Forvitin rauð - 01.06.1981, Blaðsíða 12

12
Kynlíf Kynlíf Kynlíf Kynlíf Kynlíf Kynlíf Kynlíf Kynli
Viðtal við 30 ára karl. 4 börn
FR: Hvert er viðhorf þLtt
tll getnaðarvama?
Hann: Ég er auóvitaó
hlynntmr getnaðarvömum.
Ég held hins vegar, að þaó
náist aldiei fram að strák-
og stelpur beri sömu ábyrgð.
Byrir þá verður þetta
aldrei annað en peningamál.
Ég hef heyrt marga segja
hlÆjandi:„Ég var að fá eitt
í hausinn, 5o.ooo kall."
Auðvitað er hægt að treysta
einum og einum karlmanni.
Smckkurinn vsrður aldrei
öruggur, menn eru feinnir,
finnst þeir vera aulalegir
meó hann.
Bameignir eru þaó mikið
mál fyrír kcnuna, að henni
einni er treystandi fyrir
að sjá um getnaðarvamir,
eins og ástandið er í dag.
Þetta hef ég oft verið
gagnrýndur fyrir að segja.
FR: NÚ er ekki til mikið
úrval af qetnaðarvömum
fyrir kanur.
Hann: Ég veit að þetta er
vandamál, þess vegna verða
til fullt af bömum.
FR: Hefur þú reynt að
telja stulku tru um að þú
getir passað þig?
Hann: Oft og mörgum sinnum.
FR: Var það þanniq sem
bömin þín urðu til?
Hann: Einrnitt, þegar fólk
er undir áhrifum áfengis
eykst kæruleysið. Þú
ætlar að gera þetta hvað
sem það kœtar, hitt eru
afleiðingar sem þú hugsar
um seinna. Það er þá sem
stúlkan hefur ábyrgðartil-
finningu.
FR: En stúlkan er kannski
llka undir áhrifum áfenqis?
Hann: Ja, en samt er það
yfirleitt hún sem hugsar
rQcrétt.
FR: Hefðir þú huqsað þig
betur um, ef það væru meiri
kvaðir a karlmanninum, t.d.
að borga helming af fram-
færi bamsins?
Hann: Nei, ekki í þessum
tilfellum. Yfirleitt var
ég fullur. Fyrst pældi ég
ekkert í því. Ég átti ekk-
ert bam, þetta var ekkert
mál. Þá fékk ég tvö í
hausinn með 21 dags milli-
bili. Seinna þegar ég var
nýskilinn. Mér fannst ég
ekki eiga neina framtíó,
mér var andskotans sama um
allt og alla. 1 síðasta
skiptið var ég blekktur.
Hún taldi sig vera á ör-
uggu dögunum.
Ég held að það verði aldrei
vinsælt að gera menn
ófrjóa. Fólk giftist, er
gift í nckkur ár, eignast
böm, skilur og giftist
aftur. Þá vilja þeir eign-
ast böm með seinni kcn-
inni.
Ég er hlynntur frjálsun.
fóstureyóingum, ég lít ekki
á þær sem morð, þaó er ekki
hægt að skilgreina hvenær
líf byrjar. Ég held að
margar konur vilji ekki
fara í fóstureyóingu vegna
einhverrar sektarkenndar.
FR: Finnst þér þú qeta
gert þa kröfu til kcnu að
hún fari í fóstureyðingu?
Hann: Nei, þar skilur a
itálli karls og kcnu. Karl-
maður má undir engum kring-
umstæóum pressa á kcnu,
hvorki að fara í fðstureyð-
ingu né að ganga neó bam-
ið. Þetta er það stórt mál
fyrir hana.
Ég er þeirrar skoðunar, að
það hafi enginn leyfi til
að eiga bam nema að geta
skapað því bestu hugsanleg-
ar aðstæður. Auðvitað er
það engin trygging en böm
ættu aldrei aó vera happ-
drætti, því aó þá er verió
að taka áhættu með manns-
líf. Lausnin er sú, aö
koma í veg fyrir aó böm
fæóist þangað til fólk er
orðið nógu þroskaó og er
tilbúió til að ala þau rpp.
jyér finnst alltof irakið um
þaó að konur segi : ,Ég er
ólétt, það veróur bara að
hafa það." Eða að fólk
giftist en er ekki tilfinn-
ingalega tilbúið til að
eiga böm, þaó er ekki enn
búið að ákveða hvort þaó
ætlar að vera saman eða
ekki, eða einstæóar mæður
sem hafa tákmarkaðar aó-
stæður fyrir böm.
FR: Hvenær finnst þér aó
krakkar eiqi að hefja kyn-
Hf?
Hann: Þegar fólki finnst
þaö vera tilbúió, langar
til þess, finnur einhvem
til að gera það með og
staðinn sem þaó vill gera
það á, þá á þaó að gera
þaó. Konan er auðvitaó
aldrei örugg nema aö hún
noti getnaóarvamir.
E£: Finnst þér kcnan æra
orðin nógu þroskuð til að
hafa samfarir ef hun er
ekki nógu þroskuð til að
hugsa um getnaðarvamir?
Hann: Hun er greinilega
orðin nógu þroskuð til að
sofa hjá, það er ekki hægt
að banna. Foreldrar verða
að fylgjast með því sem
er aö gerast hja bömum
sínum og láta þær á pill-
tna. En þá veróur sam-
bandið að vera gott á milli
foreldra og bama.
Ég er hræddur um að margar
konur séu eyðilagðar kyn-
ferðislega. Þeim hefur
verið kennt, að þetta sé
eitthvað ljótt og líóa fyr-
ir það alla sína ævi. Þær
mlðla þessu síðan til sinna
bama og þannig heldur vit-
leysan áfram.
FR: Hvar fær fólk hugnynd-
ir um kynlrf?
Hann: Það hlýtur að vera
afskaplega breytilegt.
Sennilega fær það í flestum
tilvikum sínar fyrstu hug-
iryndir af götunni, síðan úr
allskcnar klánbckmenntum og
sorpritum. En þaó hljóta
líka að vera til víðsýnir
foreldrar sem fræóa böm
sín þannig að þau fái rétt-
ar hugnyndir um kynlíf.
FR: En þú?
Hann: Ég er úr sveit og
naut góðs af þvx að vissu
leyti. Ég vissi hvemig
kálfar urðu til, þess
vegna hlutu böm að veróa
til á svLpaöan hátt. Mer
fannst það þó hræðilega
asnalegt. Ég gat ekki
ínyndað nér að nckkur maðul
hefði lyst á þessu. Ég
man að ég hugsaði: „Hvem*-
ig fer karlinn að því að
láta konuna vita að hann
vilji gera þetta? Hún
myndi örugglega gefa hcnum
á kjaftinn eða eitthvað.
Ekki getur maður bara tal-
aó um þetta eins og ekkert
sé." Ég vissi ekki hvem-
ig konur voru raunveru-
lega í laginu fyrr en ég
fór að sjá kláirbækur þegar
ég var 17-18 ára.
FR: Hvaða skoðanir hefur
þu a kynvillu?
Hann: Eg var eins og marg-
ir aðrir þegar ég var yngrd
haldinn allskcnar fordómum,
var illa við fólk sem var
kynvillt. Ég lít á kyn-
villu sem sjúkdón. Það er
tilgangur í sanbandi karls
og konu, það verður til
bam. Þaó er eitthvað
öfugsnúið við kynvLllu.
Hún getur átt sér ýmsar or-
sakir. Stundum eru strákar
aldir ipp eins og stelpur
eöa að inLstök eru hjá nátt-
úrunni sjálfri. Það er
mikilvægt að ipplýsa fólk
um llffræðilegar og vpp-
eldislegar orsakir kynvillu
þvx aó mxn reynsla er sú,
aó kynvLllingar séu oft
chamingjusamxr. Ekki bara
uagna aókasts heldur finnst
þeim sjálfum eitthvað vera
aó.
Á íslandi er bannað að
sýna unglingum kvdkriyndir
þar sem karl og kcna eru
saman, alveg sama hve eóli-
legt það er en það má sýna
kviknyndir um kynvillu og
kynferðislegt ofbeldi. Ég
er viss um aó það getur
skemnt ungt fólk að sjá
þessar nyndir.
FR: Hvað um hin ýmsu sam-
búðarform?
Hann: Eg hef verið að tala
um þetta við vinstrisinnaða
félaga mína. Þeir segja að
hjónaband sé úrelt fyrir-
bæri. En þegar maður spyr
þá hvað eigi þá aó koma í
staóinn hafa þeir engin
svör. Hjóxaband er því
greinilega ekki úrelt fyrir
bæri. Ekkert getur verið
úrelt ef ekkert annað er
komió í staðinn. Á seinni
arum þegar kcnan hefur feng-
ið aukið frelsi hefur komið
í ljós, aó hjcnabandió
er iraklu vandneðfamara en
það var. Nú er þetta orðin
meiri spuming um þroska og
ef fólk ætlar að eiga böm
og ekki henda þeim inn á
hæli, þá er sanbúð karls
og konu eina formið sem
stenst. Ef við tölum um
frjálsar ástir þá hefur
þaó sýnt sig að það gengur
ekki þegar þriðji aðilinn
er kominn í spilið, þá
koma ipp allskcnar til-
finningaleg vandamál.
Pólk getur reynt þetta ef
það vill en ég hef aldrei
vitað ctemi þess að það
hafi gengið.
FR: En stærra fjölskyldu-
form?
Hann: Koimiúnur eóa svo-
leiðis? ífeinarð|U neð sam-
eigmifigu kynlífí, eóa bara
eldunaraóstöðu? Ég held
að hjónaband sé eini val-
kosturinn sem vió höfum í
dag, þá meina ég vígöa eða
óvígða sanbúð, ein kcna
og einn karl og bömin
þeirra. Þetta er bara
spuming um þroska, við
höfum svo mikið frelsi og
þaö þarf þroska til að
notfæra sér þaó. Það er
til bamlaus sanbúó, það
er allt £ lagi, fólk er
bara að kynnast og veit
ekki hvort þaó hefur
áhuga á aó æra saman allt
lífið. Síöan finnst mér
sanbúöin breytast þegar
fólk hefur ákveóið aó
eignast bam. Þá veróur
það að skilja, aö varanleg
ást er ekki til, það sem
máli skiptir er að skapa
öruggan heim bæöi fyrir
sig og það bam sem þau
ætla að eiga.
FR: En er hægt að tala un
svcna hluti í þessum
hverfula heimi?
Hann: Ég er aö segja,að
fólk veróur að gera sér
grein fyrir því, að það
er ekki hægt aö hlaupa
inn í lí.fshamingjuna, þú
verður aö finna hana í
sjálfum þér og auövitað
verðum við að hjálpa hvort
öðru, þú getur fundið þér
maka. Það kostar þig
helling en þú færð líka
rrrikið í staóinn og þegar
búiö er að búa til
þriðja einstaklinginn þá
verður ábyrgðartilfinning-
in aó taka við.
FR: Það qeta komið upp
erfiðar aðstæður sem folk
ræður lxtið eða ekkert
við.
Hann: Já, en þama er ég
að tala um bestu h.ugsan-
legu aðstæður. Þaó er
alltaf verið að tala um
að þetta sé gallað form.
Ég held aö við ættum frek-
ar að reyna aó bæta þaó
neð því að auka lýóræðið í
hjónábandinu þannig að
allir beri sömu ábyrgó og
það sé ekki bara annar að-
ilinn sem er kúgaður. I
gamla daga áttu konur sér
oft ekki viðreisnar vcn.
Hún lenti með einhverjum
karlhlunki sem bamaði
hana á hverju ári, hún
hafði enga valkosti. Hún
gat ekkert farið og hann
gat kúgað hana eins og
hann vLldi. Um leið og
konan hefur möguleika á að
fara þá minnkar möguleik-
inn á aó geta kiigaó hana,
þ.e. það þarf að opna augu
karlmanna fyrir því hvað
hjónaband eiginlega er.
Það er ekki svo vitlaust
fyrirbæri og ég held að
þegar ungt fólk er að tala
um að hjónabandið sé úrelt
bá er það alltaf að tala
um hjónaband pabba og
nkinmu. Það verður bara aó
hreyta hjónabandinu. Það
er ekki alltaf hægt að
hlaupa og leita að lífs-
hamingjunni hér i dag cg
þar á morgun.
FR: Hvaó um framhjáhald?
Hann: Ég held að framhjá-
hald sé vanþroski. Fólk
er aó leita, það fer í
hjónaband, hellir sér út í
kynlíf, finnur ékkert og
hleypur út í bæ til að
leita að einhverju þar.
Oft er það líka svo, að
þegar fólk bindur sig mjög
ungt, þráir það að vita
hvort það sé eitthvað öðru-
vísi að vera með einhverj-
um öórun án þess að það sé
i raun óánægt meó það san
það befur. Fólk verður að
fá að prófa sjálft, það
þýðir ekkert aó segja:
nÞetta er svona, trúðu
mér." Ég held aó fólk fái
yfirleitt ekkert út úr
framhjáhaldi nema kannski
að svala einhverri for-
vitni en undirrótin er
alltaf vanþroski. Ég var
mjög vanþroskaður í minu
hjónabandi. Ég hélt fram-
hjá án þess að fá nokkurn
tima nokkuó út úr þvi en
var svo óþolandi afbrýði-
samur.
Annars fannst mér lengi
vel aó konan hefói engar
kynlifsþarfir. Hún væri
yfir þetta hafin.
FR: Var konan alltaf að
sofa hjá þér þín vegna?
Hann: Ja, mer fannst það.
Þegar ég fór að hia meó
konunni minni fannst mér
auðvitaó að hún ætti að
hafa áhuga á að vera með
mér en að hin hugsaði im
aðra karlmenn, fannst mér
fáránlegt. Þetta voru hug-
myndir saæ ég hafði þá san
ungur maður.
FR: Gátuð þið aldrei rætt
þessa hluti?
Hann: Nei, við ræddun ekk-
ert svona. Þegar ég var á
Grænlandi unnu með mér
nokkrir giftir menn ssn
aldrei kaiu við aðrar kon-
ur þótt þeir ættu mjög auð-
velt meó það. Þegar ég fór
aó giyrja þá út i þetta
var svarið:nÉg á konu á
Islandi. Ég vil ekki að
F rh. á bls. 21
Að ríða inn í
hamingjuna