Þjóðlíf - 01.11.1986, Qupperneq 37

fyrir aftur. Klukkan er alveg að verða
tvö þegar hún skellir síðustu plötunni
í loftið, tekur af sér heyrnartólin og
dæsir þungan. Erfitt starf!
„Ég er alveg búin eftir hvern þátt,“
segir hún brosandi með armæðusvip.
En síðan færist glettnissvipur yfir
andlit hennar. „En þetta er gaman -
voðalega gaman!“
Hún segir að daglega komist í gegn
15 til 20 manns, en hún veit ekki
hversu margir hringja í raun, því ekki
er pláss fyrir fleiri á línunum. „Ég
veit það eitt, að ljósin byrja að loga
strax klukkan eitt og hætta ekki fyrr
en þátturinn er búinn, en þá byrja
hringingar á símaborðinu frammi.
Það hafa margir samband við mig og
kvarta undan því að hafa ekki komist
í gegn þrátt fyrir margra daga tilraun-
ir. Eftir þessu að dæma er þátturinn
mjög vinsæll.“
Þar sem Bylgjan er auglýsinga-
útvarp fæst fljótt mælikvarði á vin-
sældir einstakra þátta stöðvarinnar.
Mælikvarðinn er auglýsingamagnið í
þættinum. Og auglýsingar skortir Jó-
hönnu ekki.
Jóhanna Harðardóttir er kennara-
menntuð og kenndi í ungl-
ingadeildum í sjö ár, þar af sex ár í
Hafnarfirði. Síðan gerðist hún rit-
stjóri tímaritsins Gróandans, sem
Fjölnir gefur út, en hætti þar í sumar
og gerðist dagskrárgerðarkona. Hún
segir það vera feykinóg starf.
„Margir halda, að bein útsending
sé ekkert mál,“ segir hún, „maður
mæti bara með plötubunkann sinn í
stúdíó og hjali eitthvað við hlustend-
ur á milli laga. Þetta er reginmisskiln-
ingur. Bara það eitt að velja lög til að
spila tekur geysimikinn tíma. Ég
reyni að velja eitthvað við allra hæfi,
ekki það sem mig sjálfa langar til að
hlusta á, því auglýsingaútvarp verður
að spila það sem fólk vill hlusta á. Og
það tekur tíma að finna þessar
plötur." Hún segir að vissulega sé
erfitt að gera öllum til hæfis í þessu
efni, en „það má lengi reyna!“
í neytendahluta þáttarins fjallar
Jóhanna um vöruverð og „ýmislegt
sem kemur fólki við í daglega lífinu,"
eins og hún orðar það. „Við þurfum
öll að klæða okkur, fæða, komast á
milli staða o.s.frv. og það er þetta
sem neytendaþáttur á að taka fyrir.
Neytendamál eru á frumstigi hér á
landi, því í augum íslendinga eru
neytendur allir „hinir“, ekki ég.
Kannski er um að kenna mikilli vinnu
fólks og grandvaraleysi, en það er
áberandi hversu miklu meiri forgang
neytendamál hafa t.d. á Norðurlönd-
unum en hér á landi. Og vegna þess
að umræðan hér á landi er skammt á
veg komin reyni ég frekar að vera
með ábendingar en beinar prédikanir
yfir fólki.“
Jóhanna segist enn bíða eftir
ábendingum frá hlustendum sínum,
en þær hafa fáar verið. Það er helst,
að fólk kvarti undan lélegri þjónustu
á hinum ýmsu stöðum, en lítið hefur
verið um kvartanir eða ábendingar í
sambandi við vöruverð. En kannski
stendur það til bóta.
En Flóamarkaðurinn heldur sínu
striki og Jóhanna kann margar sögur
af niðurstöðu auglýsinga í þættinum,
því oft hefur fólk samband við hana
til að láta vita um úrslit mála. Oftast
tekst fólki að selja hluti sína, eða
kaupa það sem vanhagar um, eftir
eitt símtal við Jóhönnu. Færri komast
að en vilja, eins og áður sagði, en
eina leiðin til að komast að er að
liggja í símanum meðan þátturinn
stendur yfir. „Þátturinn er fyrst og
fremst hugsaður sem gaman og
leikur, og því tek ég ekki við
beiðnum á annan hátt,“ segir Jó-
hanna Harðardóttir og hleypur út úr
húsi, rekin áfram af hungurverkjum.
Og með því endaði þetta samtal.
jjjl Háborg
Skútuvogi 4 -Sim'82140
ÁLog PLAST
- SÉRSMÍÐI

S Y S T
INNRETTINGAR ÚR ÁLPRÓFILUM
ÓTRÚLEG FJÖLBREYTNI
ÖDÝRLAUSN
í
ACRYL
PLASTGLER
FRAMLEIÐSLA ÚR PLASTGLERI
GEFUR ENDALAUSA MÖGULEIKA

STURTUKLEFAR
SÉRSMÍÐAÐIR EFTIR
ÞÖRFUM HVERS OG EINS
ÞJÓÐLlF 37