Tímarit Máls og menningar - 01.10.1981, Síða 47

Dœmisaga um hanska
Með því að þetta er dæmisaga þykir hæfa að draga í lokin niðurstöðu,
að dæmisagnahætti:
Heiðarlegur tilgangur leiðir ekki ævinlega til heiðarlegrar niðurstöðu,
Oft leiðir hann til verka sem eru andstæð eðli hans.
Fráleitt eru börn eins saklaus og þau virðast vera og af er látið.
Ekki eru alþýðuleiðtogar ævinlega jafn miklir alþýðuleiðtogar og
nafnið bendir til.
Voldugar fjölskyldur vilja heldur halda verndarhendi yfir sínum svörtu
sauðum en fá á sig blett sem almenningur gæti komið á þær. Svartur
sauður er þáttur í veldi þeirra.
Bókmenntir hafa engin áhrif og eru gagnslausar, ef tómir brúsar eru
annars vegar og hins vegar áfjáð börn sem sækja í þá.
Leiti svo síðan hver í sínum huga og finni hann ráð. Og klæðist sá einn
flíkum sem engin kanalykt er af. Þá munu margir híma berir. Þó verður
ekki hægri höndin ber: ýmsir hafa tekið upp hanskann fyrir herinn og
klæðst honum, og vinstri höndin virðist leita nú að hinum hanskanum.
293