Morgunblaðið - 03.06.1965, Blaðsíða 23

Fimmtudagur 9- Jfiní 1965
MORCUNBLAÐIÐ
23
Guðmundur Ferró v ið eitt málverk sitt.
FERRO
GUÐMUNDUR Guðmundsson,
Ferró, heldur sýningu í Lista-
mannaskálanum þessa dagana og
sýnir þar mósaík, olíumálverk
og klippmyndir. Hann dvelur að
jafnaði erlendis og hefur haldið
Iþar margar einkasýningar og
tekið þátt í fjölmörgum samisýn-
ingum undanfarin ár. Nú munu
um fimm ár, síðan Ferró hélt
hér sýningu síðast, og er því
forvitnilegt að sjá þessi verk
hans.
Guðmundur Ferró er einn af
duglegustu og iðnustu listamönn
um, sem við eigum, og fram-
leiðir hann einhver ósköp af alls
ikonar verkum: mósaík, olíumál-
verk, krítar- og klippmyndir og
jafnvel kvikmyndir. Guðmundur
beitir sér nú að því að gera
vélamenningu nútímans hlsegi-
lega og andstyggilega. Hann not-
ar til þess surrealistiskar aðferð-
ir, sem hann blandar nokkrum
áhrifum frá pop-list seinustu
éra, og held ég, að hann sé
fyrsti málari okkar, sem not-
fært hefur sér ýmislegt frá þessu
seinasta fyrirbæri nútímalistar.
Pop-list hefur haft mikil áhrif
seinustu árin, og má með ein-
hverjum sanni líkja því fyrir-
bæri við Bítlana í hljómlist.
Ferró lætur poppið þó ekki ná
neinum verulegum tökum á
myndgerð sinni, en blandar því
saman við þann surrealistiska
skrímslaheim, sem hann hefur
skapað sér, en sá heimur er
byggður upp af alls konar vél-
rænum táknum og kynlífssprot-
um — hlutum, sem við hér á ís-
landi eru ekki vön að sjá í mál-
verki. Ferró hefur enda algera
sérstöðu hérlendis, hvað snertir
6urrealisma í málaralist. Það er
því nokkuð óvenjuleg sýning,
hann býður upp á, og að vissu
leyti skemmtilegt, að þetta fyrir
bæri skuli vera til á meðal ís-
lenzkra listamanna
Surrealisminn hafði mikla þýð
íngu á sínum tíma, en varð ekki
eins langlífur i málaralist og í
bókmenntum. Ástæðan var ofur
einföld. Hið myndræna varð að
öllum jafnaði að víkja fyrir frá-
söguefni og heilabrotum um það.
Ég er ekki trúaður á nýtt surreal
istiskt ævintýri í myndlist. Orð-
inu ma beita sem svipu á sam*
tíðina, kvikmyndinni líka — en
myndinni einni, málverkinu, er
annað hlutverk ætlað Það er
skyldara ljóðrænu kvæði en
ádeilubókmenntum eða sögulegu
skáldriti. Ef til vill er eitt aðal-
gildi góðrar myndlistar einmitt
það, að hún tekur við, þar sem
orðið nægir ekki lengur, lætur
það eitt í ljós, sem orðið megnar
ekki að tjá.
í myndlist verður það mynd-
ræna að sitja í fyrirrúmi fyrir
öllu öðru. Það eru sannindi, sem
enn hafa ekki verið hrakin. — Sé
reglan brotin, er hætta á ferð-
um, en Ferró virðist enn ekki
hafa gert sér grein fyrir þeirri
hættu. Þegar gömlu myndirnar
hans eru bornar saman við nýrri
verk á þessari sýningu, kemur
í ljós, að það myndræna, sem
áður var í verkum hans að finna,
hefur orðið undir í átökunum,
er Ferró sleppir sér lausum í
hugmyndaheimi sínum og virðist
hugsa um það eitt, að koma sem
mestri frásögu á léreftið hverju
sinni
Ég er vantrúaður á, að þessi
verk gefi sanna hugmynd um
Ferró sem málara. Hann er ung-
ur, geðfelldur og hressilegur
maður, sem hefur ferðazt mikið
og séð margt. Hann er að mínu
áliti enn ekki búinn að finna
sjálfan sig sem listamaður og
algerlega laus við þann óhugn-
anlega hugmyndaheim, sem svo
mjög sækir að honum í málverk
um hans.
Ég verð að játa það, að þessi
sýning olli mér dálitlum von-
brigðum, því að ég geri þær
kröfur til manns eins og Guð-
mundar Ferró, að verk hans séu
myndrænni en raun ber vitni
þessu sinni. En hann er ungur
enn, og heimurinn í dag krefst
þess, að eitthvert sprell sé gert,
ef eftirtekt almennings á að
vakna. En aldrei má það þó
gleymast, að myndlist er byggð
á vissum undirstöðuatriðum, sem
hvergi má vanta, hver sem sá
stíll er, sem verkið er unnið í.
Stilar koma og fara, en kjarni
allrar góðrar myndlistar verður
ætíð sá smi.
Valtýr Pétursson.
3 bátar austur
Akranesi, 2. júní: —
í KVÖLD fara héðan austur á
sumarsíldveiðarnar Sólfari og
Höfrungur II. Á morgun siglir
Skírnir.
Útlent fiskflutningaskip kom
í gær með 75 tonn af sements-
pokum til Sementsverksmiðjunn
ar. — Oddur.
um. Slysið vildl þannlg til, É
að Birgir var á leiðinni suð- §
ur og er hann kom á blind I
beygju þá, er liggur milli =
Geitaskarðs og Fremstagils, I
fór hann tæpt út í kantinn, |
en hann er mjög laus þarna, \
brast kanturinn undan þunga 1
bílsins og skipti það engum i
togum að bíllinn valt út af =
veginum. Skemmdir á bifreið i
inni urðu ekki miklar. Fram- I
rúðan sprakk út og brotnuðu 5
hliðargluggar. — G. Th.
IIIMIIIIMtlMIMIMIIIIIIIIIIIMIMIIMIIIIIMMIMMIMMIIIIIIIMIIIIMMIIMIMIIIIMMMMMtlMMMII*
Vörubíll vallt
d Langadal
Vöruflutningabíll fór út af
veginum í Langadal á mánu-
dag. Geir Thorsteinsson frá
Reykjavík, sem er í sveit á
Geitaskarð'i, tók meðfylgjandi
mynd af honum og sendi
okkur snarlega eftirfarandi
frétt sama dag.
Það slys vildi til hér Iaust
fyrir hádegi í morgun, að stór
vöruflutningabíU, af gerðinni
Mercedes Benz, lenti út af
veginum og valt á girðingu,
er var nokkuð' frá veginum,
og á hliðina. Bifreið þessa
átti Birgir Runólfsson frá
Sigiufirði og ók hann bifreið-
inni sjálfur. í bílnum voru
þrír menn auk hans, og
sluppu þeir allir ómeiddir.
Bifreiðin var ekki þungt
hlaðin, aðeins tómar gos-
drykkjaflöskur í opnum köss-
RagnheíBur Magnús-
dóttir frá VaUanesi
Fædd 17. október 1886.
D. 22. apríl 1965.
FRÚ Ragnheiður Magnúsdóttir
andaðist í Landsspítalanum á
sumardaginn fyrsta eftir stutta
en stranga sjúkdómslegu. Hún
var jafnan vorsins barn og má
það teljast táknrænt að hún
skyldi borin brott á vængjum
þess inn í hið eilífa sumar, sem
hún- trúði á að biði handan vetr-
arkólgu jarðlífsins.
Ragnheiður var fædd í Akur-
eyjum á Breiðáfirði, dóttir hjón-
anna frú Ingibjargar Eggerz og
séra Magnúsar Blöndals Jónsson
ar, sem lengi var prestur í Valla
nesi. Hún var elst 8 alsystkina,
en móður sína missti hún, þegar
hún var 12 ára að aldri, og má
geta nærri að það hafi orðið
henni þung reynsla. Séra
Magnús faðir hennar kvæntist
öðru sinni og var síðari kona
hans frú Guðríður Ólafsdóttir
Kerúlf, og eignuðust þau 4 börn,
en aðeins eru nú 3 systkini á
lífi af hinum stóra systkinahópi
frú Ragnheiðar.
Ragnheiður ólst upp í Valla-
nesi til fullorðins ára, en þar var
þá ein mesta menningarstöð
austanlands, og þótt Ragnheiður
byggi að góðu uppeldi og
fræðslu í heimahúsum, þráði
hún frekari menntun. Hún lauk
prófi frá Kvennaskólanum í
kona, leit fordómalaust á hvers-
konar nýjungar og vildi greiða
þeim leið, þegar henni sýndist
þær horfa til heilla. Hún átti fáa
en góða og trygga vini, og var
hrókur alls fagnaðar í vinahópi.
Stundirnar liðu fljótt í návist
hennar, og það var ekki ótítt
að liðið væri langt fram yfir
háttamál er gestir hennar bjugg-
ust til heimferðar, og þótti 'þá sá
einn ljóður á, að hafa ekki tæki-
færi til að dveljast lengur í ná-
vist hennar.
Kæra vinkona, þessi fáu
kveðjuorð eiga að tjá þér virð-
ingu og þökk fyrir líf þitt og þá
birtu og yl, sem þú stráðir um-
hverfis þig. Og ég læt nú staðar
numið, því að sjálfsagt verða
fleiri til að minnast þín en ég.
Vertu sæl, kæra vinakona, og
friður guðs þig blessi, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Guðrún Jensen.
Reykjavík, og einnig lagði hún
stund á nám í píanóleik hjá frú
Önnu Péturs með mjög góðum
árangri, og hvatti Anna hana til
framhaldsmenntunar á því sviði,
en úr því gat þó ekki orðið. En
svo fær var hún í tónlistinni, að
hún hóf sjálf píanókennslu og
stundaði hana um nokkurra ára
skeið, og þótti afburða kennari.
Ragnheiður Magnúsdóttir var
tvígift. Fyrri maður hennar var
iBjarni ívarsson bókbindari og
varð þeim sex barna auðið, sem
öll komust til fullorðins ára,
utan ein telpa, sem þau misstu
á fyrsta ári. Börn þeirra sem upp
komust eru Hulda, Magnús,
Ólafur, Yngvi og Jakobína. Þau
Ragnheiður og Bjarni slitu sam-
vistum, en seinni maður hennar
var Kjartan J. Gíslason skáld
frá Mosfelli. Þau slitu einnig
samvistum, en eignuðust einn
son, Ragnar.
Ég hefi hér í fáum orðum vik-
ið að helztu æviatriðum frú
Ragnheiðar, en færra rætt um
persónuleika hennar Það duld-
izt engum, sem kynntist henni að
hún var stórbrolin og elskuleg
kona, og fáum gleymist góðvild
hennar, einkum gagnvart þeim,
sem hallloka höfðu farið í lífs-
baráttunni. Hún átti ríka samúð
arkennd og var það lagið að
glæða hjá öðrum trú á lífið og
auka þeim bjartsýni, sem böl og
mæða þjáði, enda var hún með
afbrigðum hjálpsöm og vildi
allra vandræði leysa. Þó að henn
ar eigið líf ætti ýmsa skugga,
leit hún jafnan bjartsýn fram
á veginn og dró upp hinar feg-
urstu myndir, sem gátu heillað
og glatt þá, sem í návist hennar
voru. Hún var líka mjög listræn
og unni öllu fögru, og af því
mótaðist dagfar hennar og um-
hverfi. Frú Ragnheiður var í
orðsins fyllstu merkinu nútíma

BUXUR
BOLIR
BEZTI
nærfatnaður
í sveitina.
Stærðir: 1—12.
STORKURINN
Kjörgarði.
Kaupum allskonar málma
á hæsta verði.
Borgartúni.
m
Teddy
næion-foam
drengjafrakkinn
fæst nú aftur,-
Stærðir 3—15 ára.
Þolir þvott.
Fisléttur.

Aðalstræti 9. —Sími 18Ö60.