Morgunblaðið - 29.06.1965, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 29. júní 1963
Beztu þakkir votta ég öllum fjær og nær sem glöddu
mig á 70. afmæiinu með heimsóknum, blómum, skeyt-
um og öðrum gjöfum. — Guð blessi ykkur öll.
Salomon Mosdal.
Hjartanlega vil ég þakka öllum þeim sem mundu
eftir mér og glöddu mig á áttræðisafmæli mínu 2. júní
síðastliðinn. En sérstaklega þakka ég börnum mínum,
•barnabörnum og tengdabörnum.
Guðs blessun sé með ykkur.
Magnús Ólafsson, Höfðaborg 55, Reykjayík.
Hjartans þakkir sendi ég öllum þeim, sem sýndu mér
margskonar vináttuvott á 85 ára afmæli mínu.
Sigurlína Kolbeinsdóttir frá Ósi.
Öllum þeim sem sýndu mér vinsemd á sjötugsafmæli
mínu 13. júní sl., sendi ég mínar hjartans þakkir og
kærar kveðjur.
Jón Einarsson, Faxastíg 20, Vestmannaeyjum.
Eg þakka hjartanlega alla þá vinsemd og virðingu er
mér var sýnd á 70 ára afmæli mínu 17. júní s.l.
Bið ég þeim blessunar guðs á ókomnum tímum.
Eiisa Guðjónsdóttir.
t,
Maðurinn minn
BALDVIN KRISTINSSON
trésmiður, Meðalholti 4,
andaðist 18. þ.m. Jarðarförin hefur íarið fram. Þakka
auðsýnda samúð.
Sigríður Benjamínsdóttir.
Bróðir minn
MAGNÚS ELÍASSON
Vesturvallagötu 5,
andaðist í Landsspítalanum að kvöldi 20. júní. Jarðar-
förin hefur farið fram.
Fyrir hönd aðstandenda.
Sólveig Elíasdóttir.
Hjartkær eiginmaður minn
SIGURÐUR SÍMONARSON
Sóleyjargötu 8, Akranesi,
lézt að heimili sínu laugardaginn 2C. júní.
Valgerður Halldórsdóttir.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og bróðir
MAGNÚS HALLDÓR ÓLAFSSON
andaðist að heimili sínu Æglssíðu 105 aðfaranótt 26. þ.m.
Guórún Þ. Þorkelsdóttir,
Guðrún II. Magnúsdóttir, Eester ÓJafsdóttir,
Baldvin Erlendsson, Björg S. Ólafsdóttir.
og barnabörn'.
Innilega þökkum við öllum þeim sem sýndu vinarhug
og samúð við andlát og jarðarför
ÞÓREYJAR JÓNSDÓTTUR
frá KJeifastöðum.
Sérstaklega viljum við þakka hjúkrunar og starfsfólki
„Sólvangs", svo og stofusystrum, fyrir alla umönnun
í löngum veikindum hennar.
GuðnfiHndur Jónsson,
börn, tengdabörn og barnaböm.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda hluttekningu við
andlát og jarðarför mannsins míns, föður okkar, sonar
og bróður
VALDIMARS ÞÓRÐARSONAR
Anna Hjálmarsdóttir,
börn, foreldrar og systkini hins látna.
Hjartans þakkir til allra fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts og útfarar sonar míns og bróður okkar
SVEINS JÓNSSONAR
bifreiðarstjóra frá Hæringsstoðum, SvarfaðardaL
Sérstaklega þökkum við fjölskyldunum Skíðabraut
14, Dalvík, og StórhóJsvegi 7, Dalvík og einnig þökkum
við fjölmargar blóma og minningagjafir.
Guð blessi ykkur ÖJI.
Jón Jóhannesson, systkini og aðrir vandamenn.
— Minning
Framhald af bls. 8
vart. Okkur datt sízt dauði í hug
í návist hans síðustu daga. En
„enginn má sköpum renna.“
Við fráfall Guðmundar Hall-
dórssonar höfum við iðnaðar-
menn misst einn okkar ágætasta
félaga, samstarfs- og forystu-
mann. Enda mun vandfundinn
•maður, sem fyllir þau skörð, er
hann nú skilur eltir sig í félög-
um og samtökum iðnaðarmanna
yfirleitt. En urn leið og við
kveðjum hann, er okkur þó sann
arlega skylt að þakka forsjón-
inni fyrir að við nofum þó feng-
ið að njóta hians petta lengi með
al okkar.
Meðal annara starfa Guðmund
ar Halldórssonar var hann í
framkvæmdastjórn Iðnráðs
Reykjavíkur í 20 ár og formað-
ur þess síðastliðin 15 ár og vann
öll störf sín þar af stakri kost-
gæfni og samvizkusemi. Honum
var mjög annt um, að aldrei
félli neinn skuggi á afgreiðslur
þess.
Iðnráð Reykjavíkur flytur
Guðmundi HaJldórssyni þakkir
fyrir öll hans störf á Jiðnum
árum og biður konu hans og
öðrum aðstandendum Guðs bless
unar um Jeið og það sendir þeim
sínar innilegustu samðúöarkveðj
ur. Minningin um Guðmund
HaJJdórsson mun lengi lifa með-
al iðnaðarmanna.
Gísli Ólafsson.
„ok gekk maðr út ór
gnúpinum ok var í
geitheðni ok hafði járn-
staf í hendi".
Já, þannig kemur hann með
jámstafinn, og nú var það Guð-
mundur, sem kaliinu þurfti að
hlýða.
„Enginn má sköpun renna“, en
of snemma ' finnst flestum, að
„Gummi frá Gröf“ hafi söðlað
þann bJeika hest, er heima bíður
oss allra í hlaði.
Hann var bara rúmlega sextug
ur, gekk fremstur í sveit þeirra
íslendinga, er einna bezt hefir
jafnan sameinað hagleik anda
og handar, naut ástar góðrar
konu og breiddi væng yfir af-
komendur þeirra, var hrókur
góðs fagnaðar, öílum traustari er
andbyr varð, viðmargur og vin-
fastur, átti andstæðinga en enga
hatursmenn, var í blóma mikils
manndóms og féll því löngu
fyrir aldur íram.
Eftirmæjagrein ætla ég ekki
að skrifa. Það munu aðrir gera,
og sú saga Guðmundar, sem
hann sjálfur reit með manndóms
árunum mörgu hér í Reykjavik
mun lengi verða geymd. En mig
langar tiJ þess að mega í dag
færa honum hjartans þakkir frá
gömlum nágranna og félaga í
þeim vinahópi, sem nú gerist æ
þrengri eftir því, sem ár verða
fieiri frá þeim fundum, er fyrstir
voru.
„Fjórðungi bregður til fósturs“.
Alkunna eru þeim, er rekja
kunna þær traustu ættir, sem
gáfu Guðinundi þann heimanbún
að, er mestu skiptir, en við, sveit
ungarnir gömlu, vitum líka að
heimili þeirra, HaJJdórs og Þór-
unnar í Gröf, var honum það,
sem til þess þarf, að auka svo
við góða kynfestu, að sá full-
vaxni, sem að heiman fer, hafi
náð fullu manngildi. Þegar Guð-
mundur Halldórsson hverfur frá
Gröf í MikJaholtshreppi er hánn
albrynjaður til þess leiks, sem
við vitum nú að hann hvarf frá
með góðan og mikinn sigur. Við
getum deilt um hvað það var,
sem einkum olli, hið óskeikula
brjóstvit, hjartahlýjan, glæsiiegt
yfirbragð, viljafestan, hagleiki
tungúnnar, drengJundin, en hitt
er ekkert efunarmál, að samruni
alls þessa gerir Guðmund Hall-
dórsson á rúmum þrem áratug-
um að forystumanni þeirrar
stéttar, er hann velur sér tii sam
fylgdar, ungur sveinn frá Snæ-
fellsnesi.
Auðvitað mun Guðmundur
verða ódauðlegur í sögu hins
nýja íslenzka iandnáms — sögu
er hann sjáJfur átti svo mikinn t
þátt í að skrá með sínu lífi hér
í Reykjavík, stórbro'tinni sögu
sveitamannsins íslenzka, sem
gengur út úr myrkviði fornald-
anna inn í heiðríkju hnattferð-
anna, og íellur þar til foldar af
fremsta bekk. Auðvitað verður
hann geymdur þar. En hitt mega
menn Jíka vita í dag — að með
Lokað
fyrir hádegi í dag vegna jarðarfarar
Guðmundar Halldórssonar.
BYGGINGAFELAGIÐ BRU
Borgartúni 25.
Lokað
eftir hádegi í dag vegna jarðarfarar.
Tryggingafélagið HeEmír
Guðmundi Halldórssyni er héð-
an farinn mikill drengur og góð-
ur — fágætur heimsmaður —
ógleymanJegur öllum, er áttu
þann munað að njóta vináttu
hans, einkum þeim er sáu hann
vaxa úr góðu grasi og söðla þann
ljósgráa hest, er sber hann suður
frá LjósufjöUum hingað til )»org-
arinnar oltkar við sundin. Farðu
vel Guðmundur Halldórsson. Og
þökk sé þér — fyrir allt og allt.
— „jötuninn stendur með
járnstaf í hendi
jafnan við Lómagnúp
kallar hann mig og
kallar hann þig
kuldaleg rödd og
djúp“ —
Sig. Mganússon.
At upphafi
ok hverr maðr,
es honum fylgði,
annarr drengr
öðrum betri.
Heimskr.
AÐ byggja það nýja og treysta
það forna, þannig vildi hann
starfa.
Að leiða til farsældar og fylgja
af aJhug hverju góðu málefni.
Að vera í forustu án þess að
vilja ráða. Sú forusta er honum
var fengin var vörðuð því trausti
er félagar hans ávallt báru til
hans.
Hann var sá er aldrei skarst úr
leik. Þau samtök er hann stofn-
aði til ög atti svo góðan þátt i
farsælum endalokum, munu njóta
þess ríkulega um ókomna tíð.
Þau eru ekki mörg málefnin
eða félögin innan iðnaðarsamtak-
anna, sem Guðmundur hefir ekki
liaft einhver afskipti af.
Slíkur var kraftur hans, seigla
og málafyJgja, og aðeins rúmlega
sextugur hafði hann lifað það. að
sjá flesta af sínum óskadraumum.
verða að veruleika.
Þau eru óteljandi hin mörgu
trúnaðarstörf er iðnaðarmenn
þessa lands hafa kosið Guðmund
til að fara með. Síðustu árin
hefir hann borið þann titil, að
vera samnefnari iðnaðarmanna
um allt Jand, sem forseti Lands-
sambands iðnaðarmanna. Það er
ekki ofsögum sagt að þar hafi
farið maður réttsýnn og göfugur.
Ég vil leyfa mér að votta eftir-
lifandi ástvinum hans mína
dýpstu samúð.
Þ. J.
Ég hafði aðeins lausleg kynni
af Guðmundi Halldórssyni bygg-
ingameistara þar til atvikin
leiddu til þess, að vegir okkar
mættust í samstarfi að ýmsum
maJefnuim iðnaðarins á vegum
FéJags íslenzkra iðnrekenda og
Landssambands iðnaðarmanna
fyiii um áratug. En frá þeirri
stuiidu hófst með oJckur náið
sarostarf og kunningsskapur < I
starfi að þeim fjöJmörgum mál-
efnum og áhugamálum er komu
til kasta og sameiginlegrar úrv
latsnar þessara tveggja félags-
samtaka iðnaðarins.
Þá fyrst kynntist ég Guð-
mundi fyrir alvöru og þeim
mannkostum, sem hann hafði til
að‘ bera. Hann var drenglyndur
í samstarfi en hreinn og ákveð-
inn, og er hann hafði myndað
sér skoðun á einhverju máli, þá
barðist hann fýiir henni af eJd-
móði og þrautseigju í senn. Hiugð
arefni hans voru fyrst og fremet
velferðarmál iðnaðarins og þeim
heigaði hann krafta sína. Tel ég
hið snögglega frafall hans vera
máiefnum iðnaðarins mikiil
skaði og okkur vinum hans er
sökmiður í brjóstí.
Fjölskyldu hans flyt ég mína
úirúleg ustu saivuið.
Sveinn B. VaUelIs