Morgunblaðið - 09.01.1965, Blaðsíða 3

MORGU N BLAÐIÐ
' Laugardagur 9. janúar 1903
G
Blönduósi, 6. jan. 'N
Á BLÖNDUÓSI eru jouian
tvær áramótabrennur, því að
Blanda klýfur kauptúnið, og
stundum er dálítill metingur
milli barna sunnan og norð-
an árinnar, eða fyrir innan
og utan á, eins og oftast er
sagt í daglegu tali.
Drengirnir byrja snemma
að safna í brennurnar og
saekja söfnunina fast, einkum
þegar líður að áramótum, en
ekki finnst þeim hyggilegj^að
hlaða kestina fyrr en síðasta
daginn eða litlu fyrr, því að
þeir geta fokið í hvassviðr-
um.
Síðustu daga gamla ársins
var hríð og ekkert hægt að
aðhafast. Brennunum var því
frestað til Þrettándakvölds.
Þegar loks birti var efnivið-
^ urinn að miklu leyti á kafi
í snjó. En í nótt gerði asa-
hláku og strax með birtu í
Gott til sóknar og varnar í snjók asti.
Ahugamál barnanna beind-
ust að fleiru en brennum
þennan Þrettándadag. Við
húsagarð hafði þykkur skafl
verið grafinn sundur með vél
Ætli hún sé ekki stærri hjá hiniun?
ekki stærri hjá hinum, þeir
náðu í miklu fleiri dekk. Og
svo fengu þeir svo góðan
staur, við urðum að setja
mest af okkar dekkjum innan
um spýturnar". En þrátt fyrir
þetta voru þeir allir vongóðir.
Um kvöldið var kveikt í
báðum bálköstunúm. Veður
var hið bezta, lygnt og hlýtt.
Börn og fullorðnir flykktust
að brennunum, og allir undu
sér vel.
Hvor brennan var stærri?
Þeirri spurningu verður víst
aldrei svarað.
skóflu. Þar var gott til sókn-
ar og varnar í snjókasti, enda
óspart notað af ungu fólki.
Þar rann líka leysingarvatns
lækur og ekki var það síður
gaman. Lækir og pollar, kram
ur snjór og krap, brennur og
flugeldar. Slíkt er ekki þunn
ur Þrettándi.
Björn Bergmann.
Vlð höfum flelrl dekk.
morgun var tekið til óspilltra
málanna.
Fréttamaður Mbl. á Blöndu
ósi heimsótti drengina þar
sem þeir voru í óðaönn að
hlaða bálkesti. Laust fyrir há-
dagi hitti hann drengina fyrir
innan á. Þar var knálega unn
ið, þó að verkamennirnir
væru lágir í loftinu; en eftir
hádegi áttu þeir von á stærri
strákum, sem ekki gátu kom
ið fyrr vegna unglingaskól-
ans. Ekki vildu þeir fúllyrða,
hvor brennan yrði stærri. „En
við höfum áreiðanlega fleiri
dekk. Við erum búnir að fá
127 og eigum von á fleirum“.
Næst voru drengirnir fyrir
utan á heimsóttir. Þá var kom
ið nærri rökkri og kösturinn
um það bil fullgerður. Talið
barst að því, hvor brennan
yrði stærri. „O, ætli hún verði
Ég er að búa til læk.
Þrettámfí á Blönduési
Sjórinn sprengdi
upp sementið
ISerútboð
gegn
Tshombe
Nairobi, 8. jan. — (NTB) —
SKÝRT var frá því í dag að fyr-
irhugað væri að koma upp 100
þúsund manna her sjálfboðaliða
frá ýmsum löndum Afríku til að
berjast með uppreisnarmönnum í
Kongó gegn stjórnarher Tshom-
hes. —
Frá þessu skýrði James Och-
watta, fyrrum forstöðumaður
Kaíróskrifstofu stærsta stjórn-
málaflokks Kenya, en hann er
nú sjálfskipaður biskup óháðra
kirkna í Kenya.
Sagði Ochawatta að fyrsti áfang
inn væri þúsund manna lið fyrr-
verandi Mau-Mau manna, og
senda þá uppreisnarmönnum til
aðstoðar. Sagði hann að stofnun
sjálfboðaliðahersins hafi verið
lengi á döfinni, en væri nú nauð-
syn vegna versnandi ástands í
Kongó og manndrápa „hvítra fas-
ista“ þar, eins og' hunn komst að
orði.
Raufarhöfn, 8. jaúnar.
í GÆR var kafari að þétta rif-
una á botni hollenzka skipsins
Susanna Reith með sementi og
var verkinu lokið í gærmorgun.
Ætlunin var að Björgun h.f. næði
skipinu af Kotflúð á háflæði kl.1
I l*eftir hádegi i dag.
Þegar flæddi sprengdi sjórinn
sementið upp og rann skipið fullt
af sjó. Varð því að hætta við
að ná því út i bili.
Er nú i athugun, hvað næst
skuli gera til að þétta skipið.
SIAKSTEIMR
Furðuskrif
Þau eru undarleg skrif Tímans,
sem hann allt frá afgreiðslu fjár-
laga fyrir árið 1965 hefur viðhaft
um fjárlögin. Blaðið hefur stöð-
ugt tönglast á því, að álögur hins
opinbera séu ofboðslegar og þjóð
inni ofviða. Enga nauðsyn hafi
borið til þess að hækka skatta
frá því, sem áður var.
Þetta stingur mjög í stúf við
afstöðu Framsóknarflokksins á
Alþingi að því leyti, að þar var
það ekki sparnaðarviljinn, sem
einkenndi afstöðu Framsóknar-
manna heldur hið gagnstæða.
Þeir báru fram engar tillögur im
að draga úr kostnaði eða fram-
kvæmdum. Þvert á móti báru
þeir fram tillögur um aukningu
útgjalda ríkissjóðs, sem námu
nær 220 millj. kr. Slíkt sýnir
ábyrgðarleysi í stjórnmálum,
sem vart á sinn líkan í íslenzkri
stjórnmálasögu.
Að snúa
hlutunum við
Skattar eru og verða alltaf
óvinsælir. Hjá þeim verður hins
vegar ekki komizt og hin marg-
þætta starfsemi nútíma þjóðfé-
lags hefur gert æ ríkari kröfur
á hendur rikisvaldinu, sem krefj
ast fjárútláta. Það fé, sem til
þessa þarf, verður ekki fundið á
götu, hfl'dur hlýtur það að verða
sótt til þjóðfélagsþegnanna
sjálfra.
Það er líkast því, að þessi aug-
ljósi sannleikur sé fullkomlega
hulinn augum forystumanna
Framsóknarflokksins, því að á
sama tíma og þeir eiga ekki nógu
stór orð til í því skyni að lýsa
því, að sam/kv. þeirra skoðun
hafi mátt draga stórléga úr út-
gjöldum ríkissjóðs, fara þeir
fram á, að útgjöld hans verði
aukin um hundruð milljóna
króna. Þetta er að snúa hlutun-
um við.
Ekki er unnt að gera sér grein
fyrir því, hvar hefði átt að fá
nauðsynlegt fé, ef kröfur Fram-
sóknarmanna um stóraukin út-
gjöld ríkissjóðs hefðu náð fram
að g^nga, nema með því að bæta
við nýjum sköttum á almenning.
Engar tillögur komu frá þeim
sjálfum, sem bezt sést á breyt-
ingartillögu Framsóknarmanna
við fjárlagafrumvarpið, en Tím-
inn birti þær í heild h. 30. des.
sl. Þar má sjá hverja yfirborðs-
tillöguna á fætur annarri um
aukin útgjöld, en það er sér-
staklega eftirtektarvert, að þar
sést engin sparnaðartillaga né til-
laga um, hvernig afla skuli nauð
synlegs fjár fyrir auknum út-
gjöldum. Þarna sést enn sem
fyrr, hvernig" stjómmálaábyrgð
forystu Framsóknarflokksins er
farið.
Landgrunnið
Alþýðublaðið skýrir frá því í
gær, að verið sé að athuga, hvort
íslendingar eigi að helga sér
landgrunnsbotninn og segir þar
m.a.:
„Utanríkisráðuneytið hefur
undanfarið haft til athugunar og
undirbúnings, að ísland lýsti. yfir
eign umráðum yfir botni
landgrunnsins. Er það talið hægt
að alþjóðalögum, en slík yfirráð
mundu engin áhrif hafa á fisk-
veiðilandhelgi okkar.
Guðmundur Guðmundsson utan
ríkisráðherra gerði þetta mál
fyrst að umtalsefni í útvarps-
ræðu, er hann flutti á Alþingi
vorið 1963. Þá varpaði hann
fram þeirri spurningu, hvort Is-
lendingar ættu ekki innan
skamms að stíga þetta skref,
enda þótt ekki væri enn vitað
um nein verðmæti í botninum.**