Morgunblaðið - 01.06.1960, Blaðsíða 20

23
MORGVNBLAÐIÐ
MiðviJíudagur 1. júni 1960
Aftur átti Biggs í stríði við
sjálfan sig, og endalok þess stríðs
voru enn í óvissu, er Albert sást
koma út úr dyrunum á reyksaln-
um, ganga hægt fram eftir og
setjast, skammt frá þeim. Bíl-
stjórinn starði á hann með mikl
um viðbjóði, og gat ekki að sér
gert að reka ekki upp smávein,
er drengurinn tók munnhörpu
upp úr vasa sínum og byrjaði
á því að þurrka af henni á ermi
sinni.
— Snáfaðu burt! urraði Biggs.
Albert hristi höfuðið. — Ég
hef eins mikið leyfi til að vera
hér eins og þú, sagði hann. —
Ég er búinn að taka til í reyk-
salnum og þá sagði hr. Mark-
ham, að ég mætti fara og
skemmta mér eins og ég vildi. —
Hvað á ég að spila fyrir þig?
Hann setti nú hljóðfærið á var-
irnar og tónarnir af sjómanna-
valsi bárust út yfir friðsamar
öldurnar. Augu Alberts voru
hálflokuð, eins og venjulegt er
hjá listamönnum í hrifningu, en
engu að síður fylgdist hann vel
xneð hverri hreyfingu hjá Biggs.
— Farðu nú! sagði Biggs
hranalega, þegar drengurmn
hafði lokið laginu. — Flýttu þér
burt, áður en þú skaðar þig.
— Það skaðsr mig alls ekki,
svaraði Albert. — Maloney lækn
ir sagði einmitt, að það væri svo
hollt að leika á blásturshljóðfæri,
— hollt fyrir lungun. Hann sagði
mér það í gær.
Hann lyfti nú hljóðfærinu aft-
ur og lék „Home, sveet Home“,
með mörgum tilbrigðum og mik-
illi tilfinningu.
— Hvers vegna ferðu ekki
aftur á? urraði bílstjórinn, bál-
reiður.
— Af því að ég kann betur við
þennan enda á skipinu, sagði
drengurinn, og lét hljóðfærið
síga. — Hvers vegna ferð þú
ekki sjálfur?
Biggs leit á ungfrú Mudge, en
hún lét sem hún sæi það ekki.
Þá leit hann aftur við og sá Mark
ham bry.ta í dyrunum á reyk-
salnum. Hann hafði krosslagt
hendurnar á maganum, en engla
bros lék um varir hans, er hann
lét augun reika um ómælanlegan
sjávarflötinn.
15.
Að undanteknu því atviki, að
ungfrú Mudge villtist í landi,
þegar komið var til Colombo og
var flutt um borð af þrem inn-
bornum heiðursmönnum í rönd-
óttum pilsum og með hárið sett
upp í hnút, skeði ekkert sérstakt
á ferðalaginu næstu vikur. Milli
hafna var helzt ekkert til að
hafa af fyrir farþegunum, svo að
jafnvel hinir yngstu þeirra tóku
að sýna áhuga á máltíðunum, en
slíkt hefði verið óhugsandi í
landi. Sumir hinna eldri tóku að
fitna, og Pope lenti þama í stök-
ustu vandræðum með tvo óvini
offitu og lifrarsjúkdóm, sem eitt
hvað varð að gera við. Hann leit
aði til læknisins með áhyggjur
sínar.
— Ekkert gagn í að koma til
mín, sagði læknirinn hryssings-
lega. — Betra að fara til dómara.
— Dómara? Til hvers? spurði
Pope og glápti af undrun.
— Sex mánaða betrunarhús-
vinnu, sagði læknirinn. — Ég hef
séð svona tilfelli fyrr. Þér viljið
láta mig gefa yður eitthvað í
glasi, sem gæti gert einhver
kraftaverk, til þess að verka
móti fjórum stórum máltíðum og
mörgum feitum vindlum á dag.
Hvað marga koníakara fenguð
þér eftir kvöldverð í gærkveldi?
— Tvo, svaraði Pope dræmt.
— Þér þurfið ekki að líta svona
á mig — sjálfur fenguð þér þrjá.
— Ég hef þá bara verið utan
við mig, svaraði læknirinn. —
Ég var að hugsa um læknísfræði
legt vandamál og hef ekki haft
hugmynd um, að ég léti ofan í
mig annað en vatn.
— Þá hafið þér einhver slík
vandamál á hverju kvöldi, sagði
CopyriqKt P. I. B. Bo» ð Cop«nhoflew fOSPCR
Nú er komið nóg!
Pope, — og ég hef aldrei enn séð
yður renna þeim niður með
vatni. Það er vont fordæmi að
gefa, fyrir lækni, því að auðvit-
að heldur fólk að öllu sé óhætt
ef þeir gera það.
— Ég nenni nú ekki að eyða
vindi í rökræður um svona hluti,
sagði Maloney, — og eins er það
eyðsla á ágætri kunnáttu í lækn-
isfræði að reyna að lækna yður.
— Ja, ég heimta nú lækningu,
engu að síður, svaraði Popie og
dró þungt andann.
Maloney yppti öxlum góðlát-
lega. — Gott og vel, við skulum
þá byrja, sagði hann; ég skal
blanda í glas handa yður.
— Er þá nokkurt gagn í því?
spurði sjúklingurinn.
— Vitanlega ekki, svaraði
læknirinn, — það er bara til að
gera yður rólegan. Þegar þér
hafið svona meðal við hendina,
étið þér auðvitað og drekkið
helmingi meira en nokkru sinni
áður, í trausti yðar á meðalið.
— Ég vil fá almennilega lækn
ingu, svaraði Pope, — og ég vil
verða heilbrigður.
— Jæja, viljið þér þá hlýða
mér? spurði læknirinn.
Pope leit á hann, hálf-órór.—
Vitanlega .... með....
— Ekkert með og engar und-
anþágur. Þetta er vont tilfelli,
sem fíestir yrðu hræddir við, en
ef þér viljið fara nákvæmlega
eftir því, sem _ég segi, skal ég
taka það að mér.
— Mér hefur alltaf skilizt, að
snöggar breytingar .... sagði
Pope.
Læknirinn sneri sér að Knight,
sem kom að í þessu bili, ásamt
þeim Talwyn og Tollhurst. —
Heldurðu ekki að þessi ætli að
fara að kenna mér mitt eigið
handverk, sagði hann.
— Jæja, tautaði Pope. — Ger-
ið sem yður gott þykir.
— Þið heyrið, sagði læknirinn
og sneri sér að áheyrendunum.
— Hann ofurselur mér sig skil-
yrðislaust. Tveggja mánaða lækn
ing og að þeim tíma liðnum skal
hann hafa snúizt til einfalds lífs.
Smekkur hans fyrir áfengi og
þungum kjötréttum skal þá verða
algjörlega horfinn og miðdegis-
verðarbj allan verður ekki til ann
ars en að minna hann á drýgðar
syndir.
Pope hóf lækningu sína sam-
dægurs og til kvöldverðar fékk
hann ekki annað en mörk af
heitu vatni. Samtalið lognaðist
út af, kring um hann, og öllum
var það mesti léttir, er hann stóð
upp og kvaðst myndu ganga út
á þilfar og anda að sér hreinu
lofti.
Daginn eftir hafði hann slakað
ofurlítið á mataræðinu. Hann át
þurrt, steikt brauð til morgun-
verðar, fáeinar kexkökur við há-
degisverð, en til kvöldverðar
þessa rétti báða. Eina huggun
hans var hrósyrðin, sem yfir
hann dundu fyrir viljafestu
hans, en milli hrósyrðanna létu
vinir hans ofan í sig Ijúffengustu
krásir og dýrustu vín, fyrir aug-
um hans.
— Mataræði og hreyfing voru
hinir tveir miklu meginþættir í
lækningunni á Pope, en hinn síð-
arnefndi olli samferðafólkinu
nokkurra óþæginda. Sjúklingur-
inn kunni því eðlilega ekki sem
bezt að hoppa yfir band fyrir
allra augum, þar eð vinirnir
voru ef til vill ekki alltaf eins
orðvarir og æskilegt hefði verið,
og að lokum lét læknirinn til leið
ast að fara á fætur á undan öll-
um öðrum og hafa eftirlit með
æfingum sjúklingsins klukkan
sex að morgni.
— Þá er enginn á fótum nema
skipsmennirnir og þeir eru of
önnum kafnir að þvo þilfarið til
þess að fara að horfa mikið á
okkur, sagði læknirinn hughreyst
andi.
Pope maldaði enn i móinn, við-
víkjandi þilfarsþvottinum.
— Kalt vatn gerir yður ekkert
til, sagði læknirinn og það, sem
þér þurfið að leggjast niður, get-
ið þér notað teppi. Það er ein
ágætis æfing, þar sem þér legg-
ist á bakið og veifið báðum fót-
um í hring. Þetta er æfingin, sem
Adonig ku hafa gert í þann tíð.
Pope sagði einhver orð um
Adonis, sem til allrar hamingju
bárust burt á vængjum vindanna
og sukku í sjó.
— Ef þér farið á fætur klukk-
an sex og gerið æfingarnar,
sagði læknirinn og leit fast á
sjúklingihn — skuluð þér fá
sneið af mögru kjöti með hádeg-
isverðinum, og ef þér gerið þær
vel, skuluð þér fá aðra með
kvöldverði.
Hvort sem það var þessum
gylliboðum að þakka eða þá að-
eins viljafestu sjúklingsins,
skreið hann úr rúminu klukkan
sex næsta morgun og elti Mal-
oney út á þilfar, berfættur og í
purpurarauðum náttfötum.
— Nú gangið þér hægt einn
hring fyrst, sagði læknirinn. —
Vætan er ekki nema góð fyrir
fæturna.
Þeir gengu nú eina tólf hringi
og voru meira að segja að lokum
farnir að hlaupa við fót. Stýri-
maðurinn, sem var í brúnni gat
ekki stillt sig um að horfa á að-
farirnar, svo að lítið bar ó.
— Jæja, nú koma æfingarnar,
sagði læknirinn, þegar honum
fundust hringirnir vera orðnir
nógu margir. — Hvar er teppið?
Hann breiddi það á þilfarið
fyrir aftan setustofuna, lagðist
síðan niður með fæturna saman,
lyfti þeim síðan og tók að sveifla
þeim í hring. Pope, sem var enn
ekki orðinn afmóður eftir hlaup-
in, horfði á með kuldasvip.
— Nú reynið þér, sagði Malon
ey og stökk á fætur. Xæggjast
kylliflatur og teygja út fæturna
til að byrja með.
— Ég er ekki fri við gigt, urr-
aði sjúklingurinn.
— Nú, þetta er einmitt við
gigt, svaraði læknirinn. — Niður
með yður!
Pope lagðist og læknirinn
þrýsti herðum hans niður á tepp
ið, gekk síðan allt kring um
hann og athugaði hann frá öllum
hliðum. Síðan hóf hann fyrirskip
anir sínar.
— Þegar ég segi einn, þá lyftið
þér báðum fótum upp. E-einn/
Nei, þér þurfið ekki að lyfta höfð
inu lika, til að horfa á fæturna.
Það fer enginn að stela þeim.
Nú, aftur: E-einn.' Nei, það er
ekkert til að hlæja að.
— Ég er alls ekki að hlæja,
a
i
u
Ég hélt ef
ii ianga á
;un Markús,
til vill að þig tíu fuglahópar hér í nágrenninu.
fuglaveiðar á — Þú þekkir mig, Bjarni. Ég
það eru átta eða hefi gaman af að veiða akurhæn-
ur.
Næsta morgun.
— Það tekur mann sárt að sjá
hvað Bangsa gamia langar til að
veiða og við verðum að skilja
hann eftir!
— Þú skalt ekki verða hissa,
en þótt hann sé bhndur, kemur
hann samt með okkur!
sagði Pope móðgaður.
— Eitthvað hvein i yður. Lok-
ið þér munninum og andið gegn
um nefið. Nú!
Pope var búinn með þrjár
sveiflur og hólfnaður með þá
fjórðu, þegar hann heyrði ofur-
lítið angistárvein og lét sam-
stundis fæturna síga. Ungfrú
Bíake kom snöggvast fram fyrir
hornið á setusalnum, en hrökk
svo til baka eins og einhver
ósýnilegur segull hefði kippt
henni. Og innan úr salnum heyrð
ist eitthvert piskur.
— Við skulum , ekki gefa um
þetta, sagði læknirinn, er Pope
brölti á fætur, kafrjóður.
— Það voru þessi náttföt, sem
ég varð svona hrædd við, vældi
ungfrú Blake í fjarska. Og litlu,
Ijósrauðu tærnar veifandi í blá-
inn! Ó! Ó! Ó!
Eftir röddunum að dæma, sem
að innan bárust, hlaut ungfrúin
ekki neina teljandi samúð í
raunum sínum. Malonejj leit inn
um dyrnar og sá Knight, Peplow
og ungfrú Seacombe, horfandi á
ungfrú Blake, sem hafði grafið
höfuðið í kodda á einum legu-
bekknum.
— Hvað er eiginlega að?
spurði læknirinn. — Hvers vegna
eruð þið öll á fótum svona
snemma?
— Bf út í það er farið, hvers
vegna ert þú sjálfur svona
snemma á fótum? svaraði
Knight.
ajlltvarpiö
8.00-
l£.00
12.50
15.00
16.30
19.00
19.25
19.40
20.00
20.30
21.00
21.25
21.40
22.00
22.10
22.25
23.00
8.00
9.25
12.00
12.50
15.00
16.30
j.9.00
19.35
19.40
20.00
20.30
20.55
21.15
21.25
22.00
22.10
22.25
23.00
Miðvikudagur 1. júní
—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar —
10.10 Veðurfregnir).
—13.15 Hádegisútvarp.
„Við vinnuna“: Tónleikar— (13.
30 „Um fiskinn“).
—16.30 Miðdegisútvarp.
Veðurfregnir.
Þingfréttir. — Tónleikar.
Veðurfregnir.
Tilkynningar.
Fréttir.
Lausavísur, — þáttur úr endur-
minningum Jóns Sveinssonar,
Nonna (Haraldur Hannesson hag
fræðingur).
Tónleikar: Kvintett fyrir blásturs
hljóðfæri eftir Antonin Rejcha
(Hljóðfæraleikarar úr Sinfóníu-
hljómsveit Islands leika: Peter
Ram á flautu, Karel Lang á óbó,
Gunnar Egilsson á klarínettu,
Herbert Hriberschek á horn og
Hans Ploder á fagott).
Aflátssala, — erindi (Jón R.
Hjálmarsson skólastjóri).
Barnakór Laugarnesskólans syng
ur lög eftir innlend og erlend tón
skáld. Stjórhandi: Kristján Sig-
tryggsson. Undirleik annast Stef-
án Edelstein.
Fréttir og veðurfregnir.
Iþróttir (Sigurður Sigurðsson).
„Um sumarkvöld“: Tívólíhljóm-
sveitin í Kaupmannahöfn, Ævar
R. Kvaran, Baldvin Halldórsson*
Bessi Bjarnason, Ulla Billquist,
Chris Howland, Vera Lynn, Jul-
ius Patzak, Mitzi Gaynor, Amal-
ia Rodriguez og kór og hljóm-
sveit Rauða hersins skemmta.
Dagskrárlok.
Fimmtudagur 2. júní
—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.03
Morguntónleikar: — (10.00 Veð-
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir).
—13.15 Hádegisútvarp.
—14.00 „A frívaktinni", sjómanna
þáttur (Guðrún Erlendsdóttir
stjórnar).
Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir).
Veðurfregnir.
Þingfréttir. — Tónleikar.
Tilkynningar.
Tilkynningar.
Fréttir.
Þrjátíu ára starf fslenzku skóg-
ræktarfélaganna; erindi (Snorri
Sigurðsson skógfræðingur).
Einsöngur: Sigurður Björnsson
syngur með undirleik Fritz Weiss
happels.
a) Tvö lög eftir Þórarin Jónsson:
„Lóan“ og „Fjólan'4.
b) „Bikarinn" eftir Eyþór Stef-
ánsson.
c) Þrjú lög eftir Schubert: „Des
Múllers Blumen", „Warum?"
og „Mein“.
„I landvari": Lestur úr nýrri
ljóðabók eftir Gísla Olafsson frá
Eiríksstöðum (Baldur Pálmason).
Tónleikar: „Leikfangabúðin" eft-
ir Rossini-Respighi. (Hljóm-
sveitin Fílharmonía í Lundún-
um leikur; Alceo Galliera stj.).
Fréttir og veðurfregnir.
Smásaga vikunnar: „A götunni'*
eftir Knut Hamsun í þýðingu
Jóns Sigurðssonar frá Kaldaðar-
nesi (Valur Gústafsson leikari).
Sinfónískir tónleikar:
„Háry János", svíta eftir %oltan
Kodály (S inf óní uhl j ómsv eitin í
Minneapolis leikur; Eugene Orm
andy stjórnar).
Dagskrárlok.