Morgunblaðið - 03.12.1964, Síða 24

84
MORGUNBLADIÐ
Fimmtudagur 3. des. 1964
/---------------
JENNIFER AMES:

Hættuleg forvitni
<________________J
kínverska úrvalsrétti og drukku
góð vín með. Eftir kaffið fóru
þau upp í samkvæmissalinn og
þar voru allir spilasalir fullir
af útlendingum og skemmtiferða
fólki, ríiflum kaupmönnum og
venjulegu fólki. Þar voru kjól-
klæddir Evrópumenn, Indverjar
með vefjahetti, og skrautbúnir
Kínverjar. Þetta var töfrandi
sambland, og Gail hafði aldrei
séð neitt því líkt áður. Clarie og
Richard Chisolm höfðu fullan
hug á að komast að spilaborð-
unum, ekki síður en Brett, en
Gail hafði aldrei freistað gæf-
unnar við spilaborð áður og
langaði ekkert til að reyna núna
heldur.
— En ekki getum við látíð
yður vera eina meðan við erum
að spila, Clarie. — Við Richard
erum sólgin í að spila, og ég sé
að Brett langar til að freista
gæfunnar líka.
Hún virtist áhyggjufull út af
því að þurfa að fórna sér ög
vera með Gail á meðan karl-
mennirnir væru að spila. En þá
kom hún auga á ungan mann
og henni létti:
— Þarna er þá Hank Redfern!
Hann hefur gaman af að stytta
yður stundir á meðan. Hann er
Ameríkumaður og einstaklega
viðfeldinn. Hann hefur verið
hérna nokkrar viður og mér
fellur einstaklega vel við hann.
Hann spilar aldrei heldur, og nú
skal ég kynna ykkur, og þá get-
ur hann skemmt yður meðan við
erum að spila.
Gail sá háan og grannan ung-
an mann, sem stóð með hend-
urnar í buxnavösunum og virt-
ist láta sér leiðast. En hann tókst
allur á loft þegar hann var
kynntur Gail.
— Mér er mikil ánægja að fá
að tala við ungfrú Stewart á
meðan, sagði hann. — Ég vona
að mér takist að láta henni ekki
leiðast.
Hann brosti fallega og Gail
féll vel við hann. Þegar þau
voru orðin ein s'takk hann upp
á að þau settust og fengju sér
eitthvað kalt að dreklka.
— Hvað kemur til þess að þér
hafið farið hingað til Macao
ungfrú Stewart? spurði hann. —
Ætlið þér kannske að ná yður
í verulega fallegt vegabréf?
56
Hún hrökk svo snðggt við að
hann hló, en svo bætti hann við
með hægð: — En þér eruð svo
ensk og svo háttvís, að aldrei
mundi maður gruna yður um
að nota fölsk vegabréf. . . . Hann
lét sem hann hefði sagt þetta í
gamni, en hún var áfjáð í að
vita meira.
— Eru fölsuð vegabréf algeng
verzlunarvara hérna?
Hann varð alvarlegur á svip-
inn og kinkaði kolli.
— Macao er miðstöð hrapp-
anna, sem verzla með fölsuð
vegabréf, sagði hann. Þau eru
ein bezta tekjulindin hérna.
Ýmsir hafa orðið stórríkir á
þeirri verzlun, og vegabréfin eru
svo vel gerð, að bæði yfirvöldin
og einstaklingar láta blekkjast
af þeim. En vitanlega kemur það
fyrir að fölsunin kiemst upp og
BSaðburðafólk
óskast til blaðburðar í eftirtalin hverfi
Laugavegur frá.1—32
Fálkagata
IViávahlíð
Laufásvegur frá 58—79

Sími 22-4-80
þá hafa þessir menn, sem keypt
hafa vegabréfin dýru verði,
unnið fyrir gýg. En þessir vesl-
ingar, sem hvergi eiga borgara-
rétt, sækjast eftir þeim samt.
Það er glæpsamlegt að hafa fé
af saklausum fátæklingum á
þennan hátt.
Gail varð hugsandi. Hún
mundi vegabréfin sem hún hafði
séð í skrifborðsskúffu Toms
Manning og þungu töskuna, sem
Brett hafði verið sendur með
hingað. Ef hún gæti sannað að
fölsuð vegabréf væru 1 töskunni,
gæti hún þvingað Manning til að
játa, að hann hefði þekkt for-
eldra hennar. Og ef til vill var
það hann, sem hafði sölsað undir
sig verzlun föður hennar eftir
að hann var dáinn. Hún varð
sífellt sannfærðari um, að hann
ætti einhvern þátt í svikunum
gegn föður hennar. En hann var
orðinn svo voldugur að enginn
þorði að anda á hann. Lögfræð-
ingafirmað hafði neitað að rann
saka málið, og jafnvel Kínverj-
inn Ling var hræddur við hann.
— Þéruð eruð svo hljóð, ung-
frú Stewart!
Það var Hank sem vakti hana
af hugleiðingunum og hún hrökk
við.
— Ég hef slæman höfuðverk,
sagði hún afsakandi. — Og ég
var að hugsa um hvort ég gæti
ekki skroppið heim og náð í pill
ur, sem ég á uppi í herberginu
mínu. Mig langar ekki til að
spilla kvöldinu fyrir öðrum, og
ég kem aftur eftir stutta stund.
— Það er leitt að þér skuluð
ekki vera hress, sagði hann. Ég
ætla að koma með ykkur, svo
að ekkert verði að á leiðinni.
— Æ, það er engin þörf á því.
Þetta er svo stutt og ég er alveg
einfær um að komast það.
— En ef mig langar til að
koma með yður? Við skulum
skreppa þetta strax.
Þau áluðu sig gegnum þröng-
ina að spilaborðinu og Gail sagði
frú Chisolm að hún ætlaði að
skreppa heim og ná í pillur.
— Ekki getur þú farið ein,
sagði Brett. — Og nú er ég að
byrja að græða. Geturðu ekki
biðið dálitla stund?
— Þessi viðfeldni ameríkanski
vinur hennar frú Chisolm hefur
lofað að skreppa með mér, sagði
hún. — Við komum aftur eftir
augnablik.
— Jæja, ef þú ert ekki komin
aftur eftir hálftíma þá kem ég
og sæki þig, sagði Brett hlæj-
andi. — Mér finnst á mér að ég
muni græða stórfé hérna í kvöld,
en ég vil þó ekki eiga á hættu
að láta þig vera of lengi með
þessum Ameríkumanni.
— Vertu óhræddur, ég skal
ráða við hann, sagði hún galsa-
fengin. — Og mér finnst það
freistandi — þetta með stór-
gróðann.
— Já, við eyðum honum í
brúðkaupsferðina, sagði hann
hlæjandi. — Ætli við förum ekki
kringum hnöttinn.
Kínverskur þjónn opnaði fyrir
þeim er þau komu heim. Hank
varð eftir í forsalnum en hún
hljóp upp í herbergið sitt. Hún
hugsaði sig um nokkrar mínútur,
svo læddist hún út á svalirnar
og inn í herbergi Bretts —
— Sagði ég ekki! Sjónvarpið hlaut að vera gallað fyrst
þú fékkst það fyrir hálfvirði.
franski glugginn stóð opinn. Hún
kveikti á skrifborðslampanum og
fann töskuna bak við skirifborð-
ið. Svo lagðist hún á hnén g
"gólfið og reyndi að opna tösk-
una. En hún var læst. . . .
Gail skoðaði skjalatöskuna
vandlega. Hún varð æ sannfærð
ari um, að hún væri full af föls-
uðum vegabréfum. Lásinn virt-
ist ekki sérlega sterkur, en þó
tókst henni ekki að opna hann.
En hinsvegar bilaði saumurinn
á töskunni meðan hún var að
bisa við hana, og henni tókst að
draga umslag út, vegna saum-
sprettuna. í umslaginu voru
mörg ameríkönsk vegabréf,
ónotuð. Allt í einu fannst henni
á sér að einhver stæði bak við
hana, og þegar hún leit við sá
hún að þar stóð Hsung, kín-
verski þjónninn hans Toms
Manning, með hníf í hendinni.
Og nú réðst hann á hana. Urðu
nú sviftingar og henni tókst að
slá á úlfnliðinn á honum, 6VO
að hnífurinn datt á gólfið. Hún
vissi að hún háði baráttu upp á
líf eða dauða, og aldrei hafði
hún vitað, að hún var eins
sterk og hún reyndist núna. En
smátt og srnátt gat hann hnikað
henni nær rúminu.
Þá opnuðust dyrnar allt í einu
og Hank Redfern kom æðandi
inn í herbergið og réðst á Kín-
verjann. Hank var sterkur og
kattfimur og kunni auðsjáanlega
öll sjálfsvarnarbrögð og það
skipti engum togum að hann
lagði Kínverjann á gólfið og tók
fyrir kverkar honum.
— Jæja, þér ætluðuð að
myrða hana- hrópaði hann._ —
Það væri réttast að 'ég dræpi
yður, en ég skal gera yður einn
kost. Meðgangið þér umsvifa-
laust hvernig í þessu liggur.
Hversvegna réðust þér á ungfrú
Stewart? Hver skipaði yður að
gera það?
Hsung svaraði ekíki og Hank
herti að barkanum á honum,
þangað til Kínverjinn fór að
blána í framan. Það var Gail,
sem gaf skýringuna.
— Ég fann þessi vegabréf í
töskunni, og það hafði lagzt í
mig að ég mundi finna þau þar.
Þau eru að öllum líkindum föls-
uð, og það var það, sem ég vildi
ganga úr skugga um. Og nú
held ég að ég viti hver óvinur
minn er, maðurinn sem olli þvl
að foreldrar mínir voru sett I
fangabúðir. Og síðan stal hann
fyrirtæki föður míns. Þessi
maður, sem þóttist vera vinur
þeirra, og sem síðar þóttist vera
vinur minn. Þetta er í annað
skiptið sem hann hann reynir
að drepa mig. Ég get ekki svarið
að það sé þessi maður þarna,
sem réðst á stúlkuna, sem bjó
með mér, í þeirri trú að það
væri ég, en ég er sannfærð um
að bæði tilraæðin eru af sömu
rótum runnin. í það skiptið
hljóðaði ég, og þá flýði flugu-
maðurinn. Þessi Kínverji heitir
Hsung, og hann er þjónn Toms
Manning.
Hank herti aftur kverkatakið
á Hsung.
— Nú er að leysa frá skjóð-
unni, sagði hann með þrumu-
raust, — annars er úti um yður.
Ég get borið að þér hafið misst
lífið vegna þess að ég varð að
bjarga lífi ungfrú Stewart. Jæja,
þér eruð þjónn hjá Manning?
Það er þá hann, sém hefur sent
yður hingað? Hann skipaði yður
að fara — og þér fóruð!
Kínverjinn sem var nær dauða
en lífi af hræðslu, tók öndina
á lofti. Og svo losnaði um mái-
beinið á honum;
Ódýrasta og falleg-
asta jóla- og nýárs-
kveOjan til vlna og
kunningja erlendis
<DJXÍÍXDE>
lceland
Review
Glæsilegt rit ð ensku um fsland
og fslendinga. Kostar oðeins 50
krónur, Fæst í bókaverzlunum.
KALLI KUREKI

Teiknari: J. MORA
VOUBEEÓ&RINNIM'
LIXE A CHESSYCAT
EVER. SIMCE VOU SoT
HOMEf SOMEBOPY
LEAVE YOU A FOeTUME?
THOSE TWO AE£ CURtDf
THEY TAMSLEP WITH
OL' BUFFALO BATES
AM' NEAg LOST
THEIK SCALPS'
[THATAIM’TFUMMY, EITHEE/
'eÉo, I HEAR TH’ BAE-P'
EAMCH HAS YEAELIM'S FOE
SALE.-MAYBE YOU OUSHTA
THATSUITS ME FlME\
CLEAE OVfE TÖTHEE SlDE
O' TH' MOUMTAINSf I’D UXE
T'&ET AWAY FOR A WHILEf
1. Þú hefur glott, eins og hýena,
síðan þú komst heim. Arfleiddi þig
einhver að auðæfum?
Nei, ég hitti tvo grínkarla í bænum.
Þeir voru alveg stórkostlegir.
l 2. Ég hef ekkert á móti því að
hlæja, en slíkir menn enda venjulega Kalli, ég hef heyrt, að það sé verið að
með því að meiða einhvern.
Það er búið að lækna þessa tvo.
Þeir áttu eitthvað við Buffalo Bates
og misstu næstum höfuðleðrin.
3. Það er heldur ekkert fyndið.
selja kálfa á Bar-D-búgarðinum. Þú
ættir kannski. að fara og líta á þá.
Það er ágætt fyrir mig. Hinum meg-
in við fjallið. Ég hefði ekkert á móti
því að komast í burtu í nokkurn tíma.
i
AKUREYRI
:
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þéss í bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um tii nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
iandi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allan Eyjafjörð
og víðar.