Morgunblaðið - 24.05.1960, Blaðsíða 6

6
MORCUNBLAÐ1D
PrifliiiflaErur 24. mal 1960
tnr~i~ nrnr r rtrrTTr r*~&*r* 0**0 m mir rm" 0
T r i p o 1 i b í ó :
OG GUÐ SKAPAÐI KONUNA
Þetta er frönsk mynd með
Brigitte Bardot í aðalhlutverk-
inu og leikstjóri er fyrrverandi
eiginmaður hennar, Roger Vad-
im. Efni myndarinnar er hvorki
margþætt né merkilegt, enda
megináherzlan bersýnilega á það
lögð að sýna sem rækilegast
kroppinn á Brigitte Bardot í
sem flestum stellingum og er
það gert af meiri rausn og blygð-
unarleysi er. yfirleitt gerist —
jafnvel í frönskum myndum. Og
hér við bætist að listgildi mynd-
arinnar er ekkert, enda er leik-
gáfa Brigitte Bardot af mjög
skornum skammti. — Ég las í
dönsku blaði nýlega umsögn eins
of þekktunstú rithöfundum Dana
um þessa víðfrægu kvikmynda-
stjörnu, en hann hafði hitt hana
í Feneyjum. „Hún er ekki lengur
manneskja", sagði hann, „aðeins
leikbrúða ,sem stjórnað er af
auglýsingatækni og fégræðgi." —
Ég held að í þessum orðum rit-
höfundarins felist töluverð sann-
indi, því miður, því að þessi
unga og fallega kona hefði vissu-
lega átt skilið annað og betra
hlutskipti.
Vafalaust verður mynd þessi
mikið sótt, eins og allar myndir,
sem Brigitte Bardot leikur í, en
holl dægrastytting er hún ekki,
allra sízt lítt þroskuðum ungl-
ingum.
Austurbæjarbíó:
NATHALIE HÆFIR í MARK
í>etta er frönsk leynilögreglu-
mynd og gamanmynd, tekin í
litum. Leikstjóri er Christian-
Jaque, en aðalhlutverkið leikur
hin fríða og skemmtilega leik-
kona Martine Carol. Segir þarna
frá ungri og glæsilegri sýnirigar-
stúlku í tízkuverzlun einni í
París. — Greifynja, sem þar er
stödd á tízkusýningu, týnir dýr-
mætri brjóstnál og heldur því
fram að Nathalie, en svo heitir
sýningarstúlkan, hafi stolið næl-
unni. En málið reynist ekki svo
einfalt. Nathalie er tekin til yfir-
heyrslu, en er sleppt að lokum.
Seinna finnur hún brjsótnálina
og fer með hana heim til greif-
ynjunnar ,en bregður í brún þeg-
ar hún sér að greifynjan hefur
verið myrt. Á leiðinni heim til
sín lendir Nathalie í klóm
tveggja skuggalegra náunga, sem
nema hana á brott. Er hér bófa-
flokkur að verki, og hafa þeir
á samvizkunni stuldinn á brjóst-
nálinni og morðið á greifynj-
unni ásamt fleiri glæpum. Hefst
nú þáttur Nathalie að því að
koma upp um glæpamennina. —
Gerast nú margir voveiflegir og
einnig broslegir atburðir, en
Nathalie er bæði slungin og hug-
rökk og lögreglunni fremri
miklu í því að upplýsa málið.
Leikslok eru auðvitað þau að
bófarnir eru handsamaðir og
Franck, hinum unga lögreglu-
foringja þykir öruggara að hand-
járna líka Nathalie, svo að hann
geti faðmað hana að sér í næði.
Mynd þessi er bráðskemmtileg,
fyndin og spennandi og ágætlega
skrifar um:
KVIKMYNDIR
Sýning Harðar
leikin. Fyrst og fremst er prýðis-
góður leikur Martine Carol, en
af öðrum leikendum má nefna
Armande Navarre, Michel
Piccoli, Louis Seigner og Misha
Auer. Fara þau öll afbragðs vel
með hlutverk sín.
Þetta er mynd, sem ég held að
flestir hafi gaman af að sjá.
HÖRÐUR Ágústsson hefir sýn-
ingu á teikningum nú þessa dag-
ana, í sýningarsalnum við Freyju
götu. Þetta eru ekki mörg verk,
en sýningin er samt sérstæð og
athyglisverð. Það er ekki oft að
myndlistamenn okkar halda sér-
stakar sýningar á teikningum sín
um, og meðal almennings hefir
mér oft fundist vera fremur lítill
áhugi fyrir teikningu yfirleitt. Ég
á hér við þá teiknun sem venju-
lega er að finna í málverki, meira
eða minna, og eins þá teiknun
sem gerð er sérstaklega — sem
sérstæð og einangruð listgrein.
Þessar teikningar Harðar eru
yfirleitt andlit og model teikning-
ar gerðar með koli. Áherzla er
mest lögð á línu, en minni á ljós
og skugga. Teikningarnar bera
vott um kunnáttu og góða þjálf-
un, og það er næm tilfinning fyrir
samræmi og lífi línanna. Mér
finnst það skemmtileg tilbreytni
í hinu mikla litaveldi okkar
ágætu listamanna að sjá bregða
fyrir nokkrum svörtum línum, —
það minnir mig ofurlítið á vísuna
sem ég heyrði í gær----það var
þetta . . . „guð gaf mér fætur að
standa á“.
Við eigum hér heima ágætar
teikningar eftir íslenzka lista-
menn, eins og Guðmund Thor-
steinsson og Jóhannes Kjarval,
svo það er langt frá að listamenn
okkar hafi vanrækt þá göfugu
list, teikninguna. Teikningin ein
og útaf fyrir sig hefr ávallt ver-
ið í miklum heiðri höfð meðal
listamanna, bæði fyrr og síðar.
Hún hefir verið undirstaðan og
siðferði í listsköpun margra
stærstu myndlistamanna sögunn-
ar. —
Þeir sem hafa áhuga fyrir
teikningu ættu að sjá þessa sýn-
ingu á Freyjugötunni. Hún er
sérstæður viðburður meðal þeirra
mörgu ágætu sýninga sem haldn-
ar hafa verið nú í vor.
Gunnlaugur Scheving.
Fulltrúafimdur
Norrænu félag-
anna hér í sumar
HINN árlegi fulltrúafundur Norr
ænu félaganna verður haldinn í
Reykjavík dagana 26. og 27. júlí
í sumar. Fundinn sækja væntan-
lega 3—5 fulltrúar frá hverju
iandi, Danmörku, Finnlandi, Fær
evjum Noregi og Svíþjóð en á
íslandi verða 20—30 fulltrúar frá
19 deildum Norræna félagsins hér
í Reykjavík.
Norræna félagið í Reykjavík
mun gangast fyrir kynmsferðum
um Suðvesturland meðan á dvöl
gestanna stendur. Þetta er fjórði
fulltrúafundur Norrænu félag-
anna ,sem haldinn er hér á landi,
sá síðasti var 1955.
Gistihús opnað
í Stykkishólmi
STYKKISHÓLMI, 21. maí. —
Frú Unnur Jónsdóttir í Stykkis-
hólmi hefur opnað hér gistihús
og matsölu og hyggst veita ferða-
fólki beina, en eins og kunnugt
er brann hótelið í fyrra. Þá gerir
hún ráð fyrir að útvega þeim,
sem vilja báta til ferða út um
eyjar. — Fréttaritari.
• Heiðmörk
Umhverfi Reykjavíkur er
fljótt á litið fremur hrjóstr-
ugt. Örfoka holt og harðbala-
móar setja svip á næsta um-
hverfi bæjarins. En í hraun-
unum bak við bæjarlandið
leynast þó talsverðar skógar-
leifar, kræklóttar að vísu, en
samt nægilega öflugar til þess
að hindra uppblástur.
Fyrir 10 árum gengust
nokkrir áhugamenn fyrir því
að friða stóra spildu sunnan
Elliðavatns til þess að koma
upp útivistarstað fyrir bæjar-
búa. Þeir vildu, eins og Eirík-
ur rauði, að landið héti vel.
Sigurður Nordal skírði það
Heiðmörk. Þar skyldi klæða
land skógi, aðallega barrskógi,
og borgarbúar skyldu gróður-
setja hann með eigin hendi.
Landið var girt í einú lagi og
síðan skipt í skákir, er félög-
um og fyrirtækjum var ætlað
að taka sér til gróðursetningar
en Skógræktarfélag Reykja-
vikur og Skógrækt ríkisíns
hétu að leggja til trjáplöntur
ókeypis.
Nú eru 10 ár liðin og nú
gæti mörgum verið forvitni á
að heyra hvernig starfinu í
Heiðmörk hefur miðað áfram.
•^Jj^JLjeinnaJjraut-
seiffast
Velvakandi brá sér upp í
Heiðmörk eitt kvóldið í vik-
unni sem leið, því að sjón er
sögu ríkari. Mörkin hefst milli
Jaðars og Elliðavatns. Þar er
ekið gegnum voldugt hlið, og
síðan liggur vegurinn til suð-
urs um hæðir og hjalla upp
í norðurjaðarinn á Hólms-
hrauni. Þar efra er birkikjarr
allmikið, en nær Elliðavatni
eru víða blásin börð og skóg-
laust. Upp undir hrauninu,
nálægt vegarenda blasir við
reisulegur skáli, eina bygg-
ingin í Heiðmörk. Hann heítir
Torgeirsstaðir og stendur á
landspildu, sem Nordmanns-
laget hefur helgað sér i Heið-
mörk.
Ekki var mannmargt í Mörk
inni þetta kvöld, en á vegar-
enda stóð langferðabíll og hjá
honum hópur manna að búa
sig til starfa. Var hann frá
Ferðafélagi íslands, sem á
efstu og austustu skákina á
Heiðmörk. Það hefur sýnt
einna mesta þrautseigju við
gróðursetninguna. Er spildan
girt úfnu og gróðurlitlu
hrauni að austan og sunrian.
Velvakandi slóst í hóp skóg-
ræktarfólksins, 14 manns,
undir forustu Jóhannesar Kol-
beinssonar trésmíðameistara.
Sagði hann að F. í. hefði
gróðursett 5000—7000 plöntur
árlega sl. 10 ár og væru nú
alls komnar um 60 þúsund
plöntur í reit félagsins, en á-
ætlað væri að setja þar alls
120 þúsund plöntur.
♦ ' Gróðursetja 2var í
viku
Við fyrstu sýn hafa ekki
☆
FERDINAIMD
\f'\S

L i 696
orðið miklar breytingar á
landinu. Birkikjarrið setur
enn svipinn á það. En ekki
þarf langt að fara til að rekast
á heilar breiður af vöxtuleg-
um greniplöntum 40—70 sm.
háum. „Þær atla nú að fara
að taka við sér greyin“, segir
Jóhannes „Þær fara sér hægt
fyrstu árin, svo ná þær sér á
strik og vaxa ört. Eftir 5—10
ár verða komnir svo háir
grenirunnar, að vel má fela
sig bak við þá“.
Með hópnum var líka Reyn-
ir Sveinsson verkstjóri frá
Skógræktinni, bæði til að af-
henda trjáplöntur og leið-
beina við gróðursetninguna.
Tveir og tveir unnu saman.
Annar sveiflaði haka og gróf
holur, en hinn gróðursetti í
holuna og hlúði að með á-
burði og mold. Jóhannes Kol-
beinsson og kappar hans koma
tvisvar í viku hverri, á þriðju
dögum og fimmtudögum upp í
Heiðmörk. Þeir leggja upp frá
Austurvelli, þegar Dómkirkju
klukkan slær áttunda högg að
kvöldi og virðast eins stund-
vísir og hún. „Ef ég ætti þrjár
óskir“ sagði Jóhannes, „Þá
mundi mér fara líkt og Steini
Bollasyni. Ég mundi óska mér
fleiri efnilegra trjábarna í
Heiðmörk fyrsta annað og
þriðja sinn — og ofurlítið
fleiri sjálfboðaliða í ofanálag"
Þetta er fróm ósk, sem Vel-
vakanda er ánægja að gera
heyrum kunna.
f hópnum í Heiðmörkinni
þetta kvöld voru konur og
karlar á mjög mismunandi
aldri. Veður var fagurt þetta
kvöld. Sól gyllti sundin og
seig bak við Jökulinn um
það leyti er Jóhannes hætti
störfum. Velvakandi ákvað á
stundinni að drifa sig eitt-
hvert góðviðriskvöldið upp
eftir með köppunum, gróður-
setja plöntur og njóta góða
veðursins og útiverunnar.