Forvitin rauð - 01.01.1974, Blaðsíða 27

Konan sem afsakaði sig í sænginni.
Einu sinni var hér á landi kona nokkur er afsak-
aði sig við mann sinn þá hann vildi veita henni
rúmlögin. Talaði hún þá þessum orðum: „Eigi raeg-
um við þetta; við eigum að óttast og heiðra guð,
því í kvöld er laugardagsaftann og sómir það ei
svo nærri helginni." A sunnudaginn leitaði hann
þess. Hún mælti: „Nei, sunnudagurinn tilheyrir
heilagri þrenningu og eigum við að liggja kyrr."
A mánudaginn hafði hann þetta fram á. Hún mælti:
„Mánudagurinn tileinkast þeim heilögu og má það
því ei á þessum degi." A þriðjudaginn bauðst
hann enn fram konu sinni. Hún mælti: „Þetta er
heilagra engla dagur og verður hann hindrunarlaus
að vera." A miðvikudaginn bauð hann henni sig
fram. Hún mælti: „A þessum degi var Kristur
seldur og má það þvi ekki." A fimmtudaginn
gjörði hann sína vöru fala. Hún mælti: „A þeim
degi sveittist Kristur blóðinu'.' A föstudaginn
krafðist bóndi rúmréttar sins. Húsfreyja sagði:
„A þessum degi var Kristur pindur og hæfir ei i
dag að ergjast." Bóndinn sá, að enginn dagur
var til máta konu hans. Þess vegna fór hann og
sókti sér heimuglega stúlku og lagði hana niður
í annað rúm, sem nærri var hjónarúminu, fór og
afklæðir sig. I þessu kemur kvinna hans 1 húsið
og sá hvað verða ætlaði; tók hún þvi að deila og
banna þetta. Maðurinn sagði: „Kona min góð, þú
ert sannheilög, en ég og þessi stúlka erum hneigð
til synda, þess vegna eigum við vel saman." Þá
mælti húsfreyja: „Nei ekki, svo fái ég þetta
fyrir guðhræðslu mína þá fari hún vel, ég legg
hana þá frá mér, því ég gef ei öðrum brauð frá
eigin munni mínum. Eftir þetta skal ég ei halda
svo marga heilaga daga.”
Öld upplýsingarinnar, 19. öldin var líka þrátt
fyrir allt öld kynhræðslu, þegar stúlkum var
ráðlagt að kasta lúkufylli af sagi í baðvatnið
sitt til að komast hjá því að sjá skömm sína, og
foreldrum var ráðlagt að láta reira saman forhúð
drengjanna með vír til þess að hindra, að þeir
gætu fróað sér. Börnum var hótað ógurlegum af-
leiðingum eins og blindu og geðveiki fyrir slíkt
athæfi. Þannig sögur finnast okkur ýmist grát-
legar eða broslegar, en samt gerum við okkur
furðulitla grein fyrir því, hvar við stöndum í
kynferðislegu menningartilliti í okkar nýsmíðaða
borgarþjóðfélagi með 973 ára kristindóm að baki
og hæstu hlutfallstölu utanhjónabandsbarna í
álfunni.
Kenningin um erfðasyndina og hið illa í barninu
á sér varla djúpar rætur hjá okkur, en við leiðum
að mestu athyglina frá kynferðislegu uppeldi
barnanna okkar. Við tökum afstöðu með hinum
heimsþekkta barnauppalanda Dr. Spock, sem segir:
„Auðvitað er það öllum smábörnum eðlilegt að
leika sér að kynfærum sínum og uppgötva þau ljúfu
áhrif, sem snerting þeirra hefur. Það er rangt
að skamma barnið og segja því, að það sé að gera
eitthvað andstyggilegt og ljótt. Barnið má ekki
þróa með sér ótta við einhvern lxkamsparta
sinna. Best er, að móðirin á vingjarnlegan máta
stingi upp á öðrum leik eða viðfangsefni."
Annar uppeldisfrömuður hins enskumælandi heims
A.S.Neill, er stóð áratugum saman fyrir hinum
merka skóla Sommerhill í Bretlandi hefur skrifað:
„Það er fyrst og fremst bann foreldranna við
sjálfsfróuninni og sektarvitundin, sem bannið
leiðir af sér, sem gerir sjálfsfróunina svo
eftirsóknarverða. Oft fylgir þessi sektarvitund
barninu ævilangt og brýst fram 1 ýmsum myndum.
Otti foreldranna við kynferðislegt athæfi barna
sinna er hins vegar sprottið af afbrýðissemi.
Þeir fullorðnu vilja, að börnin gangist undir
sterkar siðferðishömlur, vegna þess að þeir
fullorðnu vilja halda út af fyrir sig hinum bestu
hlutum I lifinu. I þessum tilgangi og 1 þessum
tilgangi einum voru siðferðikenningarnar fundnar
upp. Kynmök eru það besta, sem hægt er að upp-
lifa og einmitt þess vegna er reynt að takmarka
þau."
27