Tímarit Máls og menningar - 01.10.1981, Qupperneq 55

Guð nceturklúbbar
Hún horfir á hann og opnar munninn svo hann sér tennurnar hvítu
sem hún strýkur með tungunni einsog til að ögra honum.
Æ þú ættir að fara í klaustrið, segir maðurinn: þar gætuð þið hvíslast á
um karlmenn dag eftir dag og nótt eftir nótt án þess að sjá nokkurntíma
mann og stolizt til að klæmast dálítið og flissað og pískrað.
Mikið geturðu verið andstyggilegur, segir hún, og danglar til hans til
að geta komið við hann og lætur hönd sína liggja kyrra á handlegg hans.
Hefurðu ekki séð hvað hún er glaðleg þessi nunna sem er í sendiferð-
unum á skellinöðrunni með viðu pilsin sem fela alveg hjólið, svo hún
virðist framflytjast á heilögum anda eintómum, hraðbrunandi án þess að
þurfa að hreyfa nokkurn lim. Eg gæti bezt trúað því að hún svæfi með
þetta bros líka sem er einsog hún haldi að enginn viti að hún er nýbúin að
heyra góða klámsögu. Einn daginn kom hún með bedda úr málmgrind
sem er hægt að leggja saman bundna við hjólið, og slóst við það þegar
hún geystist niður brekkurnar einsog allsherjar útboð. Kannski þú gætir
komizt í það, segir hann.
Æ þú mátt ekki tala svona við mig í dag, segir hún: ég er svo leið, segir
hún og dundar við að mála varirnar með tvennskonar lit.
Eg er búin að missa eitthvað, segir hún dramatískt: eitthvað úr sálinni
á mér. Eitthvað sem ég mátti ekki missa. Alls ekki missa.
En hún getur ómögulega munað hvað.
Litla húsið þitt. Við lækinn, segir hann. Húsið ....
Við sjóinn maður, segir hún.
Og kaktusa. Svo ferð þú upp vonsvikin á morgnana og býrð til te
handa kaktusnum. Þegar blessaður eiginmaðurinn kemur þá eru kaktus-
arnir búnir með allt teð, og þú að góna á mávana og dreymir um tatarana
á næturklúbbunum í Hongkong og Híróshíma, og sóltjöld á baðströnd-
um með olíuskip fyrir utan á leið til Bakú.
Hún tekur bollann tveim höndum, og speglast í kaffinu andvarpandi
út af þeim trega sem hún finnur í augum sínum: ó hvað ég er leið á öllu.
Þá er hann ekki að horfa á hana einsog hún hafði ætlazt til; hún segir:
Eg hefði líklega átt að fara norður í land, og leita uppi einhvern ógiftan
prest. Stjórna svo fólkinu við vinnuna, segja því fyrir verkum sko þú
veizt, og fara svo heim, og baka allan daginn brauð og gera öll búrverkin,
301