Morgunblaðið - 21.07.1965, Blaðsíða 13

Miðvikudagur 21. júlí 1965
MORGUNBLAÐIÐ
13
Það færist líf í tuskurnar,
þegar mikið berst að
slakar, en þetta er mjðg sæmi-
legur afli og hann hefur
fengizt fyrir Norðurlandinu,
bæði austur- og vesturundan.
— Hvað um framtíð togara-
útgerðar á Akureyri?
— Ég held, c.ð hún eigi full-
Litið inn i frystihús Útgerðarfélagsins
á Akureyri
ÞAÐ hefur verið mikið líf í
kringum Útgerðarfélagið á
Akureyri síðustu vikur. Segja
má, að þar hafi verið unnið
stanzlaust frá því árla morg-
uns og fram á rauða nótt. Og
þar eru yfir 100 manns í
vinnu.
Útgerðarfélagið hefur sem
önnur togaraútgerð átt erfitt
uppdráttar undanfarin ár, en
nú virðist þoka í betri áttina.
tonn af ufsa. Þá gripum við
— Hvernig hefur þér geng-
ið, Níels?
— Við höfum fengið 70 tonn
af ufsa núna á einni viku.
Áður vorum við búnir að fara
út með nótina, en fengum ekki
af saltfiski, en sex sólarhring-
neitt, svo að við fórum einn
túr á Langanes með hand-
færi. Það gekk svona sæmi-
lega. Við höfum 22 skippund
S s > W.Í \ * X
Það gerir út fjóra togara, en
hinn fimmti liggur á Pollin-
um. Það rekur frystihús og
aðra fiskverkun. Þangað er
skemmtilegt að koma, því að
ávallt er þar óvenju snyrti-
legt um að lítast og regla á
hlutunum. Á hverju sem
gengur.
Á fimmtudagsmorgun land-
aði Svalbakur þar 120 tonnum
eftir 8 og hálfs dags útivist
og upp úr hádegi sama daginn
kom Níels Jónsson, 14 tonna
bátur frá Hauganesi, með 20
gæti hún staðið fram yfir
miðjan september.
— Og hvað gerirðu þá?
— Hugmyndin var að taka
ýsunet, ef það verður þá hægt
að koma þeim einhvers staðar
niður. Það er þó alveg óákveð-
ið.
— Þú ætlar þá ekki á drag-
nótina?
— Ekki a.m.k. á þessu ári.
Ég vil helzt verá laus við svo-
leiðis veiðiskap.
— Og hvernig leggst sum-
arið í þig?
— Það er óhætt að segja,
að það sé gott útlit, þótt ufs-
inn sé enn ekki nema þarna á
takmörkuðu svæði.
Með Karli Friðrikssyni verkstjóra er 16 ára flakari, Gunnar
Aspar, og hefur hann unnið við flökun í fjögur sumur. Hann
hefur fengið mest 280 kr. fyrir flökun á einum degi.
ar fóru í túrinn.
tækifærið og skruppum niður
á togarabryggju.
70 tonn á viku.
Það bar svo vel í veiði, að
skipstjórinn á Níelsi, Níels
Gunnarsson, var einmitt 37
ára þennan dag, en hann hef-
ur verið formaður frá 16 ára
aldri, — og geri aðrir betur.
Þá tók hann við af föður sín-
um, Gunnari Níelssyni, og eru
báðir mestu aflaklær.
— Hvar færðu ufsann?
— í Héðinsfirðinum og
skammt norður af Siglunesi.
— Og hvers vegna landar
þú þá aflanum hér?
— Við áttum að fá losun á
Dalvík, en þar var allt fullt.
Túrinn áður fórum við til
Húsavíkur og það er ómögu-
legt að segja, hvert við förum
næst.
— Hvað heldur þú, að ufsa-
vertíðin vari lengi?
— Það er ekki gott að segja.
Af því að hann kom svo seint.

Gunnar Níelsson frá Hauganesi ræðir við Vilhelm Þorsteins-
son framkvstj.
500 kr. uppbót á dag.
Við kvöddum Níels og þá
feðga og gengum með Karli
Friðrikssyni verkstjóra upp
upp frystihúsinu, þar sem allt
var á fleygiferð og enginn gaf
sér tíma til að líta upp. Þar
eru fimm flökunarvélar, þrjár
fyrir karfa, ein fyrir smáfisk
og ein síldarflökunarvél.
Flökunarsalurinn er bjartur
og loftgóður.
— Hér er að mestu leyti
unnið samkvæmt bónuskerfi,
sagði Karl okkur. Síðan það
var tekið upp, hefur starfs-
fólkið borið miklu meira úr
býtum.
Og hvenær verður búið að
gera að þeim afla, sem barst
í dag?
— Á morgun. Við vinnum
frá 60 og upp i 100 tonn á dag,
eftir tegundum.
— Ég sé, að hér er mikið af
ungu fólki. Er ekki erfitt að
taka svo marga óvana menri í
einu?
— Nei, nei, það kemur
fljótt. Flakararnir, sem flestir
eru 16 ára, eru afbragsflakar-
ar, og stúlkurnar eru góðar
einnig, en helmingurinn af
þeim er 14 og 15 ára.
í þessum svifum gengum
við fram hjá Lilju Marinós-
dóttur, sem er ein duglegasta
stúlkan, en hún vinnur við að
snyrta og pakka fisk.
— Hvernig kanntu við
bónuskerfið, Lilja?
— Mér líkar það ágætlega.
— Og hvað hefurðu fengið
mikla uppbót mest?
— 540 kr. yfir daginn og
iðulega yfir 400 kr.
— Svo að þú ert þaulvön
fiskvinnu?
— Ég byrjaði að vinna í
fiski í vetur.
bil fengsæll skipstjóri á tog-
urum félagsins:
— Fyrsta löndunin hér var
26. apríl, en síðan hafa tvö
skip verið að meðaltali á viku
og stöðug vinna í frystihúsinu.
Framleiðslan er orðin um 30
þús. kassar af freðfiski, dá-
lítið af saltfiski og lítilshátt-
ar af skreið. 30. júní var búið
að landa á Akureyri 2727
tonnum af togurunum, en við
höfum einnig tekið lítilsháttar
af kola af bátunum.
— Hvernig var útkoman um
svipað leyti s.l. ár?
— 2. júlí s.l. var búið að
landa 2284 tonnum, en þá
byrjuðu landanir í febrúar-
mánuði og 20. apríl það ár var
búið að landa 676 tonnum, svo
að aflinn er mun meiri núna.
— Horfur eru þá sæmileg-
ar?
— Já, ég tel þær sæmilega
góðar. Að vísu hafa þessar
síðustu vikur verið heldur
an rétt á sér og henni verði að
halda áfram. Ég sé ekki eins
og er, hvert þetta fólk á að
fara, sem vinnur að þessum
störfum núna.
— Það er’ mikið rætt um
250 tonna báta fyrir Útgerðar-
félagið. Heldur þú, að þeir
muni vera heppilegir?
— Það er ég ekki viss um.
Ég byggi það á því, að við
fáum ekki hráefni frá 250
tonna bátum til Akureyrar,
því að sú bátastærð muni
verða að veiðum fjarri þessari
höfn og aflanum yrði því land
að einshvers staðar annars
staðar. Ef það á að hugsa um
að vinna úr aflanum á Akur-
eyri, verður hann að koma úr
togurunum en ekki smærri
bátum.
— Og þú heldur þá, að tog-
araútgerðin eigi betri daga
fyrir höndum?
— Ég vona það.
Og það, vonum við einnig.
H. Bl.
Enginn tími er til að líta upp, þejar flatningsvélin er niótuð.
Niels Gunnarsson skipstjóri stendur við stýrishúsið.
Togararnir eiga rétt á sér.
Að síðustu stöldrum við
við hjá Vilhelm Þorsteins-
syni, öðrum af framkvæmda-
stjórum Útgerðarfélagsins, en
hann var áður um langt ára-