Tímarit Máls og menningar - 01.10.1981, Page 41

Damisaga um hanska
rassgatinu á honum. Oll samskipti við herinn voru þá kennd við þann
líkamspart.
Nú vorum við reknir til kanans, til að skila hanskanum en koma ekki
nálægt rassgatinu á honum. Við héldum það væri leikur einn, réttur
eigandi fyndist þegar, og þannig þvældist ekki fyrir útlendingum eða
öðrum hvort við værum skilvíst fólk.
Við röltum yfir hæðirnar og melinn og komum að kanahliðinu.
Braggaþyrpingin sást ekki þaðan, hún var niðri i hinni löngu hlykkjóttu
laut. Við sýndum hermönnunum í hliðinu hanskann. Þeir litu ekki við
honum. Okkur var vísað umsvifalaust í gegn, og við gengum í lautina.
Þar börðum við að skáladyrum, réttum fram hanskann þegjandi, en
hermennirnir gáfu honum engan gaum, í staðinn gáfu þeir okkur
ávaxtadósir og margstrenda kökudós. Á hverja hlið dósarinnar var málað
í ýmsum litum helsta herskip Bandaríkjanna. Aðal flugmóðurskipið
sigldi á lokinu, og hvert herskip var skírt i höfuðið á einhverju fylki. í
ábót var okkur gefið hulstur sem mátti bregða utan um eldspýtnastokk.
Hulstrið bar brosandi mynd af Roosevelt forseta að framan, á bakhliðinni
var brot úr frægustu stríðsræðu hans. Þar hvatti hann landsmenn sína til
að hjálpa bræðraþjóðum Evrópu í stríði gegn nasismanum.
Eflaust héldum við að gjafirnar væru þau frægu fundarlaun sem börn
hljóta í sögum. Þannig laun hafði okkur dreymt að við fengjum ef
einhver ríkisbubbinn rækist til Grindavíkur á sunnudegi og ráfaði í fylgd
konu og barna um fjörur í skeljaleit, en týndi þar aleigunni á afviknum
stað sem enginn krakki þekkti. Við fundum slíkan stað, sannfærðir um að
ríkisbubbinn færi þangað til að skíta og veskið dytti úr vasa hans. En við
fundum aldrei verðmæti, ekki önnur en skósvertudósir í fjörunni með
örlítilli svertu í lögginni. Hún ilmaði jafn hrein og sú hrossafeiti sem við
bárum á klossana okkar var kámug og ókræsileg, því hún safnaði í sig
sandi og möl og gerði klossana líkt og hraunaða. Fundum af þessu tagi
fylgdi sá ókostur að engin leið var að synda með dósirnar til Englands og
fá í fundarlaun lítil spjöld með myndum af breskum togurum. Spjöldin
eignuðust þeir einir sem áttu föður sem reykti.
Heim snerum við, með gjafirnar og hanskann. I stað fagnaðar og
þakklætis ærðist nú eldhúsið. Við vorum óðar teknir til hýðingar, fyrir að
287