Morgunblaðið - 29.06.1965, Blaðsíða 19

r Þriðjudagur 29. Jðní 1965
MORGUNBLAÐIÐ
19
Þðrhallur Pálsson
borgarfógeti - Minnin
HINN 17. þ.m. lézt Þórhallur
Pálsson borgarfógeti á Landa-
kotsspítalanum fyrir aldur fram.
Þórhallur Pálsson var fæddur
hinn 26. júlí 1915 á Njálsstöðum
í Vindhælahreppi, Húnavatns-
sýslu, sonur hjónanna Páls Stein-
grímssonar bónda þar og Ingi-
bjargar Sigurðardóttur.
Þórhallur brauzt til mennta
að mestu af eigin rammleik og
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum á Akureyri árið 1937.
Um haustið settist hann í laga-
deild Háskóla íslands og lauk em
bættisprófi vorið 1942. Að loknu
prófi varð hann fulltrúi hjá lög-
manninum í Reykjavík, og er
embætti því var skipt í ársbyrj-
un 1944, varð hann fulltrúi við
borgarfóetaembættið, og árið
1961 skipaður borgarfógeti við
það embætti.
Hann var kvæntur Soffíu Jó-
hannsdóttur og áttu þau þrjú
mannvænleg börn, Hrafn 22 ára,
Jóhann 14 ára og Ingibjörgu 12
ára.
Auk embættisstarfa sinna, tók
Þórhallur nokkurn þátt í félags-
málum. Átti hann m.a. sæti í
stjórn KRON. Hann var og for-
maður og framkvæmdarstjóri
Byggingasamvinnufélags starfs-
manna ríkisins frá árinu 1960 og
fórnaði þeim samtökum miklu af
tíma sínum. Þá gekkst hann á sl.
ári fyrir stofnun tryggingafélags-
ins Heimis h.f. og var stjórnar-
formaður þess félags.
Ég þekkti mjög vel til embætt-
isstarfa Þórhalls og vissi, að þau
fóru honum vel úr hendi, enda
naut hann þar gáfna sinna og
hinnar ríku réttlætiskenndar.
Hann var réttlátur og góður dóm
ari. Lögfræðingastéttin, sem Þór-
hallur átti mest skipti við í starfi
sínu, bar til hans mikið traust,
og virti og mat mikils ráð hans,
en þeirra var oft leitað.
Eins og kunnugt er, var em-
bætti það, er Þórhallur gegndi
eigi fallið til þess að afla sér
vinsælda, því oft þurfti hann í
embætti sínu að fjalla um við
kvæm t ilfinningamál og vinna
þau verk, er leiðindum gátu vald-
ið. Þrátt fyrir það tókst honum
setíð að framkvæma þau, án á-
rekstra, og það sém meira var,
vinna sér hylli allra þeirra, er
við hann áttu skipti.
Utan embættis síns og þeirra
starfa, er minnzt hefir verið á,
hér að framan, eru ótalin öll þau
verk, er Þórhallur vann í frítíma
sínum og voru honum ljúfust,
það er að leysa vanda og greiða
götu þeirra, hinna fjölmörgu,
einstæðu og umkomulitlu, er leit-
uðu hjá honum trausts og halds.
Þau störf rækti hann með hóg-
látu geði og hugði aldrei á end
urgjald.
Það sem einkenndi ÞórhalL
mest var góðvild hans, réttlæt'
iskennd og samúð með þeim, er
minna máttu sín. Þó hann væri
hið mesta ljúfmenni í allri fram-
göngu, gat hann verið fastur
fyrir, ef hann taldi einhvern ó-
rétti beitttan og vann það aldrei
fyrir vinskap manns og víkja af
götu sannleikans. Hann tók þó
vægt á yfirsjónum annarra en
gerði strangar kröfur til sjálfs
■íns.
Ég kynntist Þórhalli eigi að
marki fyrr en fyrir um það bil
níu árum og tókst þá fljótlega
með okkur vinátta, sem hélzt ó-
elitið síðan, svo aldrei bar
skugga á. Það var mín gæfa.
Þakka ég honum fyrir alla vin-
áttu og tryggð og allt það, sem
hann gerði fyrir mig og fjöl-
Bkyldu mína.
Með Þórhalli er genginn góð-
wr drengur. Ég hefi eigi kynnzt
öðrum betri.
Þorvaldur Lúðvíksson.

SJÓNARSVIPTIR er fagurt og
máttugt íslenzkt orð, en sjaldan
hefir inntak þess orðið jafn sár-
lega skýrt og okkúr vinum Þór-
halls Pálssonar varð, er sú fregn
barst að hann væri andaður. Og
í dag skal hann kvaddur í síð-
asta áfanagstað.
Ekki tel ég þörf á að rekja
æviferil Þórhalls, mun það gert
af öðrum og betur, — vil aðeins
geta þess, að hann var af kjarn-
miklum ættum í Austur-Húna-
vatnssýslu. Lauk hann stúdents-
prófi frá M.A. vorið 1937 og em-
þættisprófi í lögfræði frá Háskóla
fslands vbrið 1942, hvort tveggja
með sóma. En muna má, að í
þann tíð varð mörgum náms-
manninmu þungróið, sem áttu sér
nær aðeins viljafestu og gáfur að
faraveyri, og guldu líka þau
torfalög ósjaldan með heilsu
sinni og þreki. Ekki mun Þór-
hallur hafa farið varhluta af bú-
sifjum þess lögmáls. En því bet-
ur skírist góðmálmur sem deigl-
an er heitari.
Ævistarf sitt vann Þórhallur
sem fulltrúi, og síðar borgarfó-
geti hér í Reykjavík, en eins og
þeim er kunnast er bezt til þekkja
er því émbæiti svo háttað, að
sjaldan er ríkari þörf hins um-
burðarlynda mannviijar, ásamt
með réttsýni og óskoraðri skyldu
rækni embættismannsins, é'n ein
mitt í slíku stárfi. En það hygg ég
mál manna, að Þórhalli Pálssyni
hafi svo vel tekizt E.ð samríma
þau sjónarmið, að fágætt sé.
Þórhallur var maður dulur
skapi og kyrrlátur og flíkaði lítt
áhyggjuefnum sínum, — hins
vegar manna reifastur á vinfund-
um og sjálfkjörinn aufúsugestur í
þeim hóp og þeirra mest er
þekktu hann bezt. En hæst bar
sjaldgæfa samúð og góðfýsi í
skaphöfn hans. Okkur góðvinum
hans skilst fyrst nú, þá hann er
allur, hve sjálfsagður var sá hátt-
ur okkar að leita á hans fund þá
er okkur var nokkur vandi á
höndum, fullvissir þess, að ef
hans ráða og dáða nyti, yrði úr-
lausn hans á þann veg einan, sem
öllum aðilum væri fyrir beztu.
Svo er mælt, að maður kami
í manns stað. Betur að satt reynd
ist, en óneitanlega lætur sú heim-
speki framandlega í eyrum vina
Þórhalls Pálssonar. En jafnvíst
er hitt, að þann mann myndi ég
kjósa mér að vini, sem næst
gengi honum að göfgi.
Þórhallur Pálsson var mikill
hamingjumaður. Honum gafst sú
kona, er var sól hans og sæla og
þeim dugmikil og mannvænleg
óskabörn þrjú. Og öll í samein-
ingu mótuðu þau sér heimili, þar
sem hélzt í hendúr þokki og
rausn.
Móðir hans öldruð fylgir nú
syni sínum síðasta spölinn. Vissu-
lega eru það spor þyngri en þau
hún kenndi honum ungum. En
vel má hún vita, að slík var
hennar leiðsögn, að þau horfðu
öll í rétta átt æ síðan.
Hugur þeirra veit einn hver
harmur er kveðinn ástvinum
hans. Verði þeim skugglaus minn
ing um vammlausan hal og víta-
lausan lífsteinn í sári.
Nú er sólmánuður og íslenzk
mold hlý og ilmrík. Megi hún búa
Þórhalli Pálssyni hægan beð.
Hvíli hann í ró.
Jóhannes Guðfinnsson.
Guðrún Biarnadóttir
Minning
f. 3. des. 1867 — d. 19. júní 1965
í DAG verður jarsett frá dóm-
kirkjunni Guðrún Bjamadóttir,
sem lézt að Elliheimilinu Grund
hinn 19. júní í hárri elli, eða
á 98. aldursári, eftir langa legu.
Hún var fædd 3. desember
1867 að Syðra-Firði í Lóni, dótt-
ir Bjarna Ófeigssonar bónda og
Margrétar Sigurðardóttir, sem
þar bjuggu búi sínu. Hún ólst
upp hjá foreldrum sínum, en fór
ung að heiman að vinna fyrir
sér annars staðar.
Hún mun hafa flutzt til Reykja
víkur eftir aldamótin, og unnið
fyrir sér við heimilisstörf á
nokkrum stöðum, m.a. á Fram-
nesvegi 12 og í Tjarnargötu 16,
hjá Þuríði ljósmóður, og að lok-
um og lengst var hún ráðskona
hjá Bjarna heitnum Matthíassyni
sem var hringjari við dómkirkj-
una, og annaðist hún um hann
af stakri alúð og kostgæfni í
elli hans allt þar til er hann
lézt háaldraður.
Fyrstu kynni okkar sem ég
man eru þau, er ég stalst ttil að
heimsækja frænku, eins og hún
var kölluð heima hjá okkur, og
var það álitið of langt farið fyrir
6 ára hnátu einsamla. En þá
kom í ijós að frænkuhús við
Kirkjugarðsstíg í Vesturbænum
sást úr okkar stofuglugga í Aust
urbænum, svo ekki var um feng-
izt úr því barnið þekkti leiðina
til hennar. Margar voru því heim
sóknirnar farnar til hennar á
íþeim árum, því að áliti barns-
ins var svo skemmtilegt að skrýt
ið að koma til frænku.
Seinna, eftir dauða Bjarna
hringjara bjó hún um tíma á
heimili foreldra minna í Skerja-
firði, en fluttist þaðan, er þau
urðu að hverfa þaðan, og þá í
Tjarnargötu, og undi hún sér þar
vel hjá vinum, og nálægt þeim
stað er hún átti sín beztu ár, eða
á meðan hún var ráðskona hjá
Bjarna hringjara.
Ég minnist hennar sérstaklega
fyrir það hve röskleg og glað
leg hún ætíð var, allt til þess
síðasta, sem ég sá hana, og þrátt
fyrir það, að síðustu 14 árin átti
hún við að stríða sjóndepru og
og lokum algjöra blindu, var hún
ætíð eins í tali, glaðleg og hlý,
sem ekkert væri. Veri hún kært
kvödd af okkur öllum sem eftir
erum og sem nutu vináttu henn-
ar.
• Frænka.
Norðssrlandaráð
tónskálda
á lundi hér
UM næstu helgi koma hingað tón
skáld frá öllum Norðurlöndum,
formenn og forystumenn tón-
skáldafélaganna í Danmörku,
Finnlandi, Noregi og Svíþjóð til
þess að ræða sameiginleg áhuga-
mál og hagsmunamál og taka á-
kvarðanir um framkvæmdir Nor-
ræna tónskáldaráðsins í framtíð-\
inni. Forseti ráðsins, Jón Leifs,
mun stjórna þessum fundum.
Samtímis kemur hér saman
dómnefnd frá öllum Norðurlönd-
um til þess að velja verk til
flutnings á næsta tónlistarmóti
ráðsins, er halda á hér í Reykja-
vík í lok júní næsta árs. Páll
Kr. Pálsson, organleikari, er full-
trúi Tónskáldafélags íslands í
dómnefndinni . og mun stjórna
fundum hennar hér.
Svo er gert ráð fyrir að mót
þetta verði liður í alþjóðlegri tón
listarhátíð, sem í undirbúningi er.
Samkvæmt hugmynd Geirs
Zoega, fulltrúa ferðaskrifstofunn
ar Cook hér á landi, verður nú
reynt að samstilla komur er-
Saurbæjarkirkju
á Kjalarnesi ber-
ast veglegar giafir
NÝLEGA hafa Saurbæjar-
kirkju á Kjalarnesi borizt veg-
legar gjafir. Er það forláta fag-
ur messuskrúði og altarisklæði.
Þykir hökullinn sérlegur kjör-
kripur. Gripirnir voru vígðir
við fermingarmessu s.l. sunnu-
dag.
Gjafir þessar eru gefnar til
minningar um hjónin Guðrúnu
Jónsdöttur og Einar Jónsson
bónda á Morastöðum í Kjós, og
hjónin Rannveigu Jónsdóttur og
Halldór Ólafsson bónda frá
Hvammi í sömu sveit.
Gefendur þessara góðu gjafa
eru börn ofangreindra hjóna,
makar þeirra, börn og fóstur-
börn. Sóknarnefnd Saurbæjar-
sóknar þakkar gefendum fyrir
hönd alls safnaðarins þessar
stórhöfðinglegu gjafir og biður
guð að blessa minningu hinna
látnu hjóna.
lendra skemmtiskipa slíkum ái>
legum tónlistarhátíðum og
tryggja þannig samvinnu aðila
þeirra, sem hagsmuna eiga að
gæta í þeim efnum. Málinu hef-
ur verið vel tekið af hinum er-
lendu skipafélögum, og hið ný-
stofnaða Ferðamálaráð íslands er
á einu máli um að styðja hug-
myndina. Er svo ráð fyrir gert
að hátíðir þessar hefjist ætíð 17.
júní, en haldi svo áfram fram á
sumarið svo lengi sem fært þykir.
■gmmMWHHM
14 punda un-1
iði úi Þing-
vullavutni
UNGUR bandarískur flug-
liði af Keflavíkurvelli, Jackie
Sublett, 22 ára, dró vænan
urriða úr Þingvallavatni nú
um helgina.
Fiskurinn reyndist vega
rúm 14 ísl. pund, og var
veiddur á spón. Oft hafa væn
ir fiskar fengizt úr Þingvalla-
vatni, en þó munu silungar
af þessari stærð vera frekar
fágætir, og veiðast, þá sjald-
an þeir fást, venjulega á all-
miklu dýpi.
Sparisjóðurinn
á Húsavík
yfirtekinn
Húsavík, 26. júní.
ÚTIBÚ Samvinnubankans á
Húsavík og umboðsskrifstofa
Samvinnutrygginga fluttu í gær
í nýtt húsnæði, sem Samvinnu-
tryggingar eiga við Stóra-Garð.
Jafnframt yfirtók Samvinnu-
bankinn rekstur Sparisjóðs K.Þ.
Útibússtjóri er Stefán Sörensson
lögfræðingur en aðalumboðsmað
ur Samvinnutrygginga er Þor-
móður Jónsson.
— FréttaritarL
GERIÐ SAMAIMBURÐ
Á VERÐI ! ! !
Fromúrskarandi reynsla hérlendis á VREDESTEIN
hjólbörðunum sannar gæðin og hið ólrulega lága
verð tryggir hagstæðustu kaupin.
Munið að gera samanburð á verðum áður
en þér kaupið hjólbarðana.
VREDESTEIN hjólbarðar eru fyrirliegjandi í eftir-
töldum stærðum;
520x13/4 Kr. 668,00 710x15/6 Kr. 1.295,00
560x13/4 — 739,00 760x15/6 — 1.579,00
590x13/4 — 815,00 820x16/6 — 1.787,00
640x13/4 — 930,00 425x16/4 — 591,00
640x13/6 — 1.080,00 500/525x16/4 — 815,00
650x13/4 — 1.122,00 550x16/4 — 960,00
670x13/4 — 970.00 600x16/6 — 1.201,00
670x13/6 — 1.114,00 650x16/6 — 1.285,00
520x14/4 — 735,00 700x16/6 — 1.731,00
560x14/4 — 810,00 900x16/8 — 3.881,00
590x14/4 — 860,00 650x20/8 — 2.158,00
750x14/6 — 1.215,00 750x20/10 — 3.769,00
560x15/4 — 845,00 825x20/12 — 4.400,00
590x15/4 — 920,00 1100x20/14 — 8.437,00
640x15/6 — 1.153,00 900x20/14 5.591,00
670x15/6 — 1.202,00
KR.KRISTJÁNSSON H.F.
UMBOJmi sudurlandsbrá-ut 2 • sími 35300