Morgunblaðið - 31.08.1963, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
' Laugardagur 31. Sgúst 1963
William Drummond:
MARTRÖÐ
29
■— Þú ætlaðir að segja mér
frá strætisvagninum, sagði hann.
— Já, ég ætla að segja þér það
í tvennu lagi. Fyrst það, sem ég
get sannað og svo hitt, sem ég
get ekki sannað, en veit, að er
satt.
— Segðu það eins og þú sjálf
vilt, eiskan, sagði hann, — en
roundu bara eftir því, að Bea
getur komið á hverri stundu.
— Ég ætla að segja henni það
lika. Þetta er ekkert leyndarmál.
Hún átti bágt með mál, og fór
því fram í eldhús og fékk sér
glas af köldu vatni. Það var um
að gera, að hafa öll skilningar-
vitin í lagi. Hún hafði verið vit-
laus að vera að hella þessum
vermút í sig.
— Jæja, í tvennu lagi þá,
Kisa.
— Eftir að ég var búin að
kaupa töskuna handa þér, lenti
ég í rigningu og gat engan bíl
náð í, svo að ég fór að bíða eftir
strætisvagni í Bondstræti.
— Nú, þar? Hann var eins og
í vafa. En þar er bara enginn
strætisvagn, sem þú hefðir getað
haft gagn af.
— >að var gömul kona, sem
sagði mér, að ég skyldi fara út
við endann á götunni. sagði Kit.
— Annars skiptir það nú ekki
máii.
— En þú hefðir verið eins^
fljót gangandi. Hann hristi höf-
uðið.
■— Það skiptir engu máli, eins
og ég sagði. Því að þegar vagn-
inn kom, datt ég kyllifiöt beint
fyrir framan hann.
— Hvað? Til hvers .. ?
— Ég er að segja þér fyrsta
hiutann, eða væri að því ef þú
værir ekki alltaf að grípa fram
í fyrir mér. Ég datt fyrir framan
vagninn og það næsta sem ég
vissi var að ekiilinn beygði sig
yfir mig og hjólin „voru rétt
komin að mér.
— Haltu áfram, sagði hann —
Haltu áfram.
— Þarna lauk fyrsta hlutan-
um. Ef þú þarft sönnun, geturðu
fengið hana hjá Peggy. Og ef þú
trúir mér ekki samt, geturðu séð
sokkinn, sem rifnaði, í ruslakörf-
unni uppi. Og svo úlnliðinn á
mér. >ú sérð, að hann er þrút-
inn. Og þetta fleiður á hendinni
á mér. Hún rétti út höndina, svo
að hann gæti athugað hana, en
hann ýtti henni til hliðar.
— Nú, auðvitað trúi ég þér,
Kisa, sagði hann .... æ, ég
meinti Katrín. En hvers vegna?
Ég á við, hvers vegna þurftirðu
að detta fram fyrir strætisvagn-
inn? Röddin var alvarleg.
— Þar komum við að síðari
hefur vonandi aldrei séð mig
hrasa eða detta, er það?
— Aidrei.
— Þá trúir þú *mér kannski,
þegar ég segi þér, að ég hrasaði
ekki. Ég missti ekki fótfestuna.
Og datt ekki fram af gangstétt-
inni.
Hún gat séð áhyggjusvipinn
fara vaxandi á andliti hans.
— Þú átt ekki við, Katrín, að
þú hafir....
— Jú, mér var hrint!
— En hvernig? Þetta er ó-
hugsandi. Það hlyti eínhver að
hafa séð það. Gamla konan til
dæmis.
— Það tók enginn eftir því,
sagði hún. — Þú veizt hvernig
það er þarna í götunni, þegar
fólk hópast saman að bíða eftir
strætisvagni og hver ýtir á annan
Þá tekur það beinlínis ekki eftir
neinu nema því, hvernig það
sjálft geti bezt ruðzt áfram.
— En þetta er hreinasta vit-
firring! Tony renndi fingrunum
gegnum hár sér. — Hvernig ætti
nokkur að vilja vinna þér mein?
— Hvernig ætti nokkur að
vilja hringja mig upp, dag eftir
dag og hóta mér lífáti? spurði
hún. —Ekki er það gáfulegra. En
það hefur nú gerzt samt.
— Og þetta hefur líkiega ver-
ið sami maðurinn, sem hrinti
þér?
— Það er ég viss um, sagði
Kit. En því trúir þú auðvitað
ekki. Þú hefur enga sönnun
hvort sem er.
— Og þá er sami maðurinn
þessi dulárfulli maður, sem kom
að dyrunum hérna en hvarf svo
eins og elding, þegar þú kallaðir
á hjálp?
— Vitanlega.
— En þú sást ekki þennan
mann,_ sem hrinti þér?
— Ég hafði ekkert svigrúm til
þess, sagði hún. — >ú getur sjálf-
ur reynt að fara að líta um öxl,
þegar þér er hrint fyrir strætis-
vagn í London.
Hann hristi höfuðið og fékk
sér í glasið aftur.
— Nei, þú trúir mér ekki,
sagði hún ásakandi.
— Það er nú ekki fallega sagt,
elskan mín. En ég vildi óska, að
ég gæti það. Sannarlega. Jafn
hryllilegt og það er.
Hún horfði á hann, en það var
eins og dregið væri fyrir þessi
bláu augu, rétt eins og hann
hefði misst vitið. — En skilurðu
það ekki? Það er eina skýringin,
sem hægt er að trúa.
— Vesalings, elsku Katrín
mín, sagði hann. — Ég hef á-
hyggjur af þessu. Hræðilegar á-
hyggjur. Ég efast um, að nokkur
Feneyjarferð gæti læknað þetta.
Dyrabjöllunni var hringt.
Kit kreppti hnefana. — Ó, guð
minn, bað hún. — Láttu hann
hlutanum, sagði hún. — Og það koma. Láttu hann koma!
verðurðu að taka mig trúanlega En það var bara Bea frænka,
— ég veit að minnsta kosti, að sem var að koma eins og henni
ég var stöðug á fótunum. Þú I hafði verið boðið, og var alveg
að deyja eftir einhverri hress-
ingu.
17. Kafli.
Bea frænka lifði sínu sérstaka
lífi, og það vildi hún að Newton-
hjónin vissu og viðurkenndu.
Hún hafði verið um daginn með
fjölskyldu Louis B. Wertheims,
sem var búin að þeytast um allar
jarðir en var nú á heimleið til
Detroit. Agatha Wertheim var
ein af allra elztu vinkonum henn
ar — þær voru saman í bekk í
kvennaskólanum — og nú var
hún komin frá Feneyjum, þar
sem hún hafði verið hjá ein-
hverri inndælii greifafrú sem
Tony og Kit yrðu beinlínis að
heimsækja. Hún mundi beinlínis
elska þau og þau hana, enda þótt
hún væri nú alveg búin að
gieyma, hvað hún hét, en bíðið
augnablik, hún hafði skrifað .það
niður í litlu svörtu vasabókina
sína, sem var einhvers staðar í
veskinu hennar.
Jafn snyrtileg og Bea frænka
annars var, mátti það furðu kalla
hvernig allt gat verið á rúi og
stúi í veskinu hennar. Og reynd-
ar í huga hennar líka, ef út í það
var farið. Meðan hún var að
reykja einn vindling og drekka
úr einu vermútglasi, rótaði hún
í veskinu til þess að finna litlu,
svörtu bókina, en flutti á meðan
samtalið yfir á Dalmatíuströnd,
sem hún sagði, að væri hreinasta
Paradís, þrátt fyrir Tító. — Það
er engin kommúnismi í beztu
hótelunum þar, segir Agatha, —
af því að þeir þurfa að fá sér
doliara. Og allt er hræbillegt. Þar
á meðal dásamlegustu fiskréttir.
Louis var nú hrifnastur af Du-
brovnik, en Agatha var hrifnari
af Split. Skritið nafn þetta Split,
sagði Bea, — en það heitir nú að
réttu lagi Spoleto.
Bea frænka taldi það geta
verið mesta ráð, ef þau yrðu leið
á Feneyjum, sem auðvitað eng-
inn gæti orðið, að reyna þá Dala-
matíuströndina, sem var tiltölu-
lega óspillt enn. — Það er alveg
eins og sveit, sagði hún, — með
þessa skrítnu bændur í vaðmáls-
fötum og með glæpamannaskegg.
Og svo þessar óhugnanlegu högg-
myndir eftir Mestrovieh — alveg
eins og úr öðrum heimi, sagði
hún Agatha, en hann Louis kunni
bezt við Slivovitz.
Þegar hér var komið, hafði
Bea fundið litlu vasabókina.
Henni mistókst samt að finna
greifafrúna undir A fyrir Agatha
G fyrir greifafrú, eða W fyrir
Wertheim. En þarna kom það:
F fyrir Feneyjar, og svo skrifaði
hún það allt niður: nafn, heim-
ilisfang og símanúmer. — Hún
er afkomandi Borgianna í móð-
urætt, segir Agatha, og Medici í
föðurætt, segir Agatha, og enda
þótt þau séu ekki eins efnuð og
fyrir stríð, þá þekkja þau bók-
staflega alla.
Hún fékk eitt glas í viðbót og
— Það er ókurteisl að benda, Óli
sagði svo frá för sinni um morg-
uninn í Dulvich-safnið, sem
hvorugt þeirra hjóna hafði séð.
— Og Dulvich-þorpið, sagði
Bea. — Þessi litlu hús frá átj-
ándu öld. Hreinustu gimsteinar.
— Þú hefur víst ekki skoðað
Hkbrennsluna í Camberwell?
sagði Tony loksins.
— Ætti ég að gera það? spurði
Bea áhyggjufull.
— Hún minnir á annan heim,
sagði Tony. — Fáðu þér einn til,
Bea.
Bea lagði höndina yfir glasið
sitt. Tony fékk sér einn sjáifur
en bauð ekki konu sinni.
— Þið eruð auðvitað afskap-
lega spennt fyrir Feneyjum?
sagði Bea, sem tók að átta sig á,
að hingað til hafði hún ekki tal-
að um annað en sjálfa sig og sína
kunningja. — Ég get aldrei
gleymt því, þegar ég fór þangað
í fyrsta sinn.
— Rétt áður en þú komst inn,
Bea, sagði Kitt, — var maðurinn
minn að segja, að harin héldi
ekki að Feneyjar mundu lækna
mig af þessum ofskynjunum min-
um.
— Kit! Kit fannst röddin í
Tony smella eins og svipa hjá
ljónatemjara.
— Fer ég skakkt með? spurði
hún.
— Mér finnst ekki við eigum
að angra hana frænku þína með
öðru eins og þessu.
Jæja, það finnst mér nú samt,
svaraði Kit. — Ég vil gjarna fá
einhvern óvilhallan dómara í
málið. Ég er ekki geðveik, hvað
sem þú kannt að halda. Og Bea
frænka veit mæta vel, að það er
ég ekki.
Veslings Bea frænka leit fyrst
á Tony, svo á Kit og svo aftur á
Tony. — Ég hef enga trú á að
vera að blanda mér inn í hjóna-
rifrildi. Það hefur aldrei neina
þýðingu. Þá kyssast þau bara og
sættast og líta svo aldrei á mann
framar.
— Þetta er ekkert hjónarifr-
ildi, sagði Kit. — Það er annað
og miklu verra. Ekki verra,
frænka, — en öðruvísi.
— Æ, guð minn góður, sagði
Bea, sem var orðin svöng.
KALLI KUREKI
->f-

iK~
Teiknari; FRED HARMAN
Wpow maþsl,
CLD-T/MER'S
. MA/L-OeDER.
'FmCEE.HAS
BEE/JATTHE
RAHCHA WEEK
Þegar ekkjan Mabel, kærastan sem
gamli maðurinn pantaði í pósti, hef-
ur verið á búgarðinum í viku.
— Kalli, ég verð að viðurkenna
að hún eldar alveg dásamlega. Kof-
inn er hvítskúraður, hún hefur stag-
að í sokkana og þvegið fötin mín...
... en ég get bara ekki hugsáð
mér að ganga í tvíeyki. Ég sting af
pó ég verði að skjóta mér leið í
burtu.
— Allt 1 lagi, ég skal ekki aftra
þév, en þú ættir samt sem áður rétt
að líta þangað.
— Hún er búin að höggva í eld-
inn fyrir veturinn. Hún hefur gert
við þakið, soðið niður fyrir veturinn
og . . .
— Fjárinn, hún berst ekki heiðar-
lega. Hvað get ég gert.
Tony tók tómt vindlingabréf
upp úr vasa sínurn og fleygði í
ruslakörfuna. — Ég ætla að fara
út og ná mér í sígarettur, sagði
hann. — Þá færðu tækifæri til
að útskýra þitt sjónarmið, án
þess að ég sletti mér fram í. Hann
lagði höndina blíðlega á arm Kit
en hún dró sig undan. Og það
var rangt af henni. Hún sá, að
Bea frænka tók eftir því. — Já,
kannski það væri betra, Tony,
sagði hún og reyndi að tala
hressilega, en það mistókst.
Tony gekk út og Kit sá, að
frænka hennar beið eftir að hún
hæfi mál sitt. En það gat hún
ekki. Þetta var eins og í ævin-
týrunum, þegar manni var sett
fyrir ákveðið verk, en hún hafði
enga álfa til að hjálpa sér með
það. Tony yrði ekki meira en í
mesta lagi fimm mínútur að
kaupa sígaretturnar, og hún gæti
aldrei útskýrt málið á þeim tíma.
Og veslings Bea frænka mundi
að minnsta kosti þurfa meiri
tíma en svo til að skilja það.
SHUtvarpið
Laugardagfur 31. ágrúst.
13:00 Óskalög sjúklinga (Kristín Anna
Þórarinsdóttir).
14:30 Úr umferðinni.
14:40 Laugardagslögin. — 15:00 Fréttir.
16:30 Veðurfregnir.
Fjör í kringum fóninn: Úlfar
Sveinbjörnsson kynnii nýjustu
dans- og dægurlögin
17:00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra:
Óskar Gíslason gullsmiður velur
sér hljómplötur.
18:00 Söngvar í léttum tón
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 I>egar neyðin er stærst, er hjálp-
in næst, smásaga eftir Hjört
Kristmundsson skólastjóra.
(Óskar Halldórsson les).
20:15 ,,Mikadóinn‘* eftir Gilbert og
Sullivan. (John Ho-imes, Denis
Dowling, Patricia Kern, John
Wakefield, John Heddle Nash.
Dorothy Nash, Clive Revill.
Marion Studholme og Jean AU«
ister syngja með kór og hljóm-
sveit Sandler’s Wells óperunn*
ar. Alexander Faris stjórnar.
— Magnús Bjarnfreðsson kynn*
ir).
21:35 Leikrit: „Kvöld'* eftir Paul Vial*
ar. Lárus Pálsson hefir íslenzk*
að leikritið og er jafnframt
leikstjóri. Leikendur: Regína
Þórðardóttir og t>orsteinn Ö.
Stephensen.
00 Fréttir og veðurfregnir.
10 Danslög. —
16250 VINNINGAR!
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar.