímar frá
1700 ! ) og það í svo ríkum mæli, að
hann át yfir sig, eins og oft vill verða,
þegar vel er veitt : Sex gamanleikrit að
fratöldum Kátlegum kvonbænum voru sýnd
í einu í Reykjavík og nágrenni og livað
má þá eins vesæl gleymd Herranótt, sem
er eins og milliréttur í þessari sjö rétta
máltíð á milLi tanna tannhvassrar tengda-
mömmu eða Don Camillos? - Og afleið-
ingarnar urðu því sem við mátti búast,
greiðsluhalli, svo að ekki sé sterkara að
orði komizt. Og þannig tók núverandi
leiknefnd við málunum. Hún áleit, að
breytinga væri vant, breytinga, sem hefðu
átt að eiga sér stað fyrir löngu. í fyrsta
lagi þurfti að bæta tveim mönnum í
nefndina á hverju hausti til þess að
dreifa hinu erfiða starfi leiknendar á
fleiri herðar og gefa kennurum jafnframt
kost á að vera nærveru meðlima hennar
meira aðnjótandi en áður var. Einnig
þurfti þá að gera greinargerð um ná-
kvæma verkaskiptingu, en slíkt fyrirbæri
hefur verið hér um bil óþekkt í sögu leik-
nefndar. Verkum var skv. greinargerðinni
skipt á þessi embætti :
1. Formaður, 2. gjaldkeri, 3. ritari, 4.1eik-
sviðstjóri, 5. framkvæmdastjóri, 6. aug-
lýsingastjóri og 7. áhaldavörður. Einnig
fór leiknefnd fram á það við rektor að fá
skipaðan úr hópi kennara ábyrgðarmann
nefndarinnar, sem skyldi hafa eftirlit með
störfum hennar og fé. Var það mjög auð-
sótt og Einar Magnússon kjörin til þeirra
starfa. Þessar breytingar og nokkrar
fleiri á lögum leiknefndar, voru sam-
þykktar á skólafundi þ. lO.okt. Þó fór
það ekki alveg snuðrulaust fram. Tók
meirihluti fundarins þá einkennilegu að-
stöðu að fella þann lið breytinganna, sem
gaf leiknefnd heimild til að skipa í nefnd-
ina tvo menn að hausti, en kaus heldur
að láta skólafund um það val. Nú skal
enginn halda, að leiknefnd hafi ekki kom-
ið í hug sú liugdetta. Fyrst í stað var
það meira að segja eindreginn ásetningur
hennar að láta skólafund kjósa þessa tvo
heiðursmenn. En er leið á sumarið, fóru
að renna á okkur tvær grímur, er okkur
varð ljóst, að eftir að hafa starfað sam-
an í heilt sumar og gert upp með sér í
hvaða embætti hver hinna fimm þegar
kjörinna meðlima væri hæfastur, þá hlyti
leiknefnd að bera meira skynbragð á það,
hverra manna væri vant í þau tvö emb-
ætti, sem eftir væru, heldur en skólafund-
ur. Bárum við þetta undir marga okkur
reyndari
menn og voru þeir þá allir á sama meiði
og við, þeirra á meðal rektor, sem var
því algjörlega hlynntur.
En aðalrök þess, er helzt þóttist vita
betur á fundinum, voru lýðræðisþrá,
hætta á klíkuskap og að skólafundur hefði
á síðasta hausti valið tvo menn í leik-
nefnd og hefði það val tekizt einkar vel.
Er ég honum í því síðastnefnda algjörlega
sammála en langar jafnframt að gera lýð-
um ljóst, að báðir þessir menn voru
bornir fram af leiknefnd, en annar þeirra
sjálfkjörinn, svo að skólafundur hafði
reyndar lítið til málanna að leggja í það
skiptið. Einnig vil ég undirstrika, að þeir