Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2001, Blaðsíða 53

Að fara í læknis- eða
kjukvmAYÍeik?
Hér áður fyrr hafði ég tilhneigingu til þess að skipta mér af
því ef ég heyrði börn fitja upp á því að fara í læknisleik og
spurði hvort þau vildu ekki fullt eins fara í hjúkrunarleik. En
á stundum hefur mér þó fundist tilvísun til hjúkrunarleiks
vefjast fyrir börnum. Það er eins og ímynd þeirra af hjúkr-
unarstörfum sé eitthvað óljós nema helst sú mynd að þau
séu stunduð af konum í hvítum búningum með hvíta
kappa og hugsanlega að handleika sprautur. Þessi óljósa
ímynd, sem ekki eingöngu börn heldur fólk almennt virðist
hafa um hjúkrunarstarfið, hefur einhvern veginn gert það
að verkum að ég hef smám saman dregið í land með að
stinga upp á þessari tegund leiks við börn. Á hinn bóginn
hefur þessi óljósa ímynd ekki velkst fyrir mér öll þau ár
sem ég hef unnið að kynningarmálum fyrir námsbraut í
hjúkrunarfræði sem nú er orðin hjúkrunarfræðideild. Ég hef
ekki hikað við að halda hjúkrunarstarfinu á loft á þeim
vettvangi því í mínum huga hefur til skamms tíma varla
verið hægt að hugsa sér eftirsóknarverðara starf fyrir ungt
fólk. Eins hefur nauðsyn þess að fá sem flest ungt og
efnilegt fólk til liðs við stéttina ekki verið neinum vafa
undirorpin vegna skorts á hjúkrunarfræðingum til starfa.
Enn er ég að starfa að kynningarmálum hjúkrunar-
fræðideildar HÍ en upp á síðkastið hefur hins vegar eitt-
hvað bögglast fyrir brjóstinu á mér hvort rétt sé að hvetja
ungt fólk og þá sérstaklega ungar konur til þess að leggja
svo hefðbundið gamalgróið kvennastarf fyrir sig. Kvenna-
starf sem á stundum virðist ekki hafa neina aðra ímynd en
að vera kvennastarf sem skarast við eða styður við störf
ýmissa annarra heilbrigðisstétta sem hafa mun sterkari
ímynd í Ijósi vel skilgreinds starfsvettvangs.
Það er hins vegar spurning hvort maður „geti“ eða
„megi“ láta það bögglast fyrir sér að leita allra leiða sem
færar eru til þess að auka aðsókn í hjúkrunarnám. En víst
er um það að skortur á hjúkrunarfræðingum eykst með
hverju árinu bæði hérlendis og erlendis og það er mál vísra
manna að slíkur skortur verði viðloðandi á næstu árum.
Slík þróun mun væntanlega eiga sér stað ekki síst vegna
hækkandi meðalaldurs stéttarinnar og svo hins vegar
vegna minnkandi aðsóknar að hjúkrunarnámi.
Kynningarnefnd hjúkrunarfræðideildar er að sjálfsögðu
skylt að veita sem mestar og bestar upplýsingar um nám í
hjúkrunarfræði og þá margvíslegu möguleika sem mennt-
un í hjúkrunarfræði veitir fólki. Og nefndin er nú sem fyrr að
vega og meta á hvaða hátt megi gera það og hvaða efni
eigi að nota til þess. í samræðum okkar höfum við
nefndarmenn mikið velt vöngum yfir því hvernig hjúkrunar-
fræðingar vísa til og leggja út af námi sínu og starfi í sam-
skiptum sínum við unglinga og ungt fólk, jafnframt því sem
við höfum rætt hvernig við og stöllur okkar „holdgerum"
eða „líkömum" það að vera hjúkrunarfræðingur með fram-
komu okkar og breytni. í framhaldi af þessum umræðum
hefur kynningarnefnd ákveðið að vekja máls á slíkum
vangaveltum í fagblaði okkar hjúkrunarfræðinga með stutt-
um pistlum. Við vonumst til að fá til liðs við okkur hjúkr-
unarfræðinga sem tilbúnir eru til þess að ræða stuttlega
ýmsar hliðar á námi og starfi, t.d. hvort við getum hvatt
börn til þess að fara í hjúkrunarleik eða hvort það geti verið
gaman að læra hjúkrunarfræði þó kennararnir séu
misjafnlega skemmtilegir. Eins má spyrja hvort eftirsóknar-
verður starfsframi felist í hjúkrunarstarfinu sem sjálft er svo
erfitt að sundurgreina og afmarka í öllum sínum
margbreytileika. Hjúkrunarfræðingar og þeirra samstarfs-
menn eru svo oft að bjástra með fólk eða með fólki í
aðstæðum þar sem ekki er auðvelt að skilgreina allar
hliðar starfsins. Við eigum vissulega enn alllangt í land með
það að gera ímynd hjúkrunarfræðingsins og þann veru-
leika, sem hjúkrunarstarfið felur í sér, nógu skýran til þess
að geta sagt við ungt fólk sem er áhugasamt um hjúkr-
unarstarfið: „Þetta gera hjúkrunarfræðingar."
Hitt er annað mál að við kunnum að geta sagt: „Það er
lifandi, gefandi og oft gaman að vera hjúkrunarfræðingur,"
og þá þarf ekki að bögglast fyrir okkur að hvetja ungt fólk
til þess að leggja starfið fyrir sig, eða hvað?
Fyrir hönd kynningarnefndar hjúkrunarfræðdeildar HÍ
Margrét Gústafsdóttir
í kynningarnefnd hjúkrunarfræðideildar eiga sæti á
þessum vetri ásamt ofanritaðri þær Margrét Sigmunds-
dóttir og Árdís Ólafsdóttir en jafnframt vinnur Bergþóra
Kristinsdóttir, verkefnisstjóri, með nefndinni.
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 5. tbl. 77. árg. 2001
341