Morgunblaðið - 11.12.1964, Blaðsíða 10

10
MORCUNBLAÐIÐ
Föstudagur 11. des. 1964
Skíðalandsganga á
Þeir urðu með þeim fyrstu til að ljúka göngunni í Reykjavík.
★
Á hlaðinu fyrir framan
íþróttaskálann að Háloga-
landi fylgdumst við með, hve
göngufólki miðaði áfram.
NORRÆNA Skíðalands-
gangan 1964—1965 er haf-
in. Þeir byrjuðu að ganga
hina tilskildu 5 km fyrir
norðan sl. sunnudag, en I
Reykjavík hófst gangan á
þriðjudagskvöld. — Skíða-
færi hefur verið hið ákjós-
anlegasta að undanförnu
víða um land, og er þess að
vænta að sem flestir noti
nú tækifærið og taki þátt í
göngunni. Síðast var hald-
in skíðaganga á árunum
1961—62. Það var lands-
ganga. Þetta er í fyrsta
sinn sem Island er með í
Norðurlandagöngu á skíð-
er að ræða, þyrfti að hafa
samráð við skiðafélögin, áður
en haldið er af stað.
Þess má geta, að skíðaskáli
Skíðafélags Reykjavíæur er
í Hveradölum, skíðaskáli Ár-
manns í Jósepsdal, skíðaskáli
um.
Hálogalandsvöllum
Geir Hallgrímsson, borgar-
stjóri, gekk í fararbroddi.
K.R. í Skálafelli og Í.R., Vík-
ingur og Valur hafa skíða-
skála í Hamragili.
Við vorum stödd í litlu bún
ingsherbergi að Hálogalandi,
en þar hafði framkrvæmda-
ráð göngunnar aðalbækistöð.
í þessum svifum bar að
tvær hnátur, rjóðar í kinnum.
Þær voru komnar til skrá-
setningar í gönguna.
— Við ætlum að ganga,
sagði önnur.
— Hvað heitið þið, spurði
skrifarinn, Guðrún Péturs-
dóttir.
— Sigrún Gunnarsdóttir.
Sigrún var bókuð í göng-
una og henni heitið þrykki-
mynd á sk!iðin sín, þegar hún
hefði lokið henni. Myndin
var af fornmanni á skíðum
og allt um kring fánar norð-
urlandanna.
Að hálftíma liðnum hafði
hálft hundrað manns látið
skrásetja sig.
Framkvæmdaráðið hafði
nóg að gera. Þarna var mætt
Fríður Guðmundsdóttir, for-
maður íþróttafélags kvenna.
— Og hvernig er starfsemi
íþróttafélags kvenna háttað,
spurðum við, því að við viss-
um ekkert um íþróttafélag
kvenna.
— Hvað er að heyra! Veit
maðurinn ekkert um félagið
okkar?
— Jæja. Lát heyra, sögðum
við.
— Við eigum skála í Skála
felli, sagði frú,in. Myndarleg-
an skála, sem er mikið sóttur.
Þar stundum við skíðaíþrótt-
ina af kappi. Svo stundum við
fimleika. Hjá okkur eru tveir
flokkar, alls um 70 stúlkur.
Elsa Hermannsdóttir og Guðný Guðmundsdóttir — við
eltum snjóinn!
Þeir, sem fremstir voru I
flokki, gengu með jöfnum
hraða og öruggum skrefum,
og þegar nær dró mátti sjá,
að þeir blésu vart úr nös. Fylk
ingin, sem lestina rak, var
hins vegar eklki alveg eins
samtaka: göngulagið skrykkj-
ótt en þó skemmtilegt á að
horfa.. Þetta var ungviðið.
í miðri fylkingu brokkuðu
tvær yngismeyjar með glæsi-
brag, eins og hefðu þær geng-
ið á skíðum allt sitt líf. Við
valhoppuðum út á göngu-
brautina, þegar þær komu nær
og gáfum stöðvunarmerki.
— Er þetta erfitt? spurð-
um við.
•— Þetta er alls ekki neitt,
sögðu þær. Þetta er leikur.
-— Farið þið oft til fjalla?
— Eins oft og hægt er,
sagði Elsa Hermannsdóttir,
hún er kennslukona við
Breiðagerðiskóla (við trúðum
því varla, en óskuðum þó,
að við værum orðnir 7 ára).
— Við eltum snjóinn, sagði
Guðný Guðmundsdóttir. Hún
er klinikdama. (Um aldurinn
leyfðist ekki að spyrja).
— Hvað eigið þið eftir að
ganga langt núna?
— Einn hring, sagði Elsa.
— Þið eruð bara alltaf að
tefja okkur, þessir blaða-
menn, sagði Guðný, og nú
brostu þær báðar tvær.
Var það annars nokkur
furða? Sjá mynd.
Gangan í Reykjavík fór
fram á Hálogalandsvöllum.
Var það fríð fylking, sem
þrammaði þar þrjá og hálfan
hring, en í fararbroddi var
borgarstjóri, Geir Hallgríms-
son, sem vissulega sýndi Reyk
víkngum gott fordæmi. Auk
hans voru fremstir í flokki
Eysteinn Jónsson, alþingis-
maður, Stefán Kristjánsson,
formaður skíðasambands ís-
lands, Lárus 'Jónsson frá
Skíðafélagi Reykjavíkur, sem
var göngustjóri og Ásgeir
Úlfarsson, skíðagarpur í K.R.,
sem lagði brautina.
Ráðgert var, að gangan
færi fram þrjú kvöld á Há-
logalandsvöllum, en íþrótta-
félögin Í.R., K.R. og Ármann
skiptast á um framkvæmd
kvöldanna.
Ellen Sighvatsson, formað-
ur Skíðaráðs Reykjavíkur,
sagði okkur, að þessari göngu
keppni milli Norðurlandanna
væri þannig hagað, að fjöldi
íslenzku þátttakendanna yrði
margfaldaður með 20, þegar
að því kæmi, að þátttakenda-
fjöldi allra landanna yrði bor
inn saman.
— En keppnin er ekki að-
eins milli Norðurlandanna,
sagði Jóhann Sigurjónsson,
gjaldkeri Skíðadeildar K.R.
Hér er líka um að ræða
keppni milli kaupstaða og
skóla.
— Standa þá skálar skíða-
félaganna öllum opnir?
— Já, en þegar um skóla
Guðrún Pétursdóttir skráir þátttakjendur í skíðalandsgöng-
una. Auk hennar eru á myndinni Fríður Guðmunds-
dóttir, Ellen Sighvatsson og Jóhann Sigurjónsson.
(Ljósm. Mbl. Ól.K.Mbl.)
En hvað hefur Jóhann Sig-
urjónsson að segja úm starf-
semi skíðadeildar K.R.?
— Hún hefur legið í dvala
alllengi vegna snjóleysis, en
nú er að komast fjörkippur
í hana. Upp til fjalla er nú
mjög ákjósanlegt færi til
skíðaiðkana, og svo hefur ver-
ið um nokkurt slceið. Fólkið
í bænum gerir sér oft ekki
ljóst, hvernig útlitið er upp
til fjalla. Það reiknar með, að
þar sé sama færð og í bænum.
í Skálafelli er nú til dæmis
góður snjór, hnédjúpur og
jafnfallinn. Þar eru upplýstar
brekkur og ný skíðalyfta, sem
setið er í, en hún hefur notið
mikilla vinsælda.
Tvær þýddar skáldsögur
KOMNAR eru út tvær þýddar
skáldsögur, „Fósturdóttirin", eft
ir T. Schröck Beck og „Sögur
ökumannsins", eftir August
Blanche.
Fósturdóttirin er saga um unga
stúlku, sem á í æsku í óslitinni
baráttu við verri mann fóstru
sinnar, harðygði hennar, undir-
ferli og svik, en sem í lokin upp-
sker launin fyrir umburðarlyndi
sitt og góðvilcL
Þýðandi sögunnar er Lilja
Bjarnadóttir Nissen, en útgefandi
Prentsmiðjan Ásrún.
August Blanche, sem skrifaði
„Sögur ökumannsins" er kunnur
sænskur rithöfundur (1811—’68).
Skrifaði hann fjölda leikrita,
skáldsagna og smásagna. Bók sú,
sem hér birtist kom fyrst út í
Illustreret Tidning, en síðan í
tveimur útgáfum 1864. Jóhann
Bjarnason íslenzkaði bókina, en
útgefandi er Ægisútgáfan.
Bezt að auglýsa
4 Morgunblaðinu
LJÓSMYNDASTOFAN
LOFTUR hf.
Ingólfsstræti &
Pantið tíma í síma 1-47-72