Morgunblaðið - 01.03.1961, Síða 17
Miðvik'udagur 1. marz 1961
M O R C V IV B L 4 Ð l Ð
17
Sigurður H. Óskars-
son Minningarorð
Fæddur 27. febrúar 1950.
Dáinn 18. febrúar 1961.
Enginn má sköpum renna. Enn
hefur dauðinn skilið eftir sig
djúpt spor. Lítill fallegur dreng
ur er horfinn af okkar sjónar-
sviði. Hver skilur þennan til-
gang, að kalla burtu æskumann,
sem lífið virðist blasa svo fagur-
lega við? Sennilega er tilgangur
lífs og dauða það, sem við menn
irnir fáum aldrei skilið.
Sigurður Helgi Sævar var
íæddur á Siglufirði yngstur af
grannabörnin í leik, en nú verð-
ur þín saknað úr hópnum. Nú
er fiðlan þín fagra hljóðnuð, en
ég veit að bræður þínir og
skólasystkini önnur halda áfram
á þeirri braut, sem þú virtist
ætla að ganga, með því minn-
ast þau þín og gera okkar kæra
bæjarlífi gagn og sóma. Kæri
vinur og frændi, far þú í friði,
friður Guðs þig blessi, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Frænka.
-<S>
Ólafía Jónsdótfir
Minning
sex börnum þeirra hjóna Ann-
eyjar Jónsdóttur og Óskars
Garibaldasonar. Hann var bjart-
ur yfirlitum og fríður sýnum.
Lundarfarið var sérstætt, mikil
alvara og glaðværð skiptust á.
Kímni og bros skein úr augum
hans og með barnslegum ákafa,
sagði hann frá því, sem hann
aðhafðist, einkum þvi er hann
vann í sveitinni og þá fyrst og
fremst samskiptum sínum vio
dýrin. Þar kom svo greinilega
fram hjartahlýja barnsins, en
hún var mikil hjá þessum litla
dreng. Barnaskólanám sitt
stundaði hann eins og önnur
Ibörn, auk þess var hann einn af
fyrstu nemendum Tónskóla
Siglufjarðar og lærði þar blokk-
flautuleik og síðar fiðluleik. Á
nemendatónleikum skólans hafði
hann oft komið fram ásamt fé-
lögum sínum og veitt okkur
Siglfirðingum, sem tónlist unna
hugljúfar og ógleymanlegar
stundir. Eins og flest börn á
Siglufirði eignaðist Sigurður
litli skíði og naut í rikum mæli
að stunda þá fögru íþrótt, skíða
íþróttina. Þó ungur væri að ár
um hafði hann hlotið viður
ikenningu fyrir þátttöku sína i
skíðakeppni.
Ég, sem þessar línur rita,
hafði náin kynni af þessum
elskulega dreng og kom hann
mér fyrir sjónir prúður og æðru
laus, og þannig veit ég að hann
hefur tekið veikindum sínum,
sem stóðu yfir aðeins fáa daga.
Ég hugsa til foreldra og syst-
ikina litla Sigurðar Helga, eins
og hann var kallaður. Orð mín
til þeirra verða svo fátækleg og
smá, en ég bið þeim guðsbless.
unar og að birtan af lífi og
starfi þessa litla ástvinar þeirra
megi lýsa þeim og verma í fram
tíðinni. Einnig hugsa ég til
frændfólksins, sem bjó í næsta
húsi við minn kæra litla vin,
frænda hans sem hann kallaði
afa og húsfreyjunnar þar,- sem
hann var heitinn eftir ásamt
nafni yngri frænda síns. Oll sú
fjölskylda unni þessum litla
dreng hugástum, hann var þeim
m'ög samrýmdur og kær. Megi
góður Guð létta þeim þungan
■harm.
Elsku litli frændi, að síðustu
vil ég þakka þér allar þær
yndisstundir sem við áttum sam
an. Oft sagðir Þú mér þá, á svo
'lifandi og skemmtilegan hátt
Iþegar þú rataðir í ævintýri
emnaðhvort í sveitinni eða í sjó
ferðum með frændum þínum.
Ég naut þess að sjá ykkur ná'
Sigríður Helgadóttir
Minning
Fædd 1. október 1899.
Dáin 31. desember 1960.
Á NÝBYRJUÐU ári barst mér
til eyrna sú sviplega fregn að
vinkona mín og velgerðarkona
mikil frá æsku- og uppvaxtar-
árum mínum, frú Sigríður
Helgadóttir, Fálkagötu 27, væri
látin. Hún hafði að vísu átt við
nokkra vanheilsu að stríða
undanfarin ár en þó kom iát
hennar snögglega og öllum á ó-
vart þ. 31. desember. Banamein-
ið var hjartabilun.
Sigríður var fædd 1. október
1899 að Vatnsleysu í Biskups-
tungum, dóótir hjónanna Heiga
Jósefssonar trésmiðs og Ingi-
gerðar Jónsdóttur. Fimm ára
gömul fluttist hún með foreldr.
um sínum hingað til Reykjavík-
ur og var búsett hér síðan.
Ung gekk Sigríður í Kvenna-
skólann, í einn vetur, en starf-
aði síðan um nokkurt skeið við
veitingahúsið Uppsali. Hlaut
hún þannig hinn ágætasta undir
búning lífsstarf sitt og verksyið
sem húsmóðir á reykvísku heim
ili. Þ. 10 okt. 1919 giftist hún
Magnúsi Magnússyni, hinum
kunna bókaþýðanda og ritstjóra,
og varð þeim hjónum fjögurra
barna auðið. Næst elzta barnið,
Sverri, misstu þau ársgamlan,
mikið efnisbarn, en önnur börn
þeirra eru: Gerður, Ásgeir og
Helgi Birgir. Þegar ég minnist
Sigríðar Helgadóttur, kemur
hún mér fyrir sjónir sem táp-
mikil kona, vel gefin og dugleg.
Framkoma hennar var hrein og
bein, einarðleg og tilgerðarlaus.
Henni var lítt gefið um tildur,
í hvaða mynd sem var, en sanna
mannkosti og einlægni kunr.i
hún vel að meta. Og hún var
mjög barngóð. Ég minnist þess
frá æsku, hve fjarri það var
henni að taka strangt á bernsku
brekum okkar, sem náiæst
henni vorum, og hve alúðleg hún
jafnan var.
Síðar átti ég bó eftir að reyna
mannkosti hennar öllu betur, er
ég sem unglingur þurfti hvað
mest á hjálp að halda og stóð
einn uppi. Þá stóð heimili þeirra
hjónanna mér jafnan opið, án
þess að hugsun um endurgjald
kæmi þar til greina. Slíkra er
gott að minnast.
Ég þvkist vita, að Sigríður
hafi sjálf ekki farið með öllu
varhluta af erfiðleikum um
ævilia. En hitt veit ég ekki síð-
ur, að henni var lítt gefið að
bera harma sína á torg. Það var
að hennar skapi að taka mótlæti
með festu, og sýna framtak og
tryggð þegar mest á reyndi. Og
nú hefur hún hlotið þá hvíld,
sem við öll munum fá að lokum.
Útför Sigríðar var gerð frá
Neskirkju þ. 13. fyrra mánaðar.
Þó að nokkuð sé nú umliðið, vil
ég ekki með öllu láta hjá líða
að senda henni að leiðarlokum
innilegasía þakklæti mitt óg
hinztu kveðju ®g votta aðstand-
endum hennar samúð.
Elías Mar.
Fædd 12. júní 1888.
Dáin 17. febrúar 1961.
ÓLAFÍA Jónsdóttir fæddist í
Hafnarfirði 12. júní 1888, dóttir
hinna gagnmerku hjóna, Ingveld
ar Bjarnadóttur og Jóns Jóns-
sonar, Lauga. Hún ólst upp á
heimili foreldra sinna ásamt
bróðhr sínum Ingva. Rausn og
myndarskapur utandyra sem
innan einkenndi æskuheimili
hennar. Foreldrar Ólafíu voru
mjög starfsöm og féll þeim
sjaldan verk úr hendi. Þar ríkti
hin sanna vinnugleði. Ólafía
erfði þessa góðu eiginleika for-
eldra sinna í ríkum mæli.
Á tímum rjómabúanna réðst
Ólafía tii rjómabússtarfa, og
vann sem rjómabússtýra um
nokkurt skeið. Þegar Mjólkur-
félag Reykjavíkur hóf starfsemi
sína réðst hún til þess. Þegar
Mjólkurfélagið ákvað að stofna
mjólkurvinnslustöð, var Ólaffttt
falið að veita henni forstöðu, og
fór hún þá til Danmerkur til að
kynna sér pasteurseringu mjólk
ur og til að kaupa mjólkur-
— Við íslendingar
Framh. af bls. 8
bátsins, og rétt áður en hann
náði landi, bættust nokkrar ung-
ar stúlkur úr frystihúsinu í hóp-
inn. Kannski eiga þser kærasta
um borð.
Þegar báturinn hafði verið
dyggilega festur við bryggjuna,
áræddum við um borð og hittum
formanninn að máli. Hann heitir
Jósep Zóphaníasson, og er ekki
nema 23 ára gamall. Hann hefur
verið formaður á Hásteini ÁR 193
í 5 ár.
— Þið getið haft það eftir mér,
að ég sé mjög ánægður með
þessa samninga, sagði Jósep óð-
ara og við höfðum skýrt honum
frá erindi okkar, landhelgin
stækkar, og það er aðalatriðið.
— Ég held að það hefði aldrei
orðið nokkur friður, nema með
einhverjum tilslökunum af okkar
háifu. Við fáum þá allavega frið-
eftir þessi þrjú ár, það er ekki svo
langur tími. — Skipshöfnin hef-
ur rætt um þetta sín á milli, og
mér er óhætt að segja, að við sé-
um allir á einu máli um að þetta
hafi verið nauðsynlegt og óhjá-
kvæmilegt.
— Enginn hér um borð lítur á
þessa samninga frá flokkssjónar-
miði, þótt við séum allir úr sitt
hverju húsi, ef svo má segja. —
Ég er ánægður með þessa samn-
inga í heild, þótt Selvogsbankinn
skipti mig kannski persónulega
mestu máli. Það er anzi stórt
svæði, sem er friðað, sagði ungi
formaðurinn að lokum og horfði
út á úfinn sjóinn.
SJÁLFSAGT AÐ SEMJA
Þegar við komum á Þorláks-
höfn var komið ofsarok. Hjminn
og haf öskruðu eins og þau ættu
lífið að leysa og öðru hverju
hvarf hafnargarðurinn sjónum,
þegar sjólöðrið rauk yfir hann.
Bátarnir dönsuðu við hafnar-
garðinn og kunnu því auðsjáan-
lega jlla, að losna ekki við tjóðr-
ið. Tveir bátar lágu við legu-
færi skammt frá hafnargarðin-
um og fengu öðru hverju ær
legar dýfur. Við réðumst um
borð í Faxa og hittum Sigurð
Guðmundsson formann að máli.
— Það er nú lítil landhelgi
svona veðri, sagði hann bros-
andi. Jú, ég tel sjálfsagt að
semja, þetta var ómögulegt eins
og það hefur gengið. Það er
raúnar komið í ljós, að bezt
hefðj verið að semja strax, ef
við hefðum þá getað náð jafn
góðum samningum. — Eins og
sést á kortinu, sem birt hefur
verið í þessu sambandi, þá er
aukin friðun á mi'kilvægustu upp
eldisstöðvum alls nytjafisks. Það
er ekki lítið atriði, þegar til
lengdar lætur. Ef ekki hefði ver-
ið samið, hefðu Bretarnir vaðið
hér uppi á Selvogsbankanum til
dæmis — ef ekki alla leið upp
í kálgarða, bætti hann við bros-
andi.
Stjörnubíó
Stjörnubíó hefur hafið sýningar á sænsku kvikmyndinni „Ský
yfir Hellubæ“. Er myndin byggð á samnefndri sögu eftir
Margit Söderholm. Kom sagan út i íslenzkri þýðingu fyrir síð-
ustu jól. Með aðalhlutverkin fara Anita Björk, Birgir Malm-
sten, Isa Quen.se 1 og Doris Svedlund.
vinnsluvélar. Vélar þessar voru
settar upp í húsakynnum fé-
lagsins að Lindargötu 14 _ eftir
fyrirsögn hennar. Vann Ólafía
þar merkilegt brautryðjanda
starf. Eftir nokkura ára starf hjá
Mjólkurfélaginu réðst Ólafía til
Smjörlíkisgerðarinnar í Reykja-
vík hf., og fór hún nú enn utan
til að kynna sér nýjungar í
smjörlíkisgerð.
Árið 1929 giftist Ólafia eftir-
lifandi manni sínum Ólafi
Högnasyni fæddum að Núpi í
Fljótshlíð. Bjuggu þau fyrst í
Hafnarfirði, en fluttust til
Reykjavíkur árið 1934. Þau
eignuðust eina dóttur barna,
Ingu Jónu, sem gift er Þóri
Kristjónssyni sjómanni. Hjóna-
band þeirra Ólafíu og Ólafs var
mjög gott og ástúðlegt, og gagn.
kvæmur skilningur ríkti milli
þeirra, sem gleggst kom í ljcs
er þau áttu við vanheilsu að
stríða, en heilsa þeirra beggja
stóð oft nokkuð höllum fæti.
Ólafía bjó manni sínum og
dóttur gott og hlýlegt heimili.
Þar mátti jafnan kenna gest-
risni og höfðingslundar hús-
freyjunnar.
Ólafía vann alltaf nokkuð ut-
an heimilis við matreiðslustörf.
Þótti veizlumatur hennar með
afbrigðum. Ólafía kynntist
mörgu fólki í störfum sínum,
og varð henni ávallt gott til
vina, enda var hún tröllum
tryggari.
Við sviplegt fráfall frú Ólafíu
skal henni þakkað, hún reynd-
ist skyldmennum og vinum bezt,
þegar erfiðleikar þeirra voru
mestir.
Við biðjum þann, sem öllu
ræður að styrkja eiginmann,
dóttur, tengdason og litlu dótt-
urbörnin tvö, í þeirra miklu
sorg.
í dag mun mjúk móðurmoldin
hylja jarðneskan líkama henn-
ar, en minningin um trausta og
trygga konu mun geymast í
þakklátum hugum vorum.
J. B. J.
ÞAÐ mun mörgum hafa þótt
skarð fyrir" skildi, er þeir fréttu
hið sviplega fráfall frú Ólafíu
Jónsdóttir. Hún var fleirum
kær en nánustu ættmennum.
Hvar sem hún kom fylgdi henni
kæti og góðvild í orði og verki
til allra. Það voru ekki fáar
húsmæður í Reykjavík og Hafn-
arfirði, sem nutu hjálpar henn-
*” við stærri gestaboð, í þvl
.,afði Ólafía mikla æfingu og
smekk.
Foreldrar hennar bjuggu í
Hafnarfirði, er, ung fluttist nún
sjálf til Reykjavíkur og giftist
Ólafi Högnasyni. Eignuðust þau
eina dóttur. Á síðari árum voru
dótturbörn hennar lengi hjá
ömmu sinni og hennar augna-
yndi til síðustu stundar.
Hinir mörgu vinir hennar,
munu senda henni hlýjar kveðj-
ur til ókunna landsins.
G.S.