Morgunblaðið - 04.03.1964, Síða 6

6 MORGUNBLAÐIÐ Miðvikudagur 4, marz 1964
Sigmundur Halldórsson
byggingarfulltrúi
Spor -hans í byggingarsögu borg-
arinnar og iðnfræðslu eru skýrt
mörkuð.
Allt þetta og ótal margt annað
í fari Sigmundar vil ég þakka, og
veit ég raunar að þar tala ég
einnig fyrir munn hinna mörgu,
sem á einn eða annan hátt eru
tengdir Iðnskólanum í Reykjavík
og Sambandi iðnskóla á fslandi,
en á þeim vettvangi var Sigmund
ur einnig virtur og virkur þátt-
takandi.
Á örlagaþrunginni skilnaðar-
stund, er þessi mæti maður Sig-
mundur Halldórsson, er kvaddur
hinztu kveðju, verður hrærðum
huga rennt yfir margra ára vin-
áttu og gott samstarf. — Hinar
einlægu þakkir blandast söknuði
og trega er ljúfar endurminning-
ar um framfarasinnaðan og mild-
an stjórnanda geyma virðingu
fyrir drenglyndi hans og festu.
Um söknuð og sorg ættingja
hans er héðan af ekki hægt að
bæta, tíminn einn og góðar end-
urminningar geta grætt þau sár
en einlægar samúðarkveðjur til
þeirra eiga að felast í þessum
línum.
Megi endurminningin um Sig-
mund, líf hans og starf, verða
okkur fyrirmynd og hvatning til
sóknar fram til aukins þroska.
Þ. S.
KVEÐJUORÐ
frá Arkitektafélagi fslands
ÞRÁTT fyrir ófrávikjanlega rás
lifs og dauða, kemur fregn um
fráfall vinar og félaga ávallt ó-
vænt.
Fimmtudagsmorgun síðastlið-
inn, barst oss sú fregn að Sig-
mundur Halldórsson, byggingar-
fulltrúi, hafði látizt þá um nótt-
ina. Oss setti hljóða, því að horf-
inn var hinn merkasti félagi.
í litlum hópi, sem arkitekta-
stéttinni, verða kynni manna per
sónlegri en ella, og því fráfall
eins úr hópnum þeim mun til-
finnanlegra.
Nýverið gátum við glaðzt yfir
óvenju mikilli aukningu á tölu
félagsmanna — nú hryggjumst
við yfir að sjá að baki eins vinar
úr fylkingunni.
Sigmundur Halldórsson var fé-
lagslyndur maður og hvers
manns hugljúfi, enda framarlega
í ýmsum félagsmálum og athafna
lífi.
í félagi voru nutum við áhuga
hans og samstarfshæfileika í
stjórn, nefndum og á félagsfund-
um.
í starfi sínu sem byggingar-
fulltrúi I Reykjavík komu mann-
kostir hans og hæfileikar skýrast
fram. í þessu vandasama starfi
sýndi hann frábæra lipurð í við-
skiptum sínum við alla þá mörgu,
sem til hans leituðu, en starfi
sínu samkvæmt varð hann þó oft
að beita festu og stjórnsemi.
Slík embættisstörf eru ekki
ávallt vinsæl né rétt skilin, en
honum tókst að rækja þau með
slíkum sóma, að vinsældir hans
fóru sívaxandi. Samstarf hans
sem byggingarfulltrúa við arki-
tektastéttina og fyrirgreiðsla öll
var með ágætum.
Á gleðistund var hann hrókur
alls fagnaðar og geyma félags-
menn góðar endurminningar um
hann í því sambandi.
Sigmundur Halldórsson var
prúðmenni með virðuglega fram-
komu og drengur góður. Mættu
eiginleikar hans bera ávöxt meðal
vor að honum gengnum.
Vér sendum ekkju hans, frú
Cörlu Halldórsson, og fjölskyldu
innilega samúðarkveðju.
Mætti endurminningin um ást-
ríkan eiginmann og heimilisföð-
ur milda hina sáru sorg.
Aðalsteinn Richter
formaður
FYRIR SKÖMMU var vinur
okkar Sigmundur Halldórsson
staddur í bræðrahópi á góðri
stund, þar sem engan óraði fyrir
að svo skammt væri til skilnað
ar. Það kom því mörgum á ó-
vart, þegar fréttin barst um lát
hans.
Við sem að þessum línum stönd
um, áttum allir því láni að fagna
að kynnast Sigmundi vel og
starfa með honum að sameigin
legum hugðarefnum. Hann reynd
ist þar sem annars stáðar hinn
mætasti drengur, traustur félagi
og fyrirmynd annarra um trú
mennsku í þeim störfum, sem
honum voru falin. Slíkra manna
er gott að minnast og gæfa að
hafa átt með þeim samleið.
Gagnvart dauðanum stöndum
við alltaf ráðþrota, og orð eru
þar lítils megnug. Hið eina, sem
við getum gert, er að þakka
samfylgdina og óska vini okkar
fararheilla á þeirri leið, a»m
hann nú á fyrir höndum. Minn
ingin um hann mun geymast i
huga okkar, þangað til við sjálf
ir verðum kallaðir í sömu för,
og reynist trú okkar um fram-
haldið rétt, mun hann verða einn
þeirra, sem tekur á móti okkur
á ströndinni bláu.
Nokkrir frímúrarabræður.
SÍÐASTLIÐNA fimmtudagsnótt
lézt í Landspítalanum Sigmund-
ur Halldórsson, byggingarfulltrúi
Reykjavíkurborgar. Fregnin kom
yfir mig eins og reiðarslag, því
enda þótt Sigmundur hafði geng-
ið undir stóran og erfiðan upp-
skurð, virtist allt ætla að ganga
að óskum með bata. Kynni okkar
Sigmundar hófust árið 1945, er ég
hóf starf í skrifstofu byggingar-
fulltrúa, en þar vann hann þá um
skeið. Sigmundur var alltaf alúð-
legur og vingjarnlegur í fram-
komu og vildi hvers manns vanda
leysa, en við vini sína brá hann
oft á græskulaust glens. — Flest
vandamál leysti Sigmundur með
lagni og lipurð, en óréttlæti þoldi
hann ekki og var þá fastur fyrir.
Sigmundur var með afbrigðum
orðheldinn og samvizkusamur
maður, enda rækti hann öll sín
störf með fágætri kostgæfni, og
sem yfirmaður var hann alveg
einstakur og allir hans undir-
menn höfðu á honum slíkt dá-
læti, að þeir vildu allt fyrir hann
Framhald á bls. 11.
ÞÓTT ekkert sé í rauninni eins
öruggt og það, að okkar allra
bíða ævilok hér á jörðu, þá erum
við samt sjaldnast sátt við dauð-
ann þegar hann kemur og ekki
tilbúin að taka á móti honum,
eða sleppa neinum okkar við
hann. — Það var því áfall fyrir
okkur, sem þekktum Sigmund
Halldórsson, er það fréttist að
hann væri fallinn frá.
Sigmundi Halldórssyni voru á
starfssamri ævi falin margvísleg
trúnaðarstörf fyrir opinbera aðila
og félagasamtök og var eitt þess
ara starfa formennska hans í
skólanefnd Iðnskólans í Reykja-
vík. — Hann var skipaður í það
starf þegar skólinn gekk undir
lög um iðnskóla frá 1955, og var
síðan endurskipaður — og gegndi
því til dauðadags. — Er það með
miklum trega að hann er nú
kvaddur frá þeirri stofnun, við
sviplegt fráfall.
Undirritaður kynntist Sig-
mundi fyrst i upphafi síðustu
styrjaldar. — Var þá þröngt fyr-
ir dyrum hjá mörgum arkitekt-
um, ekki sizt þeim, er ekki höfðu
þegar haslað sér völl. — Einnig
var fátt um viðfangsefni fyrir
byggingariðnaðarmenn þess tíma.
Sigmundur tók drjúgan þátt í
samtökum til úrlausnar þeim
vanda. — Þótti okkur öllum gott
samstarfið við hann enda var
hann hjálpfús og drenglundaður,
rólegur og vakti traust yngri
manna er til hans leituuðu. —
Ekki var hann gefinn fyrir deil-
ur þótt á hinn bóginn væri hann
ófús að láta sinn hlut að ástæðu-
lausu. — Náin persónuleg kynni
af Sigmundi breyttu ekki þessu
jákvæða viðhorfi til hans.
Frá því Sigmundur hóf starf
sitt sem formaður skólanefndar
Iðnskólans átti ég því láni að
fagna að eiga við hann náið sam-
starf og er þar allt á einn veg um
framkomu hans og velvilja og af-
stöðu hans til manna og málefna.
— Hjálpfýsi og félagslyndi átti
hann í ríkum mæli enda glað-
vær og léttlundaður. Allt var þó
hjá honum gert með virðuleika
og hófsemi, hvort sem var heima
fyrir eða erlendis. Sigmundur
hafði langan feril að baki á sviði
iðnskólamála, m. a. frá Hafnar-
firði. Hann vissi því vel hvaða
stefnu skyldi taka til framvindu
í þeim málum. Hann studdi af
heilum hug öll framfaramál stofn
unarinnar, hafði mikinn áhuga á
verklegri kennslu í skólanum,
studdi alla viðleitni til aukinnar
framhaldskennslu fyrir iðnaðar-
menn, bæði í námskeiðum og
ekki sízt í Meistaraskólanum. —
Þá stofnun hjálpaði hann raunar
til að móta bæði sem formaður
skólanefndar og sem byggingar-
fulltrúi í Reykjavík.
Sigmundur var framarlega í
samtökum arkitekta og sat um
skeið í stjórn Arkitektafélags ís-
lands. — Hann tók þátt í ýmsum
nefndarstörfum á vegum félags-
ins og hafði að sjálfsögðu mikil
samskipti við arkitekta sökum
embættis síns. — Einnig kom
hann mikið við sögu byggingar-
mála borgarinnar áður en hann
tók við því embætti, sem bygg-
ingarmeistari og síðar arkitekt,
enda rak hann mikilvirka teikni-
stofu hér í borg um árabil. —
Röðin komin
að læknum
REYKINGAR hafa nú verið
bannaðar í Keflavíkurvögnum
Steindórs. Nú ættu fleiri að
gera hið sama, fylgja þessu
fordæmi. Reykingar hafa sem
betur fer verið bannaðar í
Strætisvögnum Reykjavíkur,
einnig í Hafnarfjarðarvögnun-
um, enda eru þessir vagnar
ólíkt þrifalegri en þeir, sem
reykt er 1. Ég held líka að
mörgum yrði þungt um andar-
drátinn í vögnunum um hádegis
bilið eða í lok vinnutíma á
kvöldin, ef leyft væri að reykja.
Vífilstaðavagninn virðist mér
eina undantekningin. Hvort
sem bannað er að reykja í hon-
um eða ekki, þá reykir fólk
þar — og verður andrúmsloftið
þar af leiðandi annað í vagn-
inum.
Ég legg til, að læfknar banni
nú reykingar í biðstofum sín-
um. Málið er í rauninni skyld-
ara þeim en mörgum öðrum —
og óg hef heyrt, að fjölmargir
laeknar hafi hætt að reykja
síðustu vikurnar, enda ekkert
undarlegt.
Hér kemur bréf um land-
búnaðarmálin frá VO — og
verður að taka tillit til þess, að
það barst í síðustu viku — fyrir
hækkun landbúnaðarafurða:
Ódýrari
landbúnaðarvörur
Þann 26./2. hreyfði Velvak-
andi við merkilegu atriði í
ferðamálum, einhver bendir á,
að erlendir ferðamenn geti gert
okkur skattgreiðendur gjald-
þrota með því að háma í sig
niðurgreiddar matvörur. Þá er
spurningin: Hwí er verið að
fela raunverulegt gengi á land-
búnaðavörum í niðurgreiðslum
og tugum styrkja og undan-
þága, sem við verðum að greiða
niðri á Gjaldheimtu í mynd
hærri skatta??
Heyrnardaufir
áheyrendur
Á fundum víða um land er
búfræðingur að prédika að þörf
sé stórbreytinga á búskapar-
háttum, en undirtektir eru dauf
ar. En ljóst er að breytinga
er þörf. Einn úr bændaliðinu
sagði að bændur þyrftu 30%
hærra afurðaverð til að vera
ánægðir. Það þýðir að kíló af
smjöri, sem mun kosta niður-
greitt. kr. 145.65 fer upp í ca.
189.35 — á sama tima og neyt-
endur hjá öðrum þjóðum þurfa
aðeins að greiða 40 kr. (fjöru-
tíu) fyrir kílóið svo dæmi sé
nefnt. Það kostar um 40.00
aukalega á mann að verða að
borða ísl. smjör, eða um 400
millj. á ári frá Reykjavík, á 8
árum væri hægt að virkja
Þjársá og reisa þrjár stóriðjur
fyrir þetta fé. Þetta er alvar-
leg upphæð og sýnir hve land-
búnaðurinn hefur dregist aftur
úr í erlendri samkeppni.
Verður árangur
af þessum fjáraustri í sveit-
irnar, verður súpukjötið annað
en „fitukleprar og æðaþófar"?
Geta vörurnar lækkað í verði
um 2-500%?? Ef ekki, verður
takmörkuð erlend samkeppni
að koma vitinu fyrir lands-
menn, hið háa verðlag á þessum
vörum skaðar fjölskyldufólk
að þarflausu um tug-þúsundir
á ári.Vonandi verður árangur af
hinum nýju áætlunum sem
verið er að gera, um aðstoð við
sveitirnar, öllum landsmönnum
til hagsbóta í aukinni fram-
leiðslu og ódýrari vörum.
V. o.“
Við heimskautsbaug
ekki ráð fyrir að öllum líki
jafnvel. Ég er heldur ekki
viss um að íslenzkur land-
búnaður hafi dregizt aftur úr
erlendum nema síður sé, því
að mörgu leyti hefur hann
alltaf staðið að baki þess er-
lenda — og mun alltaf gera.
Við verðum víst að sætta okk-
ur við að eyland okkar er
norður undir heimskautsbaugi
— og er hægt að ætlast til að
hægt sé ag reka landbúnað
hér á landi með jafnlitlum til—
kostnaði og hægt er víða suður
í löndum þar sem búpeningur
gengur sjálfala nær allt árið
og gróðursæld er miklu meiri?
Enda þótt janúar og febrúar
séu nú hlýir, þá er hér um
undantekningu að ræða — og
væntanlega breytir þetta
óvenjuháa hitastig ekki hnatt-
stöðu okkar svo um muni
Meiri samkeppni
Hér verður aldrei sú gróður-
sæld, sem er í löndum þeim, er
við miðum okkur gjarnan við.
Mér finnst það út í hött að
gera samanburð á íslenzku
smjörverði og erlendu, en þar
með er ekki sagt að ég sé að
verja háa verðið. Auðvitað ber
að leggja áherzlu á að lækka
framleiðlsukostnaðinn með auk
inn tækni og hagkvæmni í
rekstri. Ýmsar tillögur hafa
komið fram og verið mikið
umdeildar síðustu dagana —
og er ég viss um að kenningin
um stærri bú en færri er ekkl
sú vitlausasta. ,
Vafalaust hefði landbúnað-
urinn gagn af einhverri sam-
keppni, en við megum ekki
vera ósanngjarnir, þegar við
berum saman hinn islenzka
og þann, sem þróast við miklu
hagstæðari veðurskilyrði. Hins
vegar held ég að samkeppnin
innan landbúnaðarins hjá okk-
ur mætti vera meiri. Ég held
bara að hún sé ekki til — og
m. a. þess vegna er hægt að
bjóða neytendum hálfar mjólk-
urhyrnur fyrir fullt verð án
þess að stofna viðskiptununa i
hættu