Skólablaðið - 01.11.1957, Blaðsíða 25

- 21
nú aðeins nokkurs konar safnminjagripur.
Nær hún yfir 79.000 fermetra svæði.
Þangað var mjög fróðlegt og skemmtilegt
að koma. Við dyrnar á fyrsta húsinu,
en þetta eru mörg hús með görðum á
milli, standa tvö Ijón og varna illum önd-
um innkomu. Okkur fannst mikið koma
til íburðarins, og þó um leið smekkvísi
og fegurðar keisarahallarinnar. Skammt
þaðan er hæsta hæð Peking-borgar, Kola-
hæðin. Það þótti næstum afrek að ganga
þangað upp í þeim hita sem þá var.
Ávallt notuðum við blævængi og sólhlífar,
svo sem Kínverjar sjálfir. Þaðan mátti
sjá yfir borgina, en sérlega vel sáum
við þó yfir keisarahöllina.
Kvikmyndahús eru mörg og flest ný,
enda kvikmyndir frekar nýjar á nálinni
fyrir alþýðu Kína. Vinsælastar eru kvik-
myndir ítala og Frakka, og einnig þær
myndir, sem þeir sjálfir framleiða.
Sáum við margar kínverskar kvikmyndir,
og undruðumst við tækni þeirra og list-
fengi. Efast ég ekki um, að kínverskar
kvikmyndir yrðu vinsælar hér, fengist
texti við þær. - Síðan 1949 hafa 4 stór
leikhús verið byggð og mörg smærri.
Sáum við t.d. Peking Operuna, sem Reyk-
víkingum er kunnug, einnig fórum við á
skemmtikvöld þar sem dansað var, spilað
og sungið. Öll leikhús og kvikmyndahús
eru alltaf full og vilji maður fara í bíó
á t. d. þriðjudag verður að kaupa miða á
mánudag.
í Peking eru margir lystigarðar og var
gaman að koma og skoða fólkið og um-
hverfið. En vinsælastur af öllum lysti-
görðum og fallegastur, er hinn stóri
garður, sem umlykur sumarhöll keisar-
ans, sem er alveg gerður af mannavöld-
um. Þar er m. a. stórt stöðuvatn, þar
sem eru skemmtibátar, og einnig hægt
að synda. Á kvöldin er dansað. Á einum
stað er hvít brú yfir vatnið, og er hún
hálfgerð hringbrú eða bogbrú, eins og
allar kínverskar brýr. Brúin var skreytt
með 124 ljónshausum. Á öðrum stað get-
ur maður gengið undir breið göng, sem
skreytt eru 548 mismunandi myndum.
En mesta athygli vakti steinskipið. Stórt
og tignarlegt teygir það sig út í vatnið,
þetta skrautlega steinskip, sem keisar-
innan lét byggja fyrir 60 ára afmæli sitt,
og fyrir peningana, sem nota átti til her-
varna ríkisins.
Nokkur orð lærði ég í kínversku, en
ekki var það mjög mikið, enda erfitt,
því hvert orð er hægt að bera fram á 4
mismunandi háttu, og þýðir orðið mjög
mismunandi eftir, hvernig það er borið
f ram.
Ekki get ég ímyndað mér annað en
kínverski maturinn sé hinn bezti í heimi.
Heyrt hefi ég þó, að Frakkar vilji hafa
þau ummæli um sinn mat. Oftast borð-
uðum við Evrópskan mat, en þó stund-
um kínverskan, og var það mjög
skemmtilegt. Máltíðin samanstendur af
óteljandi smáréttum, allt er brytjað nið-
ur, því ekki er hægt að skera með mat-
prjónum Kínverja. Matprjónarnir eru
bæði þægileg og skemmtileg áhöld.
Tvær eða þrjár tegundir af súpum eru
einnig bornar fram og er ómögulegt að
lýsa þeim eða bragði þeirra, en góðar
voru þær. Súpur eru borðaðar úr litlum
skemmtilegum skálum og með skrítnum
skeiðum. En bezta matinn fengum við
eitt sinn eitt kvöld á veitingahúsi í borg-
inni. Kínversk veitingahús eru þannig,
að hægt er að skilja salinn í sundur
með tjöldum, þannig að það myndast
mörg smáherbergi. Rétturinn, sem við
borðuðum, er alveg sérstakur fyrir
Pekingborg og kallaður Peking-öndin.
Við settumst að borðum og var fyrst
komið með marga smárétti eins og
venjulega. En meðal drykkjarfanga var
sérstakur drykkur, rísvín; sögðu þeir
hann lítið áfengan, en hjartastyrkjandi
og góður undir svefn. En síðan kom
aðalrétturinn - heil önd var borin inn
á stóru fati og leikinn þjónn skar hana
í smábita og setti á disk. Útflattar
kökur, eins og pönnukökur í laginu, voru
teknar og vafðar utanum kjötið og síðan
bitið í. Smakkaðist þetta alveg ógleym-
anlega, dásamlega vel.
Ég held ég endi á að segja ykkur frá
Musteri Himinsins. Við keyrum eftir
hinni breiðu aðalgötu framhjá hinu nýja
glæsilega Peking-Hoteli, hinni stóru
útvarpsbyggingu, sem er í smíðum, og
að hliði hins himneska friðar. Þar
skammt frá gnæfir Musteri Himinsins.
Það er hringlaga og byggt í hinum sér-
stæða kínverska byggingastíl. Það er
um 400 ára gamalt og dregur til sín
alla ferðamenn. Samkvæmt lögmalum
stærðfræðinga á það löngu að vera