Morgunblaðið - 31.07.1962, Blaðsíða 20

20
MORCVFTÍLAÐIÐ
Þriðiudagur 31. júlí 1962
HOWARD SPRING:
1
RAKEL ROSING
FORMÁLI HÖFUNDAR.
Mér gremst það oft, ef ég les
bók, sem er framhald af annarri,
að svo virðist til setlazt, að
annaðhvort hafi ég lesið fyrri
bókina eða þá sé gaeddur ein-
hverri snilligáfu til að skilja
málfkveðna vísu. Hér og þar
kemur einhver persóna með dul-
arfull orð, sem er ætlað að fræða
mig um fjölmörg umliðin atvik.
En það gera þau sjaldnast, heldur
vekja hjá mér ágizkanir og ósk-
ir um, að höfundiurinn vildi nú
vera svo vænn að segja berum
orðum það, sem hann hefur í
huga. Og það langar mig að
gera, hvað þessa sögu snertir.
Ef þú hefur efcki lesið „Ræfil-
inn“, veiztu ekkert um Rakel
Rosing. En hafirðu lesið hann,
veiztu, að hún var af gyðinga-
ættum, fædd í Oheetham Hill,
sem er hverfi í Manehester.
Missti snemma foreldra sína og
eini nákomni ættinginn hennar
var einn bróðir, sem var henni
eins ólíkur og framast mátti
verða. Honum þótti vænt um fá-
tækrahverfið, þar sem þau fædd-
ust, en hún hafði viðbjóð á þvd.
Hann hafði samúð með syndurum
og þeim, sem orðið höfðu utan-
veltu í þjóðfélaginu, en hennar
heitasta þrá var samfélag ‘hinna
ríku, hvort sem þeir vöru synd-
arar eða ekkij og svo þátttaka í
lifnaðariháttum og óhófi þeirra.
Enda þótt fyrri sagan, sem áð-
ur er nefnd, snúist ekki fyrst og
fremst um Rakel Rosing, er þar
gerð nokkur grein fyrir því,
hvernig hún, eftir ýmsum króka-
leiðum, gat orðið meðeigandi í
lítilli tízkubúð, og hvernig hún
fluttist í fína íbúð í ríkismanna-
hverfinu í Manahester og hvern-
ig hún notaði sér skyndikynni
við Sir George Faunt, borgar-
ráðsmann, sem varð svo sniort-
inn af fegurð hennar, að úr því
varð trúlofun. En þá varð henni
á í messunni, með þeim afleið-
ingum, að allar vonir hennar
hrundu til grunna í einni svip-
an. Sir George komst að því,
að hún var þegar með barni og
fóstureyðingin, sem hún reyndi,
kom of seint.
Þegar nú unnustínn hafði yfir-
gefið hana og hún hafði auk
iþess misst sinn hluta í verzlun-
inni, eftir sennu við meðeigand-
ann, var hún blásnauð og að því
komin að gerast götudrós, þegar
hún hifcti „Grísinn", veðhlaupa-
mangarann frá Manchester, sem
hafði bróður hennar í brauð sínu
og var dæmigert allt það við-
bjóðslega, sem hana hafði alltaf
langað að losna við að eilífu.
Mangarinn var í þann veginn að
hætta við þá atvinnugrein og
gerast gestgjafi í krá einni úti
í sveit, og þar átti bróðir hennar
að verða aðstoðarmaður hans.
„Grísinn" var gróígerður, en
annars góðmenni, og auk þess
hrifinn af fegurð Rakelar. Hann
‘bauð henni nú afcvinnu í kránni,
og þar eð hún átti sér einskis
úrbosta, tók hún því boði. Hann
átti ekki að taka við kránni fyrr
en eftir nokkrar vikur, og það
varð að samkomulagi þeirra í
milli, að hún skyldi vera í Black-
pool þangað til — upp á hans
kostnað. En þegar hann kom á
stöðina þar sem hann átti að
hitta hana, rétti ókunnugur mað-
ur bréf að honum, þar sem sagði.
að Rakel hefði séð sig um hönd.
Ástæðan var sú, að hún hafði
fundið annað vænlegra, sem sé
Midhael Hartigan, svo sem um
ræðir í eftirfarandi kapítula.
I.
1 vínstúlkunni var loftið þykkt
og blátt atf reyk. Það hefði verið
hægt að skera það með hníf. Af-
greiðsluborðið var stór skeifa,
og Mike Hartigan stóð við annan
'hælinn á skeifunni. Hann studdi
— Við skulum hafa gæsasteik á iólunum, .ia, eða eitthvað
í líkingu við hana.
olnbogunum á glashringmn á
borðinu og renndi augunum eft-
ir því endilöngu. Enga lifandi
sálu þekkti hann þarna og hann
var einmana. Hann barði glas-
inu í borðið og bað um meiri
bjór og samloku með nautasteik.
Hann ýtti svarta flókahattinum
affcur á hnakka, svo langt, að
hann rétt tolldi á höfðinu, og
klóraði sér í hárinu, sem var
mikið og úfið.
Hann gat réfct greint sitt eigið
andlit í speglinum bak við allar
flöskurnar, sem stóðu þarna svo
freistandi: bláar, rauðar og brún-
ar á gljábornum hillum, en fyrir
neðan gaf að líta bjórtunnurnar.
Flöskurnar og reykurinn þarna
inni, gerðu það að verkum,
að hann átti bágt með að
sjá andlit sitt, svo að hann
skaut höfðinu til ýmissa hliða
og reyndi síðan að sameina það
sem hann sá í eina heild — þetta
var þykkleitt, brosandi andlit,
með nef sem var alltof stórt,
svartar, loðnar augnabrýr, falleg
ar tennur og hlægilegan hárvöxt
niður með báðum eyrum.
Mike fitlaði við bartana sína
og var í nokkrum vafa. Allir
iþessir Suðurlandasnápar í kvik-
myndunum voru með svona
barta. Þeir vildu vera grannir
og renglulegir og með hausinn
svartlakkaðan og þá var vitan-
lega allt 1 lagi að vera með
svona barta. En hvað sjálfan
hann snerti, var hann ekki viss
um það.
En svo fór Mike að rýna
lengra í speglinum en á sína eig-
in mynd og sá þá könuandlit,
óljóst í fjarska. Hönd hans hætti
að strjúka bartana og hann vissi
ekki hvað gera skyldi. Konan
var að horfa á hann og brosti
tvírætt. Það var líkast því sem
hún lægi niðri í vatni og væri
að brosa upp til hans. Þetta
gerði hana eitfchvað fjarlæga og
dularfulla. En hún var bara að
ibrosa að heimgku hans og hé-
gómaskap, sem var hvorttveggja
allfcof áberandi.
Hann stakk síðasta bitanum
af samlokunni upp í sig, greip
ölkrúsina og snarsneri sér við á
háa stólnum. Konan sat úti við
vegg hinumegin og var ein síns
liðs. Mike stikaði til hennar í
tveim skxefum.
Á ég að fella þá? Eða kannske
náða þá í bili? sagði hann.
Hún leit á hann afchugulum
augum. Síðan tók hún hanzkana
sína og töskuna af hinum stóln-
um. Mike tók þessu boði og
settist niður.
Betra að fella þá, sagði hún.
Gefið mér þá tíu mínútur,
sagði Mike. Hann stóð síðan upp,
hvolfdi því, sem eftir var í krús-
inni í sig og lagði armbandsúrið
sitt á borðið hjá henni. Taktu
tímann, sagði hann og var borf-
inn.
2.
Rakel Rosing sneri portvíns-
glasinu sínu mjúklega í hendinni
og horfði á rauðleitar dreggjarn-
ar. Svo horfði hún á úrið, sem
lá á borðinu. Þetta vax vandað
úr, sá hún strax. Hún var vön
að veita slíku og þvíliku eftir-
tekt. Hún hafði líka tekið eftir
fötunum á Mike Hartigan, sem
voru vönduð, enda þótt hann
bæri þaiu kæruleysislega.
Hún opnaði töskuna sína og
lagaði á sér andlitið, vandlega.
Þessi maður bar það einhvern
veginn með sér, að honum mætti
treysta. Hann var ólíkur hinum,
sem hnöppuðust þarna að af-
greiðslubórðinu. Hún hafði þeg-
ar afchugað þá — að vanda. —
Það voru atvinnurekendur úr
Lancashire með konur sínar, og
svo búðarlokur innan um og
saman við. Nokkra sfcund áður
en Hartigan hafði tekið eftir
henni, hafði hún verið að afchuga
hann. Hann hafði borgað veit-
ingarnar með pundsseðli. Slíku
tók Rakel einnig eftir.
Hún gleymdi kliðnum í gest-
unum, hvellróma gamansemi af-
greiðslustúlknanna, þefnum og
reyknum, sem var allsstaðar
milli sagborna gólfsins og til-
reykta loftsins. Hún hefði vel
getað verið í búningsherbergi.
Hún roðaði varirnar á sér og
hætti ekki fyrr en hún hafði
íengið rétta litinn á þær. Hún
strauk á sér kinnarnar, sem voru
eins og fílabein og afchugaði
augnabrýnnar, sem voru skástrik
upp á við og fann, að ekki yrði
þar um bætt. Svo afchugaði hún
vandlega neglurnar og hárið.
Henni leið vel og fann sig hrausta
og heilbrigða. Hún hatfði nú ver-
ið mánuð í Blackpool og úti við
alla daga og ljómaði nú af
hreysti og velMðan. Hún þurfti
ekki að segja þessum manni, sem
hafði skilið úrið etftir hjá henni,
að hún væri hérna á kostnað
veðhlaupamangara í Manahester.
Eða þurfti hún það kannski?
Hún lokaði töskunni og leit
upp. Mike Hartigan kom hlaup-
andi til hennar — bartalaus.
Hann brosti, svo að skein í hvít-
ar tennurnar. Svarti hatturinn
var í hendinni á honum, allur
bögglaður. Hinni hendinni renndi
hann gegn um hárið, en það
varð sarnt ekkert úfnara eftir.
Ofurlítið blóð rann úr skrámu
við annað eyrað. Hann greip
úrið. Jú, svei mér ef það tókst
ekki. Og á eftir fimmfcán sek-
úndur!
Hann svalaði andlitið á sér
með habtinum. Hér er ómögulegt
að vera, sagði hann. Komdu út.
Það er ekkert milli Blaekpool
og Ameríku.
Nema írland, sagði Rakel.
írland telst ekki með, síðan
Mike Hartigan fór að heiman,
svaraði hann.
Og þú ert þá Mike Hartigan?
Já, frá Cork.
Og ég heiti Rakel Rosing, frá
Manahester.
Þau gengu eftir hliðargötu
niður að sjónum. Það var næst-
um háflóð og álandsvindur. Öld-
urnar risu og vindurinn feykti
þeim alla leið upp í strangötuna.
Þau sneru sér upp í vindinn.
Rakel hélt í hattinn sinn og fann
að vindurinn lagði fötin fast að
líkama hennar. Hún gat fundið
pilsfaldinn skella og smella eins
og fána í roki. Svona veður lík-
aði henni ekki meir en svo. Hún
hefði heldur viljað sitja inni við
X-
Xr *
GEISLI GEIMFARI
X- X- Xr
A Ef við höfum tekið skakkan mann, Hugsaðu um, hver bú ^rt Hugs- Það er að koma fram mynd á
munum við komast að hinu rétta aðu ................. hugsaðu! tjaldinu, dr. Draco.
með því að neyða bann til að gefa Öryggisráð jasðe#!!
upp nafn sitt.
arineld og heyra vindinn hvína
úti fyrir á glamrandi rúðunum.
En svo átti hún örðugt uppdrátt-
ar eins og nú var ástatt. Þessi
góðlegi maður með þykka, svarta
hárið, sem flaksaðist í vindinum*
var í hennar augum eins og ein-
hver fótfesta. Hún máttd ekki
sleppa honum fyrr en hún hefði
kynnt sér nánar, hvað upp úr
honum kynni að vera að hafa.
Þessvegna stóð hún þarna viS
hlið hans og horfði út á sjóinn,
enda þótt hana hryllti við iþess-
um myrka fleti, sem teygði sig
alla leið út að rauðum, gáruðum
sjóndeildarhringnum. Hún óskaði
þess heitast, að hann vildi stinga
upp á einhverju þægilegu, sem
vit væri í, svo sem kvikmynda-
húsi eða danssalnum í Tuminum,
En allt slíkt var fjarri Mike
Hártigan og hugsanaferli hans.
Er þebta ekki stórkostlegt? æpti
hann í kapp við storminn og
teygði út armana, eins og til að
faðma hann að sér. Ljósin koma
upp eftir hálftíma. Ég ætla að
fara þarna út Og horfa á þaui
Vilt þú koma með mér?
Það fór hrollur um Rakel vi8
þá tilhugsun eina saman. Ekkert
skyldi fá hana út á þessar svörtu,
æðandi öldur, svona undir nótt-
ina, og í þessum kulda. En svo
var líka kvíðvænlegt að þurfa að
sleppa hendi af Hartigan.
Ég hef aldrei komið á sjó á
ævi minni, sagði hún. Ekki einu
sinni út á bát á sumardegi.
Þá áttu mikið eftir, sagði hann
um leið og hann þrýsti hattinum
fastar á sig og greip handlegg
hennar járntaki. Komdu bara
SHtltvarpiö
frrlðjudaguj- *t. jóif.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — T6n«
leikar. — 8.30 Fréttir — 8.36
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir>
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —•
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 ,,Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tillr.
tónleikar. — 16.30 Veðurfr. —
Tónleikar. — 17.00 Frétttr.
Endurtekið tónlistarefni).
18.30 Harmonikulög. — 18.50 Tilkyna*
ingar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir,
20.00 Þýzkir listamenn flytja aríur úr
óperum eftir Mozart og Lortzing,
20.15 Örnefnaspjall. (Björn Þorsteins*
son sagnfræðingur).
20.40 Sellókonsert í a-moll op. 129 eftir
Schumann Janos Starker selló*
leikari og hljómsveitin Philhar*
monia flytja Carlo Maria Giul*
ini stjórnar.
21.05 íslenzkt tónlistarkvöld: Baldur
Andrésson talar um Björgvin
Guðmundsson og kynnir verlc
hans.
21.45 íþróttir (Sigurður Sigurðsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Lög unga fólksins (Guðrún Ás*
mundsdóttir).
23.00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 1. ágúst.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — Tónleik*
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón*
leikar. — 10.10 Veðurfregnir),
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk. *«•
Tónleikar. — 16.30 Veðurfregnir.
— Tónleikar. — 17.00 Fréttir,
— tónleikar) .
18.30 Óperettulög. 18.50 Tilkynningar,
19.20 Veðunfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Hugleiðing í Hallormsstaðaskógi
(Sigurður Bjarnason ritstjóri frá
Vigur).
20.15 Mantovani-hljómsveitin leikur
létt lög.
20.30 Örn Arnarson; síðara erindi (Stef
án Júlíusson rithöfundur).
21.00 Atriði úr óperunni „Don Carlos'*
eftir Verdi. — Tito Gobbi, Mar*
io Filippeshi og Boris Christoff
syngja með hljómsveit óper*
unnar 1 Rómaborg. — Gabri*
iele Santini stjórnar,
21.20 Smásaga: ,X-eiguherbergi meO
húsgögnum" eftir O. Henry. Málfríð*
ur Einarsdóttir þýðir. (Indriði Waage
leikari).
21.40 íslenzk tónlist:
a) Rómansa eftir Árna Björns*
son, Josef Felzman, leikur á
fiðlu og Fr. Weisshappel á pí*
anó.
b) Konsert í einum þætti fyrip
píanó og hljómsveit, eftir Jón
Nordal. Höfundur leikur með
Sinfóníuhljómsveit íslands. Wil*
helm Schleuning stjórnar.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Bjartur Dagsson**
eftir Þorstein Þ. Þorsteinsson;
XIII. (Séra Sveinn Víkingur).
22.30 Næturhljómleikar: Dr. Hallgrím*
ur Helgason kynnir holilenzke
nútímatónlist: 4. kvöld. Sinfónia
»r. 4 eftir Guillaume Landré,
(Concertgebouw-hljómsveitin f
Amsterdam leikur. Stjórnandi;
Bernhard Haitink).