Þjóðlíf - 01.11.1986, Síða 57

Á ári hverju kaupa konur um ver-
öld víöa snyrtivörur fyrir billjónir
króna í þeirri von að geta lagað ýms-
ar misfellur, sem þeim þykir náttúran
hafa á sig lagt. En samkvæmt nýjustu
rannsóknum á mannanna hegðan og
smekk geta konur nú rólegar lagt frá
sér málningarburstana. Það hefur
nefnilega komið í ljós, að almenning-
ur allur, bæði karlar og konur, veita
karlmannsandlitum mun meiri at-
hygli en kvenandlitum. Hin gömlu
sannindi um, að karakter mannsins
liggi í andlitssvipnum en konunnar í
líkamanum, virðast skv. þessu eiga
sér stoð í raunveruleikanum.
Hópur sálfræðinga í Bandaríkjun-
um og Bretlandi tók nýlega saman
1.750 ljósmyndir af einstaklingum
sem birst höfðu í Time, Newsweek,
MS., San Francisco Chronicle og
ýmsum fleiri útbreiddum blöðum og
tímaritum austan hafs og vestan. Þeir
tóku ekki með myndir, sem augljós-
lega áttu að sýna annað en andlitið,
svo sem auglýsingamyndir af módel-
um í baðfatnaði eða af snyrtivörum.
Malningin hefur ekkert að segja
þegar upp er staðið!
Andlitslausar
konur
Síðan athuguðu þeir hversu löngum
tíma þátttakendur í rannsókninni
eyddu í að skoða þá líkamsparta, sem
sáust á viðkomandi mynd. Og útkom-
an varð sú, að ef andlit þess sem
mynduð/aður var hallaði út á öxl,
hlaut viðkomandi langmesta athygli.
Ef líkaminn allur sást á mynd, var
henni veitt Iítil athygli.
Annað athyglisvert kom einnig í
ljós — og nú skyldu allir femínistar
halda sér fast: þátttakendur eyddu
yfirleitt mjög litlum tíma í að skoða
andlitin á myndunum ef hún var af
konu! Hins vegar var annað uppi á
teningnum ef fyrirsætan var karlmað-
ur. Þá eyddu þátttakendur um tveim-
ur þriðju af þeim tíma, sem þeir
vörðu til að skoða myndina, í andlitið
eitt.
Sérfræðingarnir voru ekki sáttir við
þetta, þannig að þeir fóru enn á stúf-
ana. Nú rannsökuðu þeir alls kyns
blöð og tímarit frá öllum heimsálfum
og einnig sjálfsmyndir málara langt
aftur í aldir. Alls staðar rákust þeir á
það, að mun meira var lagt upp úr
andlitum karlmanna en kvenna. Síð-
an lá leið þeirra í listaskóla, þar sem
þeir báðu 80 nemendur af báðum
kynjum að teikna karl og konu þann-
ig, að karakter viðkomandi kæmi
skýrt í ljós. Hinir verðandi listamenn,
bæði karlarnir og konurnar, gerðu
andlit karlmannanna mun meira
áberandi en kvennanna og lögðu
einnig meiri alúð við andlitsdrætti
karlanna.
Hvernig skyldi nú standa á því, að
fólk leggur svona mikið upp úr andliti
karlmanna? Fyrir löngu sagði einn
spekingurinn, að andlitið væri spegill
sálarinnar — og ef til vill hefur hér
áhrif sú staðreynd, að sál karlmanna
er meira metin en kvenna. Samfé-
lagið heldur hins vegar öðrum eigin-
leikum á lofti þegar um konur er að
ræða, svo sem hjartagæsku og vexti.
Þessar staðreyndir hafa e.t.v. meiri
og djúpstæðari áhrif en virðist í fljótu
bragði. Andlitssvipurinn kann nefni-
lega að villa okkur illilega sýn. í einni
af þeirri athugun sem fræðingarnir
gerðu kom nefnilega í ljós, að fólk
hafði mikla tilhneigingu til að dæma
fólk eftir andlitssvipnum. Þannig
voru þeir sem voru með skarpa and-
litsdrætti yfirleitt álitnir gáfaðir, hug-
aðir og almennt meira aðlaðandi en
hinir með veika andlitsdrætti. Hér
eru því ekki aðeins á ferð Iítt uppörv-
andi upplýsingar fyrir konur al-
mennt, heldur ekki síður fyrir karl-
menn með veikan svip! En þá er
kannski bara að láta sér vaxa þriggja
daga skegg og koma sér upp stingandi
augnaráði!
ÞJÓÐLÍF 57