Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.1995, Side 26

Ráðstefhan Hjúkrim '94. Sólfríður
ásamt Patriciu Benner.
Fjölskylda Sólfríðar ókvað árið 1990 að leggja land undir fót og
fylgja henni til náms í Vancouver í Kanada. I fyrstu var valið
erfitt milli stjómunar eða klínískrar sérfræðimenntunar.
Sóllríður tvísté ekld lengi yfir því heldur tók emfaldlega hóðar
námshrautirnar. Hún hyrjaði á klínísku heilsuga;slunámi í
fjölskylduhjúkrun ogbætti síðan stjórnnn við. I Kanada líkaði
fjölskyldunni mjög vel, reyndar svo vel að til stóð að koma ekki
heim fyrst um sinn. Aösla'ður fjölskyldunnar hreyttust svo að
ákveðið var að lialda heim haustið 1992. Sólfríður segir að hún
hafi verið sótt við þá ákvörðun og ánægð með að fó að koma
einhverju af því sem hún lærði til skila til íslenskra
11j úkrunarfræðinga.
Sum af verkefnum Sólfríðar, sem hún hefur irnnið eftir að hún
koin heim, haíá vakið noklcra athygli, t.d. fræðsluhom fyrir
foreldra á Barnaspítala Hringsins. Þar er skápnr með ýmiss
konar fræðsluefni um hörn og hamasjúkdóma sem ætlað er
fyrir foreldra. Hugmyndin hefúr verið tekin upp á öðrum
deUdum, t.d. á taugalækningadeUd Landspítalans, Jiar sem
fræðsluhom var opnað í febrúar í ár. Síðastliðhi tvö ór liefur
Sólfríður veriö í hlutastarfi lektors við námshraut í
hjúkmnarfræði við HI Jiar sem hún undirbjó og stjómaði
viðhótarnámi fyrir hjúki'imarfræðinga í heUsugieslu og hjúkrun
harna og imglinga. Auk Jiess starfaði lnin hjá
HeUsuvemdarstöð Reykjavíkur sem skólalijúkninarfræðingur í
Langlioltsskóla. Þar vann hún að rannsókn ó livaða ástæður
liggja að hald þegar hörn koma tíl skólahjúkrunarfræðinga.
Gagnasöfnun hefur staðið yfh' í þrjá vetur en niðurstöður verða
væntanlega hirtar í smnar.
„Eg fæ mörg og mismunandi tilfelh tU mín,“ segir hún. „Það
Jiarfgóðan tíma til að hyggja upp gott tmnaðarsamband við
hörn sem eiga erfitt, til að Jiau leiti hjálpar. Eg reyni að byggja
hrú milli sjúkrahúsþjónustu og heilsugæslu. Við hjúkrunar-
fræðingarnir eigum að shma fjölskyldunni í samfellu, sama
hvar hún er stödd, hæði inni á sjúkrastofnuniun og utan þeirra.
Hendur margra skólahjúknmarfræðinga em bundnar vegna
talanarkaðrar viðveru í skólum. Þeir geta því sjaldnast unnið
markvisst með kennurum að velferð og heilbrigðiseflingu
skólaharna.
Eg tel að nýta mætti það fjármagn, sem sett er í skóla-
heUsugæslu, hetur með Jiví að veita skólahjúkrunarfræðingum
viðhótarmenntun og aukna viðveru svo að Jieir geti sinnt öUu
almennuheilhrigðiseftirliti skólaharna. Hjúkrunarfræðingar
senih síðan þau hörn, sein gi’einast með einhver frávik, tU
læltna sem eru starfandi á heUsugæslustöð í skólahverfinu.
Svona f yi'irkomulag gerir hjúkrunarfneðmgimi Ideift að meta
barnið í heUd sinni með tilliti tU líðanar þess lílcamlega,
andlega og íélagslega. Þetta er mun tímafrekara en
venjubundnar læknisskoðanir eins og Jiær eru framkvæmdar í
flestum skólum núna.“
Sólfríður lætur ekki Jiar við sitja. Betur má ef duga skal og nú
er komið að jiví að fara utan til frekara náms. Draimiurinn er að
fara út í rannsóknir og hagnýtingu þeirra og afla sér meiri
Jjekldngar um forvamir og meðferðarúrræði. Sólfríður hefur hug
ó að gera samanburðarrannsókn á skólabömum. Hemii firnist
vanta Jiverfaglega samvinnu með tilliti tU úrræða fyrir börn,
sérstaklega þeirra sem hafa orðið illa úti. Henni finnst að
hjúkrunarfræðingar liafi ekki nógu mikið látið til sín taka í
þessumefnum þóaðþeirséu ílykilaðstöðu. Húnsegirað
nauðsynlegt sé að sami skólahjúkrunarfræðingar sé a.m.k.
4 -5 tíma á dag aUa virka daga í skólanum tíl að sinna
heUbrigðiseflingu, forvömum og ráðgjöf.
I lok febmar fór Sólfríður tU Maryland í Bandaríkjunum.
Viðtalið við hana var ekki einu sinni tilliúið áður en hún var
flogin. Þökk sé nútíma símtækni að hægt var að ljúka því.
Sólfríður og Guðmundur, eighimaður hennar, liafa a Ivinnulerfi í
Bandaríkjunuin. Guðmundur ætlar að reyna að skapa sér
atvinnu vestra og ef vel gengur er aldrei að vita hve löng
útivistin verður að Jiessu sinni. Það er freistandi að óska þess
fyrir þeirra hönd að allir draumar þeii'ra rætist í Maryland. Þó
vairi kannsld hetra, með íslenska hamahjúkrun í liuga, að
dvölin í útlöndum gangi bara vel hæfilega lengi til að Sólfríður
nái að seðja fróðleiksfýsn sína. Það kann ekki góðri lukku að
stýra að missa hana alveg úr lanih.
m
26
TÍMARITIIJÚKRUNARFRÆÐINGA l.tbl. 71. .árg. 1995