Morgunblaðið - 08.08.1986, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 8. ÁGÚST 1986
* _____
Agúst Péturs-
son — Kveðjuorð
í dag felldu blómin mín blöðin sín
og húmið kom óvænt inn til mín.
Eg hélt þó að enn væri sumar og sólskin.
(T. Guðmundsson)
Fimmtudaginn 7. ágúst sl. var
til grafar borinn Ágúst Pétursson
húsgagnasmiður, en hann lést
mánudaginn 28. júlí sl.
Hér verður ekki rakin ættarskrá
Ágústs, aðeins örstutt kveðjuorð.
Hann fæddist 29. júní 1921 og
var því nýorðinn 65 ára er hann lést.
Það mun hafa verið árið 1941,
sem fundum okkar bar fyrst sam-
an. Báðir við nám í Iðnskólanum í
Vestmannaeyjum, og vildi svo til
að við urðum sessunautar öll skóla-
árin.
Það fór því ekki hjá því að við
kynntumst allnáið, sem varð til
þess að vinátta myndaðist, sem
hélst æ síðan.
Það voru því dapurleg tíðindi,
sem okkur hjónum bái-ust mánu-
daginn 28. júlí sl. um að Ágúst
væri látinn. En þannig er lífið. „Að
heilsast og kveðjast, það er lífsins
saga“.
Ágúst var um margt sérstæður
persónuleiki. Hann var fremur lág-
ur vexti, fríður sýnum og snaggara-
legur í fasi. Glaðvær í vinahópi og
kunni vel þá list að lífga allt um-
hverfi sitt upp með kímni og glettni.
En í daglegum önnum var hann
heilsteyptur og trúr, enda voru hon-
um fengin mannaforráð, sem
honum fórust vel úr hendi. Ágúst
var með afbrigðum listrænn f sér.
Hann nam handiðn, sem krefst
nákvæmni og hugvits, húsgagna-
smíði, og var honum í mun að
fylgjast með framforum í þeirri iðn,
enda dvaldi hann um tíma í Noregi
við það starf, í þeim tilgangi að
auka við þekkingu sína á því sviði.
Ágúst var trúr sinni lífsköllun.
Hans ævistarf var húsgagnasmíðin,
allt frá því að hann hóf nám og þar
til hann lést. Og þá var hann ekki
að flökta á milli vinnustaða. Harin
hóf sitt starf að námi loknu í
Gamla-kompaníinu við Snorrabraut
og hans síðustu handtök voru í
Gamla-kompaníinu við Bíldshöfða.
Örfá ár vann hann á Trésmíðaverk-
stæði Þórarins Olafssonar í
Keflavík. Þannig var festan og trú-
mennskan í fyrirrúmi í öllu lífi hans.
En það voru ekki aðeins listræn
handverk, sem Ágúst bjó yfir. Hann
var fæddur tónlistarmaður, gáfu-
maður með afbrigðum á því sviði.
Hann spilaði á mörg hljóðfæri, þó
harmónikkan hafi heillað hann
mest. Og í tónlistinni naut hann sín
svo sannarlega. Hann samdi mörg
lög, sem náðu miklum vinsældum
og eru enn í miklum metum og
mikið sungin, eins og lagið „Æsku-
minning“ ber gleggst vitni um. Og
í gegnum þessa list og listrænu
hæfileika, ásamt prúðmannlegrí, en
þó glaðlegri framkomu eignaðist
hann fjölmennan og tryggan vina-
t
Eiginmaður minn,
JÓN MARGEIR SIGURÐSSON
frá Sauftárkróki,
Þórufelli 10, Reykjavfk,
andaðist að morgni 7. ágúst á öldrunardeild Landspítalans, Hát-
úni 10b, Reykjavik. Jarðarförin auglýst síðar.
Elenora Þórðardóttir.
t
Eiginmaöur minn, faðir okkar, afi og langafi,
BRAGI BJÖRNSSON
skipstjóri,
Suðurgötu 7, Sandgerði,
verður jarðsunginn frá Hvalsneskirkju laugardaginn 9. ágúst kl.
14.00.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Rósa Magnúsdóttir.
t
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og jarðarför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
ÁSGEIRS GUÐMUNDSSONAR
frá Þinganesi,
Bogaslóð 4, Höfn í Hornafirði.
Katrín Ásgeirsdóttir, Sigurður Lárusson,
Guðmundur Ásgeirsson, Ingibjörg Jónsdóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum auösýnda samúð og vinsemd við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, tengdafööur, afa og langafa,
ÓLAFS SIGURÐSSONAR,
Hábæ — Þykkvabæ.
Guðrún Eliasdóttir,
Sigurður Ólafsson, Herdfs Hallgrímsdóttir,
Hildur Sigurðardóttir, Ólafur Sigurðsson,
Guðrún Asta Sigurðardóttir, Már Ásþórsson.
hóp. Það er trú mín að með slíkum
einstaklingum sé land vort vel
byggt.
Megi birtan og gleðin fylgja hon-
um á æðra tilverustig.
Við hjónin sendum konu hans,
Guðrúnu D. Kristjánsdóttur, og
börnunum þremur og öðrum vanda-
mönnum innilegar samúðarkveðjur.
Sigurður Ingimundarson
í dag verður kvaddur vinur minn
Ágúst Pétursson. Atvikin höguðu
því svo að ég kynntist honum þegar
sem smá strákur. Á tíu ára af-
mælinu höfðu foreldrar mínir gefíð
mér litla harmoniku og nú vantaði
kennara. I næstu götu vissum við
að bjó maður sem kunnur var sem
lagahöfundur auk þess sem hann
stundaði hljóðfæraleik, já ég gæti
trúað að á þeim árum, svona í kring-
um 1957, hafi varla liðið sá dagur
að ekki heyrðist eitthvert laga hans
í útvarpi. Ágúst tók elskulega á
móti mér og fyrstu tíma mína á
harmoniku fékk ég í stofunni hjá
þeim Ágústi og Guðrúnu á Álftröð
3 í Kópavogi.
Leiðir okkar lágu síðan aftur
saman þegar félag harmonikuunn-
enda var stofnað hér í Reykjavík,
þá var Ágúst á meðal þeirra sem
gengu fyrstir til liðs við það og þá
með þeim hætti sem honum einum
var lagið. Á einum af fyrstu
skemmtifundum félagsins stóð
þessi elskulegi maður allt í einu
upp, tók fram hljóðfærið sitt og
sagðist ætla að ganga í þetta félag
og vildi af því tilefni frumflytja lag
sem hann ætlaði að tileinka því,
síðan hljómaði Harmonikumarsinn
í fyrsta sinn um salinn. Þannig var
alltaf einhver sérstakur stíll yfir
öllu sem hann tók sér fyrir hendur
bæði í smáu og stóru og var með
öllu sínu starfi fyrirmynd fyrir okk-
ur sem yngri erum. Eg mun sakna
mjög þessa góða vinar sem kvaddi
þennan heim alltof fljótt, en verkin
hans munu standa og lifa um langa
framtíð. Ég votta öllum ástvinum
hans samúð mína.
Sigurður Alfonsson
Sigríður Þ. Harðar-
dóttir — Kveðjuorð
Fædd 10. apríl 1971
Dáin 27. júlí 1986
Hví var þessi beður búinn,
bamið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(B. Halld.)
I þeirri sömu trú og þetta erindi
endurspeglar vil ég kveðja vinkonu
mína, Sigríði Þóru Harðardóttur,
sem lést hinn 27. júní sl., aðeins
15 ára gömul. Vissulega sótti
spumingin á mig sem aðra: Hví. . .
svo skjótt? Hvers vegna þarf sú
jurt að hníga, það blóm að falla,
sem er að springa út? En þá rún
ráðum við ekki fremur en endra-
nær. Það er ekki í mannlegu valdi.
Við getum aðeins snúið okkur til
hans og treyst honum sem gefur líf
í dauða, sigur í ósigri, honum sem
á mátt ofar öllum mannlegum van-
mætti og breytir böli í blessun. Og
þrátt fyrir allt var auðvelt fyrir
augu trúarinnar að sjá líknarhönd
hans nærri sjúkrabeði Sigríðar Þóru
þegar ljóst var að hinn óvægni sjúk-
dómur hafði tekið sig upp og aðeins
eitt var framundan. Svo mikið var
henni gefið og svo miklu gat hún
miðlað. Með óvanalegum innri styrk
og sérstakri hetjulund bjó hún sig
og aðra undir brottför sína. Vilja-
festa hennar og hreinskilni lýstu
leiðina og einstök aðbúð og um-
hyggja og næmur skilningur for-
eldra hennar og fjölskyldu gerði
henni mögulegt að halda reisn sinni
og sjálfsvirðingu, efldu vonina og
færði birtu og gleði himnanna nær.
Fyrir liðlega einu ári stóð Sigríð-
ur Þóra fyrir altari Akureyrarkirkju
í glöðum hópi fermingarsystkina
þar sem þeim vilja var lýst að hafa
t
Einlægar þakkir fyrir hlýhug og vináttu við andlát og útför
MÁLFRÍÐAR BJARNADÓTTUR,
Akranesi,
og virðingu sýnda minningu hennar.
Ragnar Leósson,
Bjarnfríður Leósdóttir,
Hallbera Leósdóttir,
Jón L. Leósson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ester Guðmundsdóttir,
Ríkharður Jónsson,
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför
SIGRÍÐAR SVEINSDÓTTUR,
Nönnugötu 1b.
Lárus Petersen
og aðrir vandamenn.
Jesú Krist að leiðtóga lífs síns. Og
þá hljómaði kveðjan: „Vertu trú
allt til dauða og Guð mun gefa þér
lífsins kórónu.“ Þessi orð hafa nú
öðlast sína fullu og djúpu merkingu
í mínum huga og orðið að fagurri
og lærdómsríkri sögu. Og þá sögu
finn ég þörf á að þakka, þakka það
allt sem góður Guð gaf með þessu
barni sínu og lifa mun með okkur
! minningunni, okkur öllum sem
kynntumst Sigríði Þóru. Gjöf hans
var stór þar sem fór óvenjulega vel
gerð stúlka, jafnt að andlegu sem
líkamlegu atgervi. Og þó er hún
e.t.v. stærst fyrir það að þar ber
engan skugga á heiðskíra og fagra
mynd. Hún var lífsins barn og birta
og gleði fylgdi henni hvar sem hún
fór. Hún var næm fýrir umhverfí
sínu, músíkölsk og hafði yndi af
góðri tónlist. Hún naut þess að
umgangast börn og var félagslynd
að eðlisfari. Af dugnaði og myndar-
skap gekk hún að hveiju verki,
hvort sem var í nám, leik eða starfi.
En þess vegna átti hún líka vinsæld-
um að fagna bæði í fjölskyldu- og
vinahópi sem meðal kennara og
skólasystkina. Fermingarárið sitt
var hún virkur félagi í Æskulýðs-
félagi Akureyrarkirkju og skilur þar
eftir minningar sem ég veit að fé-
lagar hennar geyma í þakklátum
hugum, en glaðlyndi og hugkvæmni
samfara einurð og ákveðni lofuðu
góðu um foringjaefni sem svo mikil-
vægt er í hveiju unglingastarfi.
Mest var þó gjöfin þeim sem
næst stóðu og helgust er þökkin
með foreldrum hennar, Svanfríði
Larsen og Herði Þorleifssyni, og
systkinum hennar, Hólmfríði,
Högna og Áka. Mikið hefur verið
á þau lagt á undangengnum mánuð-
um og meira en nokkur getur ætlað
öðrum að bera. En þeim var líka
gefinn styrkur sem þakka má. Og
ég veit að fögur minning lifir með
þeim og mun blessa fiir þeirra héð-
an í frá,
+
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðar-
för eiginmanns míns, föður og afa okkar,
SIGURÐAR S. KRISTJÁNSSONAR
verkstjóra frá Ísafirði,
Álfaskeiði 74, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til lækna, hjúkrunar- og starfsfólks á Sólvangi.
Guörún Magnúsdóttir,
Ásgeir Sigurðsson og börn.
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
1 minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort Ijóð um
hinn látna. Leyfilegt er að birta
ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi
og skal þá höfundar getið. Sama
gildir ef sálmur er birtur. Megin-
regla er sú, að minningargreinar
birtist undir fullu nafni höfundar.
(því) vilji mæddi'tn myrkvast lund
á minninganna g.eðifund
skal leitað og í Ijósi því
öll leiðin rakin upp á ný.
Og - þar er allt svo heilt og hreint
og hvergi þörf sé nokkru leynt...
(Sig. J.)
En spyija má líka um þá minning:
Skín ei Ijúfust ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð þvi, sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki.
(Tómas Guðm.)
Fyrir það allt sem ég fékk að
nema og njóta í samskiptum við
Sigríði Þóru vil ég þakka heilshugar
og tjái ástvinum hennar virðingu
og þökk mína og fjölskyldu minnar.
Ég bið góðan Guð að blessa þau
og styrkja og alla vinina og félag-
ana nær og fjær.
Þórhallur Höskuldsson