Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2005, Blaðsíða 40

Elsa B. Friöfinnsdóttir,
formaöur F.í.h.
Breyting á lögum
um Lífeyrissjóð hjúkrunarfræðinga
Þann 4. maí sl. var samþykkt á Alþingi frumvarp fjármála-
ráðherra um breytingu á lögum nr. 2/1997, um Lífeyrissjóð
hjúkrunarfræðinga (LHj. Breyting sú sem nú er gerð á lögum
um LH tekur eingöngu til aðildar og viðmiðunarlauna.
Aðdraganda þessarar breytingar má rekja til dómsmáls, svo-
kallaðs Sóltúnsmáls, sem varðaði lífeyrisaðild að Lífeyrissjóði
hjúkrunarfræðinga fyrir hjúkrunarfræðinga er starfa hjá hjúkr-
unarheimilinu Sóltúni. Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga
gerði kjarasamning við Sóltún 25. febrúar 2002 þar sem kveðið
var á um að lífeyrisréttindi skyldu vera þau sömu og hjá ríki.
Lífeyrissjóður hjúkrunarfræðinga hafnaði beiðni Sóltúns um
að greiða inn í sjóðinn vegna 17. gr. laga um sjóðinn er kveður
á um lífeyrisskuldbindingar. Þessu vildu hjúkrunarfræðingar
ekki una og því fór félagið í mál við Lífeyrissjóðinn. Það mál
vannst í héraði með dómi dags. 21. júlí 2003 sem síðan var
staðfestur í Hæstarétti 4. desember 2003.
I framhaldi þess dóms lagði fjármálaráðherra fram frumvarp, í
desember 2003, þar sem lagt var til að þrengja mjög möguleika
hjúkrunarfræðinga á aðild að LH og taka alveg fyrir að nýir
launagreiðendur gætu greitt í sjóðinn. Félag íslenskra hjúkr-
unarfræðinga veitti umsögn um frumvarpið 8. desember það
ár þar sem eftirfarandi var lagt til:
Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga Ieggur til að til viðbótar
þeim skilyrðum fyrir aðild að Lífeyrissjóði hjúkrunarfræðinga,
sem fram koma í 2. gr. frumvarpsins, komi: Þeir hjúkrunar-
fræðingar, sem starfa við hjúkrun og áttu aðild að sjóðnum
við árslok 1996 og órofið síðan, skulu eiga rétt til aðildar að
Lífeyrissjóði hjúkrunarfræðinga, hefji þeir hjúkrunarstarf við
heiibrigðisstofnanir viðurkenndar af heilbrigðisstjórninni eftir
1. janúar 2004, og að þeir haldi réttindum sínum til starfs-
loka enda greiði sá launagreiðandi samtímaiðgjald að fullu í
Lífeyrissjóð hjúkrunarfræðinga.
Rökin fyrir þessari breytingartillögu F.í.h. voru tvenns konar:
1. Virkir sjóðfélagar í LH voru í lok árs 2003 um 900 og meðal-
j Tímarit hjúkrunarfræöinga 2. tbl. 81. árg. 2005
aldur þeirra 52 ár. Breytingin, sem lögð var
til í frumvarpinu, varðaði því hlutfallslega fáa
hjúkrunarfræðinga til framtíðar litið. Hún gat
hins vegar valdið því að hjúkrunarfræðingar,
sem þá greiddu í sjóðinn og höfðu hugsað
sér að gera það áfram, myndu ekki ráða sig
til starfa hjá nýjum iaunagreiðendum. Stærsti
hluti hjúkrunarheimila hér á landi er nú rek-
inn af sjálfseignarstofnunum. Gera má ráð
fyrir að svo verði áfram. Hefði frumvarpið
í þáverandi mynd orðið að lögum hefði það
skekkt samkeppnisstöðu nýrra sjálfseignar-
stofnana og/eða einkafyrirtækja sem til dæmis
munu í framtíðinni reka hjúkrunarheimili.
2. Með því að gera kröfu um fullar samtíma-
greiðslur iðgjalda fyrir þá hjúkrunarfræðinga,
sem fengju einstaklingsaðild að sjóðnum taldi
F.í.h. að þrennt myndi ávinnast:
Hjúkrunarfræðingar, sem allan sinn starfsferil
hafa greitt í LH og eiga skamman starfstíma
eftir, myndu halda rétti sínum til greiðslna til
LH, sjálfseignarstofnunum einkum í öldrunar-
þjónustu verður ekki mismunað hvað varðar
rétt starfandi hjúkrunarfræðinga til aðildar að
LH, og tryggt er að lífeyrisskuldbindingar fyrir
viðkomandi hjúkrunarfræðinga myndu ekki
falla á ríkissjóð.
Ofangreint frumvarp frá desember 2003 fékk
eklci afgreiðslu á Alþingi. Fjármálaráðherra Iagði
hins vegar, eins og fyrr segir, fram nýtt og end-
urbætt frumvarp til laga um breytingar á LH á
nýloknu þingi. Það frumvarp var mjög í anda þess
sem F.í.h. lagði til í áðurnefndi umsögn. I hinum
nýsamþykktu lögum um LH eru þær breytingar
helstar að stjórn lífeyrissjóðsins getur ákvarðað
þau viðmiðunarlaun sem iðgjöld sjóðfélaga eru