Málfríður - 15.10.2007, Blaðsíða 30

0 MÁLFRÍÐUR
skipti við erlenda skóla og við eigum meðal ann­
ars vinaskóla í Brügge í Belgíu. Hilde De Vaere,
þýskukennari í Brügge hafði farið á námskeið um
E­Journal í Finnlandi í vor og frétti þar að ég yrði á
námskeiðinu í Lübeck og stakk upp á að við mynd­
um vinna saman í vetur. Vegna þessa reyndi ég að
tileinka mér það sem við vorum að gera á námskeið­
inu eins vel og ég gat og átta mig á möguleikum
vefumhverfisins. Við ákváðum að hafa þrjá skóla í
verkefninu til að það yrði líflegra og Ilpo Halonen
ákvað að taka sjálfur þátt með nemendum sínum í
tæknimenntaskóla í Vihti í Finnlandi.
Þar sem bæði skólaárið og kennslufyrirkomulag
er mismunandi í skólunum þremur ákváðum við að
taka tæpa tvo mánuði nú í haust til að byrja rólega á
verkefninu og láta nemendur semja texta til að setja
á vefinn og að samskiptin yrðu þá aðallega í formi
viðbragða við skrifum hinna og svör við athuga­
semdum. Í febrúar ætlum við svo að taka upp þráð­
inn aftur og láta nemendur vinna saman að textum
milli landa og prófa líka netfundi ef stundatöflur
okkar passa saman.
Nemendur mínir eru í þýsku 403, máladeild­
arnemendur sem flestir hafa áhuga á tungumálum.
Ég valdi þennan hóp þar sem ég hef frjálsari hendur
í þessum áfanga en í neðri áföngum og ég vissi ekki
í byrjun hversu tímafrekt verkefnið yrði. Í stunda­
töflu höfum við tvöfaldan tíma í tölvustofu (80
mínútur) og notum þann tíma til að semja texta og
setja á E­Journal vefinn. Ég nota kennsluumhverfið
Angel til að stýra verkefninu. Þar eru fyrirmæli
um samningu textanna og leiðbeiningar um það
hvernig á að setja þá á E­Journal vefinn. Ég reyni
að gæta þess að gera ekki of mikið úr tækninni og
gera meira úr textaskrifunum. Við notum „fastw­
rite“ spurningalistana til að semja textana sem flýtir
mikið fyrir og verður til þess að krakkarnir sitja ekki
lengi og velta fyrir sér hvað þeir eigi að skrifa áður
en þeir byrja. Þeir semja textana í ákveðinni röð og
þegar þetta er skrifað eru allir Íslendingarnir búnir
að setja þrjá texta inn á E­Journal vefinn, Ich und
meine Familie, Schule og Freizeit. Gaman er að sjá
að nemendur verða sífellt fljótari að semja texta og
þeim fjölgar sem ekki sætta sig við að segja bara
það sem gagnvirka verkefnið býður upp á heldur
vilja þau umorða og bæta við. Enn sem komið er
læt ég nemendur skila textunum sínum í kennslu­
mhverfið Angel svo að ég geti lesið yfir áður en
þeir setja þá á vefinn. Þegar ég hef samþykkt text­
ann færa krakkarnir hann inn á E­Journal­vefinn og
eiga að setja myndir með sem passa við innihaldið.
Þeir breyta orðalagi stundum þegar þeir sjá hvernig
textinn lítur úr á vef og eins setja sumir texta við
myndirnar eftir á þannig að það hefur auðvitað
ekki allt verið leiðrétt sem sjá má á vefnum okkar.
Aðalvandamálið hjá sumum er að útvega myndir
við hæfi og það vantar eiginlega ljósmyndara í hóp­
inn. Það er greinilegt að krakkarnir eru að verða
æfðari í að nota myndir með textunum en sumir
voru auðvitað strax í upphafi með tilfinninguna
fyrir því að útlitið skiptir máli.
Til viðbótar við textana þrjá sem einstaklingar
hafa sett á vefinn hafa nemendur líka samið spurn­
ingar um hin löndin og svarað í hópum spurning­
um hinna um Ísland, skólamál, menningu, náttúru,
veðurfar, íþróttir o.fl. Einnig þurfa þau að gefa sér
tíma í kennslustundinni til að lesa nýja texta frá
finnsku og belgísku krökkunum og skrifa smá inn­
legg hjá nokkrum ásamt því að svara athugasemd­
um og spurningum um textana sína. Þar sem þau
vita að aðrir koma til með að lesa það sem þau skrifa
leggja þau metnað í að hafa eitthvað að segja og að
textarnir séu réttir og líti vel út.
Þegar ég tók að mér að segja aðeins frá E­Journal
fannst mér fullsnemmt að segja frá verkefni sem er
rétt byrjað og eftir á að koma betri reynsla á. Mér
fannst að við ættum eftir að gera allt þetta merkilega
sem tengist samvinnu nemendanna í löndunum
þremur. En kannski má segja að einmitt þessi reynsla
sem komin er, sé eitthvað til að segja frá, því þetta er
eitthvað sem allir geta gert án mikillar fyrirhafnar.
Kannski þarf verkefnið ekki að vera stærra en þetta.
Margir nemendur eiga fartölvur og það þarf ekki
endilega að bóka tölvustofu fyrir verkefnið. Það er
hægt að láta krakkana vinna saman í pörum við að
semja suma textana og það mikilvægasta er að nem­
endur vita að einhver annar en kennarinn kemur til
með að lesa textann. Það er hvatning til að leggja
Norrænir þýskukennarar skoða borgina Wismar í Norður-Þýskalandi.