Morgunblaðið - 15.10.1964, Síða 3

í'lmrritudagur 1'5. okt. 1964
toORGÚNBLAÐÍÐ
3

SKÓLANEMAR í þremur
skólum borgarinnar vökn-
uðu heldur en ekki til lífs-
ins á þriðjudaginn, þegar
þeim var allt í einu til-
kynnt að yfirgefa kennslu-
stofurnar — og forða sér
út. Hvað var á seyði? —
Þeim, sem litu út um glugg
ana brá skiljanlega í brún,
því að fyrir utan höfðu
brunaverðir tekið sér stöðu
við slökkvibifreiðir sínar
og voru allvígalegir.
Allflesta grunaði þó, að hér
væri aðeins um brunaæfingu
að ræða, enda kom það á dag-
inn. Þennan dag vísiteruðu
brunaverðir þrjá skóla: Gagn-
fræðaskólann við Lindar-
n ... — elnum ungum mannl varð það á að setja sírenuna í
gang og kættist þá mjög allur skarinn ..."
Vart hefur í annan tíma
ríkt eins mikil kátína meðal
unga fólksins í Öldugötuskóla
og þegar brunaverðir komu
þar í heimsókn. Börnin á efri
hæðinni fengu að renna sér
eftir rennbrautinni niður á
jörð, en þau, sem á neðri hæð-
inni voru, hlupu út. Þetta
fannst þeim hið mesta órétt-
læti og kröfðust þess að fá
„salibunu“ eins og hin. í kjöl-
far barnanna sigldi svo skóla-
stjórinn sjálfur — og ekki
minnkaði hrifningin þá!
Við ræddum stundarkorn
við Gunnar Sigurðsson, vara-
slökkviliðsstjóra, og spurðum
fyrst, hvernig nemendur
hefðu kunnað öllu umstang-
inu.
„Strákarnir voru aldeilis hrifnir yfir að fá þennan óvænt gest í heimsókn og skoðuðu banu í
krók og kring . . . “
götu, Miðbæjarskóla og öldu-
götuskóla. Að því er Gunnar
Sigurðsson, varaslökkviliðs-
stjóri, tjáði Mbl., fara slíkar
æfingar fram tvisvar á vetri
— á haustin og eftir áramót,
en þó aðeins í þeim skólum,
sem sérstök ástæða þykir til,
timburhúsum.
Krakkarnir í Miðbæjar-
barnaskólanum hugsuðu sig
ekki tvisvar um, þegar aðvör-
unarbjallan glumdi. Þau þustu
út, glöð í bragði, að því er
bezt varð séð, og hlúpu síðan
til móts við hinn fornfálega
stigabíl slökkviliðsins, sem
bar að rétt í þessu, en það
farartæki er hinn ævintýra-
legasti gripur í augum ung-
viðsins. Strákarnir voru al-
deilis hrifnir yfir að fá þenn-
an óvænta gest í heimsókn og
skoðuðu hann í krók og kring
— einum ungum manni varð
það á að setja sírenuna í gang
og kættist þá mjög allur skar-
inn. Brunaverðirnir voru að
sama skapi óhressir yfir vin-
sældum stigabílsins, en virt-
ust þó hafa gaman að, engu
síður en ungviðið. Tæming úr
skólanum gekk eins og í sögu
og eftir rúma mínútu voru
allir komnir út.
★ ★
í Gagnfræðaskólanum við
Lindargötu var tæmingarat-
höfnin talsvert stórbrotnari.
Þar mátti sjá unga menn
dingla í köðlum utan á hús-
veggnum. Var það alldrama-
tísk sjón og ekki laust við að
hún vekti ugg meðal sumra.
Stúlkurnar sönnuðu, að þær
eru engir eftirbátar piltanna í
slíkum ævintýrum, því að allt
í einu birtist snaggaraleg
stúlka í einum kvistgluggan-
um og renndi sér fimlega nið-
ur eftir kaðlinum. Reyndar
varð henni laus annar skórinn
á leiðinni, en sá atburður
skyggði síður en svo á aðdáun
viðstaddra, sem fannst mikið
til um áræðið.
Mikla kátínu vakti, er pilt-
ur einn snaraði sér niður eft-
ir kaðlinum í stórbrotinni
mótvinkilhangandiarmbey g j u
(eins og það heitir víst
á máli leikfimikennara) og
sem hann kemur að gluggan-
um á niðurleiðinni birtist þar
eitt forvitið andlit á þeim ó-
heppilegasta tíma sem hugs-
ast getur, því að engum tog-
um skiptir, að andlit þetta
verður milli glugga og karms,
er sigmaðurinn spyrnir* þar
við fæti. Þótti „harmleikur“
þessi hinn spaugilegasti.
Némendur biðu þess með" ó-
þreyju að sjá einhvern læri-
feðra sinna leika listir sínar á
kaðlinum, en því var ekki að
heilsa. Þeir gengu einfaldlega
sem leið lá út um aðaldyrnar!
„ , , , allt í einu birtist snagg-
araleg stúlka í einum kvistin-
um og renndi sér fimlega nið-
ur eftir kaðlinum“.
Hann sagði:
— Þetta hefur' gengið af-
bragðs vel, sérstaklega hjá
yngstu börnunum, reyndar
hjá unglingunum líka, en þó
ber nokkuð á því, að þeir vilji
hafa í frammi sprell.
— Fá nemendur að vita, að
þið séuð væntanlegir í skól-
ana til brunaæfinga?
— Nei, við boðum ekki
komu okkar. Við höfum að
sjálfsögðu samráð við skóla-
stjórana, áður en við komum,
en nemendur eru ekki látnir
vita — og kennarar ekki held-
ur.
— Er aðstaða til „björgunar
starfsins" ekki misjöfn í skól-
unum?
— Jú, því er ekki að neita.
x í Gagnfræðaskólanum við
Lindargötu er t.d. ákaflega
erfitt að komast að einni
kennslustofunni, og verður
Nú reynir á leikfimikunnátt-
una!
þaðaú ekki niður komizt nema
eftir kaðli. Þannig hagar til,
að í þessari kennslustofu er
stúlknabekkur, svo að heldur
vandaðist málið, þegar ráðast
skyldi til niðurgöngu. Að
þessu sinni fengum við
nokkra pilta til að fara niður
eftir kaðlinum, en í fyrra var
stúlkunum tilkynnt um komu
okkar, svo að þær gátu mætt
til leiks í viðeigandi fatnaði.
Að lokum sagði Gunnar Sig
urðsson. ■
— Tilgangurinn með þess-
um æfingum er auðvitað sá,
að kennarar og nemendur
verði ekki óviðbúnir, ef eld
skyldi bera að höndum. Fari
svo, fellur það í hlut kenn-
aranna að brýna fyrir nemend
um að fara án tafar beinustu
leið að útgöngustaðnum, ekki
hika eða eyða tíma í að setja
bækur í töskurnar. Með þess-
um æfingum er stefnt að því
að allir viti, hvað gera skal ef
eldsvoða ber að höndum.
a.ind.
Brunaæfing í skólum
sTaksteiwar
Krafáað 1 takkann
Tvíburablöðin „Þjóðviljinn“ og
Tíminn mæla oftast einum rómi
í forustugreinum. Þessi tvísöng-
ur er nú orðið varla í frásögur
færandi. Þessi blöð fjalla í gær,
einu sinni sem oftar um sama
málið í forustugreinum, um úr-
slit kosninganna í Iðju um síð-
ustu helgi og stórsigur lista lýð-
ræðissinna, sem studdur var af
stuðningsmönnum stjómarflokk
anna í félaginu. Nú bregður
hinsvegar svo við, að blöðin
draga ólíkar ályktanir af sömu
forsendum.
Kosningar í verklýðsfélögum
eiga vitaskuld fyrst og fremst
að snúast um málefni félaganna,
en Framsóknarmenn og komm-
únistar hafa nú enn sem fyrr
reynt að gera þessar kosningar
pólitískar í tilraunum til* þess
að klekkja á ríkisstjórninni.
„Þjóðviljinn" segir það vera
launungamál, að frambjóðendur
lýðræðissinna hafi verið stuðn-
ingsmenn rikisstjórnarinnar.
Kommúnistamálgagnið segir
það svo ekki stuðning við rikis-
stjómina, þegar stuðningsmenn
hennar vinna sigra í kosningum
í verkalýðsfélögum. f þeim fé-
lögum sé fólk svo vitgrannt, að
það viti ekki um hvað kosning-
arnar snúast. Þegar hinsvegar
kommúnistar og Framsóknar-
menn verða ofan á, þá er það
vitaskuld ekki annað en van-
traust á rikisstjórnin, að sögn
Þjóðviljans.
Hugsanagangur
kommúnista
Slík röksemdarfærzla er ósfcílj
anleg í augum venjulegs fólks,
en er þó skiljanleg, ef það er
haft í huga. að það eru sann-
trúaðir kommúnistar, sem halda
á pennanum. Það verður nefni-
lega að skyggnast ofan í trúfræði
og sálarlíf kommúnistans til
þess að botna í slikri speki. Hér
verður að hafa það í huga, að
kommúnistar styðja „frjálsar
kosningar“, en aðeins þeirra listi
á að vera í kjöri, að kommún-
istar styðja „frjálsa hugsun“, en
þvi aðeins er hugsun „frjáís
eftir þeirra trúfræði, að komizt
sé að einni ákveðinni niður-
stöðu, skoðun þeirra, annar kost
ur er að þegja og telst það einnig
„frjáls hugsun“, þriðji kostur-
inn er ekki fyrir hendi.
Tíminn sýnir hæfni
sína
f forustugrein Timans er
einnig fjallað um Iðjukosning-
arnar. Þar er því ekki neitað, að
úrslitin hafi verið mikill sigur
fyrir stjórnarflokkana, enda
hafði blaðið haldið því fram
fyrir kosninguna, að þar væri
raunverulega um prófkjör að
ræða um vinsældir ríkisstjórn-
arinnar meðal launþega. Tíminn
kvartar hinsvegar sáran yfir
öflugu starfi Sjálfstæðismanna
hér í Reykjavík og grípur síðan
til þekkts vopnaburðar, sem
löng æfing hefur kennt þeim að
hafa á valdi sinu, talnagaldra.
Reynt er í lok greinarinnar að
gera lítið úr sigri lýðræðissinna
í Iðju með því að miða atkvæða
tölur nú við tölur úr kosningum
1962. Hversvegna er ekki miðað
við tölur frá 1963?
llm þessar forustugreinar
stjórnarblaðanna má með sönnu
segja, að hver hefur eitthvað til
síns ágætis. Þessi sýning blað-
anna á vopnaburði sinum er at-
hyglisverð og fróðleg og má öll-
um vera til stuðnings til þess að
skilja og fylgjast með röksemda
færzlum „Þjóðviljans“ og Tím-
ans.