Morgunblaðið - 24.04.1958, Page 16

16
MORCVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 24. apríl 1958
gea.9t óumar !
Bæjarleiðir.
gÁleyt óumar !
Kristján Siggeirsson hf.

!
óumar
Verðandi hf.
giAL
ile^t óumar
jjöldi jjrir ueturinn
INDBIÐABÚÐ
Jens P. Eriksen,
Þingholtsstræti 15.
gUittf óumar !
Olíuverzlun íslands hf.
Kaffisala
Sumardaginn fyrsta gangast Skógarmenn K.F.U.M.
fyrir kaffisölu í húsi K.F.U.M. og K. til ágóða fyrir
sumarstarfið í Vatnaskógi. Drekkið síðdegiskaffið
J hjá skógarmönnum fyrsta sumardag. Styrkið sum-
arstarfið.
Samkoma
Um kvöldið efna Skógarmenn til almennrar sam-
komu í húsi félaganna. Fjölbreytt efnisskrá. Allir
velkomnir meðan húsrúm leyfir.
Kaffi verður einnig framreitt eftir samkomuna.
Stjórn Skógarmanna KFUM
Vélritun
Fyrirtæki í Reykjavík óskar eftir fyrsta flokks vél-
ritunarstúlku síðari hluta maí-mánaðar. Stúlka,
nýútskrifuð úr skóla með góða vélritunarkunnáttu
kæmi til greina.
Tilboð merkt: „Góður vélritari — 8062“, sendist af-
greiðslu Mbl. fyrir laugardagskvöld.
Aðalfundur
Hafnarfjarðardeildar Rauða Kross íslands verður
haldinn í Sjálfstæðishúsinu miðvikudaginn 30. apríl
kl. 8.30.
Fundarefni venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
TIL LEIGU
2 herb. og eldhús í Vestur-
bænum innan hitaveitusvæðis.
Hentugt fyrir hjón eða litla
fjölskyldu. — Láta verður í
té ræstingu á tveimur stof-
um á sömu hæð og nokkra
aðra húshjálp. — Tilb. merkt:
„120 — 8070“, með uppl. um
atvinnu og stærð fjölskyldu,
sendist afgr. Mbl.
2
LESBÓK BA RNA N. TA
T ESBÓK BARNANNA
Ævintýrið
í hænsnastíunni
EINU sinni var hani, sem
sat á prikinu sínu og svaf.
Þetta var um miðja nótt
að vetri til. Sólin kom
þess vegna mjög seint upp
og haninn gat tekið lífinu
rólega og sofið út á
morgnana. Hann haliaði
sér notalega upp að
veggnum og bjó sig und-
ir að sofa lengi — mjög
lengi —.
Allt í einu fékk hann
kipp í annan fótinn, eins
og hann var vanur, þeg-
ar leið að rismálum og
sólarupþrás og hann átti
að fara að vekja fólk.
— Kyki-li — — hróp-
aði haninn, en tók sig á
í miðju kafi, því þetta
náði ekki nokkurri átt;
hann mátti þó vita að
ennþá var mið nótt.
— Hvernig siturðu eig-
inlega? spurði hænan, —
þú ert næstum búinn að
fella mig niður af prik-
inu. — Óh, ég sem var
alveg nýsofnuð. Hvað
gengur eiginlega að þér?
— Mér varð á að tala
upp úr svefninum, svar-
aði haninn. — Afsakaðu,
og sofðu sætt, mín eigin
yndislega gullhæna, ég
skal ekki ónáða þig aft-
ur.
— Já, sofðu sætt, sagði
hænan. — Það getur þú
sagt. Mér kemur áreiðan-
iega ekki dúr á auga, það
sem eftir er nætur —, en
ég hefi nú svo sem fyr
verið andvaka án þess að
kvarta.
Svo þokaði hænan sér
örlítið burt frá hananum,
andvarpaði þungan — og
sofnaði samstundis.
Haninn sat eins kyrr og
honum var unnt, en svo
sýndist honum slá bjarma
á gluggann, og alveg ó-
sjálfrátt varð honum á
að teygja úr báðum, löngu
fótunum sínum.
— Kyki-li--------! hróp
aði hann og ætlaði ein-
mitt að fara að baða
vængjunum, þegar honum
flaug í hug, hversu
heimskulegt það væri að
fara að gala um miðja
nótt.
— Úh! sagði hænan. —
Það er ekki neinu líkt,
hvernig þú lætur. Hvað í
ósköpunum gengur nú á
fyrir þér?
— Mér sýndist birta fyr-
ir utan gluggann, sagði
haninn.
-— Hvernig á ég að þola
þetta? sagði hænan. —
Konan á bænum segir, að
ég skuli fara í pottinn, ef
ég fari ekki fljótlega að
verpa. En hvernig á ég að
geta verpt, þegar ég iæ
aldrei andartaks ró? Nú
má ég sitja uppi andvaka
það sem eftir er nætur.
En ég er svo sem ekki
óvön að verða að þola
andvökunótt án þess að
kvarta.
Síðan flutti hún sig enn
þá lengra frá hananum
—, og sofnaði þegar í
stað.
Hananum þótti þetta
óttalega leiðinlegt. Hann
klemmdi tærnar um prik-
ið, lokaði augunum og
lagði vængina fast upp að
síðunum. Nú mátti hann
ekki oftar heimska sig á
þessu kjánalega gali.
En — skyndilega varð
albjart fyrir utan glugg-
ann, eins og af rísandi
sól, haninn teygði sig og
reigði og sló út vængj-
unum og galaði fullum
hálsi:
— Kyki-li-i-i!!
Hænan varð svo hrædd,
að hún missti egg beint
niður á gólfið, og nú þýddi
henni ekkert að kvarta og
vera úrill. Haninn galaði
aftur og aftur, unz dyrn-
ar að stíunni lukust upp
og maðurinn á bænum
kom inn.
— Hvað gengur hér á?
spurði hann.
— Kyki-li-i-i, galaði
haninn, og allt í einu
hljóp maðurinn í hendings
kasti af stað. Fyrir utan
gluggann á hænsnastíunni
var eldur í stórum haug
af hefilspónum. Þaðan
kom ljósið, sem haninn
hafði séð.
Til allrar hamingju gat
maðurinn slökkt eldinn,
áður en nokkur skaði
hafði skeð. En allur bær-
inn hefði verið í hættu,
ef haninn hefði ekki ver-
ið svona árvakur.
Daginn eftir gat maður-
inn ekki nógsamlega lof-
að hanann, og konan dekr
aði við hænuna, af því að
um nóttina hafði hún
verpt eggi.
Nú haldið þið sjálfsagt,
að hænan hafi beðist af-
sökunar, af því að hún
var svona úrill um nótt-
ina. En það var nú eitt-
hvað annað. Hún gat ekki
um annað talað, en eggið
sitt, sem hún hafði misst
á gólfið. Það var pó nokk-
uð að tala um! Hún gat
alltaf verpt eggjum, svo
hananum fannst engin
ástæða til að harma, að
hann hafði vakið hana og
með því eyðilagt eitt egg.
Því höfðu þau þó ráð á að
fórna.
Haninn lofaði henni
bara að klaka —. Skyldi
hún ekki mega það!
Var hann ekki marg-
sinnis búinn að sýna það,
að hann var húsbóndinn
á heimilinu —, sannur
hani!
Æ
SYSTKININ á Hóli hétu
Áslaug og Gunnar. Þegar
þessi saga gerðist var Ás-
laug sex ára, en Gunnar
fjögurra. Systkinin léku
sér alltaf saman.
Einn dag um sumarið
voru þau eins og oft endra
nær að leika sér úti á
túninu. Þau höfðu farið
alllangt frá bænum og
hlupu nú eins hratt og
þau komust lengra og
lengra, því alltaf bar eitt-
hvað nýtt fyrir augu
þeirra og lokkaði þau
lengra að heiman. Loks
voru þau orðin þreytt og
lögðust niður í grasið til
að hvíla sig. Það var logn
og glaða sólskin, og var
börnunum því mjög heitt.
Þegar þau höfðu hvílt
sig þarna nokkra stund,
sá Áslaug, hvar kona kom
onctn
i til þeirra. Hún var mjög
1 fögur og vel búin, og tal-
aði til barnanna hljóm-
þýðri röddu. Hún bauð
þeim að koma með sér inn
* í húsið sitt og benti á hól
ekki langt fjarri. Börnin
urðu hálf hrædd, því nú
skildu þau, að þessi fal-
lega og vel búna kona var
ekki mensk, heldur álf-
kona. Konan var þó þang-
að til að, að hún fékk þau
inn með sér og leiddi hún
þau í hólinn. Var þar
mjög skrautlegt inni. Álf-
konan gaf þeim margt
fallegt. Áslaugu gaf hún
afar fallega brúðu, en
Gunnari stóran og falleg-
an bíl.
Tíminn hjá álfkonunni
leið fljótar, en þau héídu,
og var dagurinn að kvöldi