Tímarit Máls og menningar - 01.02.1987, Blaðsíða 82

Tímarit Máls og menningar
þau áttu helst að skoða og góndu því á nýtískulega höllina og skildu
ekkert í öllum þessum sæg af heimamönnum fyrr en þau keyptu
dagblað og komust að því að það virtist vera einhvers konar þjóðhá-
tíðardagur. Þau sátu á frönsku veitingahúsi, rýndu í blaðið og veltu
fyrir sér hvar þau ættu að borða hádegismat og enn einu sinni
hugsaði hann sem svo að peningarnir væru þeim fjötur um fót og
gerðu allt val tilgangslaust í stað þess að auka möguleikana. Þarna
virtist vera sæmilega dýrt veitingahús sem hét eftir einhverju sem
nefndist Hassanturninn og þangað fóru þau og borðuðu og enn einu
sinni glæptist hann á að borða rétt úr símiljumjöli sem var jafnóætt
hvernig sem það var matreitt, og svo veltu þau fyrir sér hvað þau ættu
að gera næst og hún sagði:
„Nú, við getum farið og skoðað Hassanturninn.“
„Langar þig í alvöru til að skoða Hassanturninn?" spurði hann
gremjulega. „Þú veist alveg hvernig hann er: eitthvert hálfhrunið
hrúgald sem enginn botnar í, morandi í leiðsögumönnum, korta-
sölum og vasaþjófum. Og á hátíðisdegi í þokkabót. Það verður
jafnvel enn andstyggilegra en endranær.“
„Það gæti verið gaman,“ sagði hún. „Það er aldrei að vita; það gæti
verið gaman.“ Samt sá hann vel að hún skildi hvað hann átti við og
var líka á báðum áttum.
„Það verður ekkert gaman,“ sagði hann, „enda finnum við hann
aldrei."
„Hann hlýtur að vera á kortinu,“ sagði hún og dró upp úr tösku
sinni litla kortið sem hún hafði fengið á hótelinu þar sem allar
göturnar voru rangnefndar og var svo illa teiknað að ómögulegt var
að fara eftir því. Og turninn var ekki á kortinu.
„Eg á ekki orð,“ sagði hún. „Ef við ökum dálítið um þá hljótum
við að koma auga á hann. Eg á við að hann hlýtur að vera mikilvægur
fyrst veitingahús eru nefnd eftir honum.“
„Þetta sagðirðu líka um Bahia höllina," sagði hann.
„Það var allt annað mál,“ sagði hún. „Þetta er turn. Hann hlýtur, já
hann hlýtur að standa upp úr. Við hljótum að geta séð hann upp yfir
hin þökin.“
„Hvað ætlastu eiginlega til að ég geri?“ spurði hann. „A ég bara að
setjast upp í bílinn og aka um þangað til ég sé eitthvað sem gæti verið
Hassanturninn? Ha?“
70