Vera - 01.10.1998, Qupperneq 10

Launabarátta hjúkrunarstétta
sé ekki Ijóst hver raunveruleg laun verða. Það sem veldur þeim mestri ó-
ánægju er sú ákvörðun stjórnenda spítalans að greiða hluta Ijósmæðra
laun samkvæmt A - ramma. „Við urðum hálfgerð fórnarlömb þessarar
ákvörðunar," segja þær. „Á Kvennadeild Landspítalans vinna um 100 Ijós-
mæður og þegar þurfti að velja hluta þeirra til að setja í A - ramma var
ákveðið að það yrðu nýútskrifaðar Ijósmæður og þær sem eru að hefja
störf á stofnuninni. Gildir þá einu hvort viðkomandi hafi margra ára starfs-
reynslu, t.d. úti á landi. Ef við myndum ráða okkur til starfa annars stað-
ar á landinu yrðum við hins vegar metnar í B - ramma og ábyrgð okkar,
menntun og reynsla metin. Það er Ijóst að Landspítalinn rekur algjöra lág-
launastefnu gagnvart hjúkrunarfræðingum og Ijósmæðrum."
Þær telja að nýútskrifaðar Ijósmæður muni hugsa sig um tvisvar áður
en þær ráða sig á Landspítalann þar sem þeim bjóðist hærri laun annars
staðar. „Ég skil ekki hvernig stofnunin má við því að fá ekki nýútskrifaðar
Ijósmæður til starfa,“ segir Jenný. „Reynslumiklar Ijósmæður hljóta líka að
hugsa sig um þegar þær lækka í launum við að koma til starfa. Það hlýt-
ur að verða skortur á Ijósmæðrum á Kvennadeild Landspítalans í framtíð-
inni. Nú þegar er ástandið orðið þannig að þar er undirmannað."
Kjaradeilan hefur sett mark sitt á starfsemi Landspítalans og segja
Jenný og Valgerður að sú mikla harka sem sýnd var hafi haft áhrif á
starfsandann. Margar Ijósmæður hafi átt erfitt með að ná sér eftir átökin.
„Það var erfitt að koma aftur til vinnu fullar af óánægju og starfsánægjan
hefur minnkað og tryggðin við stofnunina. Maður hefur ekki eins mikinn
áhuga á að leggja sitt af mörkum til að byggja starfsemina upp.“ í því
sambandi nefnir Jenný að hún hafi átt sæti í reykingavarnanefnd Land-
spítalans en sagði sig úr nefndinni eftir kjaradeiluna. „Af hverju ætti mað-
ur að taka að sér aukaverkefni fyrir vinnustað sem metur verk manns ekki
meira en raun ber vitni?“ spyr hún að lokum.
Björg Pálsdóttir Ijósmóðir á Fæðingardeild Landspítalans.
i(
*
i
(
|
(
Fengi hærri laun
sem pizzusendill
„Það er alltaf verið að gera lítið úr okkur sem státt 00
viðkvæðið er sífellt: „Þetta kostar of mikið“. Auðvit'^
að brýtur þetta konur niður, þær tapa vinnuánægjunn'
og tilganginum fyrir starfi sínu,“ segir Björg Pálsdót*
ir Ijósmóðir og vísar í orðum sínum til þess þegar
hún sagði upp á Fæðingarheimili Reykjavíkur,
skömmu áður en því var lokað fyrir nokkrum árum.
Björg hafði aðstæður tii að ganga út þegar henni
fannst orðið niðurlægjandi að vinna á staðnum vegn^
misvísandi skilaboða yfirstjórnenda og telur að það
hafi verið hrein sýndarmennska að opna Fæðingar-
heimilið rétt fyrir kosningar 1994. Til að fá starf sen1
Ijósmóðir í Reykjavík er því eina leiðin að vinna á
Fæðingardeild Landspítalans og þar vinnur Björg nú-
Hún var ein þeirra sem sagði upp störfum í sumar oð
segir það hafa verið merkilega reynslu. Taxtalaun
Bjargar hækkuðu úr 116.000 krónum á mánuði í
143.000 krónur, þó flestir geti verið sammála um að
sú upphæð sé enn of lág eftir sex ára háskólanám oð
20 ára starfsreynslu við það mikilvæga starf að taka ?
móti nýju lífi í heiminn.
10