Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.1995, Blaðsíða 5

Segjum sögur
Frœðimenn í hjúkrun, m.a. clr. Patricia Benner, livetja hjúkrunarfræðinga
eindregið til að segja reynslusögur úr starji. Af sögunum eigum við að lœra
og verða ríkari í anda. Tímarit hjúkrunarfrœðinga œtti að vera góður
vettvangurfyrir reynslusögur af þessu tagi. Hér með er óskað eftir sögum
íslenskra hjúkrunarfrœðinga. Vinsamlegast skrifið sögur og sendið til
blaðsins eða takið upp símtólið og hringið þœr inn í síma 687575. Vístfólk
verður síðan fengið til að leggja út af hverri sögu. Nafn sögumanns þarf ekki
að birtast með sögunum þó að nauðsynlegt sé að gefa það upp hjú tímuritinu.
T æknilegur
metnaður,
hjúkrunar-
metnaður
þ
egar ég las 3. kafla Þankastrika
eftir Asu Atladóttur í síðasta
tímariti vaknaði hjá mér liingun til að
skrifa stutta hugleiðingu. Ása henti m.a.
á hversu lærdómsríkt það er fyrir
hjúkrunarfræöinga að verða sjúklingar
sjállar. Það vill nú svo til að ég hef
safnað mér slíkri reynslu í u.þ.b. eitt og
hálft ár og er ég svo sannarlega sammála
Ásuíþessu efni.
Eg hef notið stuðnings, umhyggju og
fölskvalausrar samhygðar fjölda
hjúkrunarfræðinga og sjúkrahða sem eflt
hafa með mér bjartsýni og baráttuvilja
gegn krabbameininu í líkama niínurn.
I veikindunum hef ég sveiflast núfli
hjálparleysis, sorgar, baráttugleði og
nýrra tilfinninga um lífið og tilveruna
sem ég er enn að henda reiður á.
Eftir þessa reynslu er ég sannfærð um að
allt hjúkrunarstarfslið vill leggja sig
fram í starfi og gera vel. Vandinn er hins
vegar sá að starfsliðið lendir stundum
í togstreitu þegar að ]>ví kemur að
forgangsraða verkefnum. Þama togast á
það sem ég kalla tæknilegan metnað
annars vegar og hjúkrunamietnað hins
vegar.
Hinn tæknilegi metnaður birtist í því að
hjúkrunarfræðingar sinna verkefnum
eins oglyfjagjöf, lyfjaundirbúningi,
margs konar mælingum, fundum með
samstarfsfólki o.fl. af sérstakri kostgæfni
og nákvæmni. Ekki er ég að draga úr
mikilvægi shkra starfa en bendi þó á að
frá sjónarhóli sjúklingsins taka þau oft
svo mikinn tíma að hann veigrar sér við
að trufla hjúkrunaríræðinginn þegar
hann t.d. geysist inn með lyfin.
Hjúlonmamietnaður kemur hins vegar
fram í því, að samskipti og samvinna við
sjúkhnginn, sem stuðla að hkamlegri og
andlegri velhðan hans, hafa forgangí
I íj ú k n 1 n a rs ta rfi n u. Með þessum orðum
vonast ég til að opna umræðuna um
togstreitu milli hjúkrunarmetnaðar
annars vegar og tæknilegs metnaðar hins
vegar í hjúkrunarstarfi og hvet ég
lesendur til að tjá sig um efnið í
lesendabréfum.
Ég vil ljúka þessari hugleiðingu með því
að vitna aftur til þankastrika Ásu
Atladóttur sem ég gat um í upphafi. Ég
verð að viðurkenna að ég skil ekki hvað
hún á við þegar hún talar um að
yfirbragð, sem fylgir góðum aga og
virðingu fyrir yfirboðurum, hafi glatast
hjá hjúkrunarfræðingum gegnum tíðina.
Hverjir em yfiifioðarar
hjúkrunarfræðinga? Að inínu áhtí vinna
hjúkrunarfræðingar sjálfstætt sem
fagstétt, hvort sem þeir starfa við
almenna hjúknm, stjómmi eða kemislu.
Með kveðju,
Landspítala, 30. október 1994.
Guðríin Marteinsdóttir
Minningarorð
Guðrún
Marteinsdóttir
f. 15. janúar 1952 d. 24. nóvember 1994
Það er með sorg í hjarta að ég sest
niður til að rita minningar- og
kveðjuorð til Guðrúnar
Marteinsdóttur, dósents í
hjúkrunarfræði, fyrir hönd Félags
íslenskra hjúkrunarfræðinga.
Við Guðrún hittumst síðast 18. ágúst sl.,
en þá var henni í notalegu samsætí
aflientur styrkur úr minningarsjóði Hans
Adolfs Hjartarsonar, náms- og ferðasjóði
hjúkrunarfræðinga, til að ljúka
doktorsnámi í hjúkrunarfræði við Rhode
Island University. Þessi samverustund er
okkur sem þar sátu afar eftirminnileg. Þá
vissi Guðrún ekki betur en að hún heíði
komist yfir veikindi sín og leit hún
bjartsýn til framtíðar. Hún halði áform
um að ljúka doktorsnámi sínu innan
tíðar. Við þetta tækifæri komu fram
hennar góðu eiginleikar, glaðværð, festa,
mildi, sanngimi, metnaður og síðast en
ekki síst hennar fallega framkoma. Fólki
leið vel eftír að hafa átt samskipti við
Guðrúnu.
Guðrún var eftirminnileg öllum sem
hún umgekkst. Hún hafði mikinn
Frh. á rwestu síðu
MinningarsjóSur Guðrúnar
Marteinsdóttur
Stofhaður hefur verið sjóður til
minningar um Guðrúnu
Marteinsdóttur, dósent, sem lést 24.
nóvember 1994.
Sjóðurinn er í vörslu námsbrautar í
hjúkrunarfræði við HI og þar fást
minningarkort í síma 694960.
TÍMARITIUÚKRUNARFRÆÐINGA l.Uil.71.árg.