Morgunblaðið - 01.08.1965, Side 12

12
MORGUNBLAÐID
Simrradagrar 1. ágúst 1965
Slökkvíliðið í Rvík heimsött
Á slökkvistöðinni við Tjarn-
argötu bíður hópur manna nótt
sem nýtan dag eftir hjálpar-
beiðni þess, sem kynni að
(þarfnast aðstoðar þeirra. Komi
upp eldur eða verði slys kem-
ur til kasta þessarra manna' og
þá víla þeir ekki fyrir sér að
stofna eigin lífi í hættu geti
það orðið öðrum til hjálpar.
Þetta er starf þeirra, sem í
slökkviliðinu eru. Við heimsótt
um piltana tvisvar nú á dögun-
um. I fyrra skiptið vorum við
svo heppnir að hitta á útkall
og varð því minna úr samræð-
um.
Við vorum varla komnir inn
úr dyrunum fyrr en há og
hvell bjalla ómaði um alla
stöðina. Uppi varð fótur og
fit og áður en varði var allur
bifreiðakostur stöðvarinnar,
slökkvi- og sjúkrabifreiðir,
kominn á leið út á flugvöll,
þangað sem væntanleg var flug
vél með skemmt nefhjól. Við
eltum fyrir forvitnisakir.
Þegar út á flugvöll kom
hafði flugvallarslökkviliðið
þegar tekið sér stöðu vestan
flugbrautarinnar, sem vélin
átti að lenda á. Reykjavíkur-
liðið tók sér því stöðu and-
spaenis vallarliðinu og nú var
beðið með óþreyju þess, sem
verða vildi. Menn skimuðu upp
í loftið eftir hinni löskuðu vél,
sem sögð var hafa tvo farþega
innanborðs og ekki var laust
við að menn væru kvíðablandn
ir á svip. En skyndilega kom
boð um talstöð eins slökkvi
bílsins, sem sagði, að vélin
væri lent heilu og höldnu
nokkru vestar á vellinum rétt
hjá þeim stað er vallarliðið var
á. Allir vörpuðu öndinni létt-
ar. Brunaverðir stigu á farar-
skjóta sína og héldu til síns
heima. Við fórum hins vegar
að huga að flugvélinni, sem
virtist furðu lítið skemmd.
Okkur verður ljóst við þessi
stuttu kynni af starfi bruna-
varða að oft fer betur en. á
horfðist í fyrstu og að skáta-
boðorðið „vertu vibúinn" gæti
eins átt við brunaverði. .
í síðara' skiptið sem við
komum í heimsókn voru þeir
Sveinn Ólafsson varðstjóri,
Þorkell Guðmundsson og
Ottó Jónasson að fara yfir viku
lega skoðun, sem gerð er á
bifreiðum stöðvarinnar. Við
leggjum við hlustirnar.
— Slöngu- og barkasigti, þau
eru á þristinum?, spyr Sveinn
og þeir Ottó og þorkell sam-
sinna því.
— Einsoghálftommu slöngu-
bútur, kúbein fjögur, hurðar-
brjótur, sleggja........? Og
hann merkir við hvern hlut,
sem á spjaldinu stendur. Allt
virðist vera í lagi með þrist-
inn, en það skilst okkur, að
sé bifreið númer þrjú.
Þegar þeir hafa lokið upp-
talingunni tökum við Svein
tali og spyrjum hann, hvort
þessi talning fari oft fram.
— Ef bifreiðarnar eru ekki
hreyfðar alla vikuna, fer skoð-
unin vikulega fram. Annars fer
hún ávallt fram að afloknu út-
kalli, því að þá ruglast þetta
allt saman. Upplýsingarnar,
sem við skrásetjum á þessi
spjöld fær svo varaslökkviliðs-
stjóri, Gunnar Sigurðsson, sem
athugar þau og ber saman,
hvort ekki sé allt í lagi.

Myndin sýnir líkan af nýju slökkvistöðinni. Efst til hægri sést turn,
Slöngur munu hins vegar þurrkaðar með loftblæstri. Litla afhýsið
að götunni er klefi vaktmanrus.
— Hvernig skiptast vaktir
hjá ykkur? spyrjum við.
— Það eru fjórskiptar vakt-
ir. Næturvakt, morgunvakt,
dagvakt og svo frívakt. Nætur-
vaktin er lengst eða 10 tímar,
en morgun- og dagvakt er 7
tímar hvor um sig. Þeim er
hagað þannig, að við erum
tvisvar á næturvakt í hverri
viku, tvisvar á dagvakt og
tvisvar á morgunvakt. Svo er-
um við á frívakt í tvo daga á
eftir. Þessi vaktaskipting byrj-
aði fyrir einu og hálfu ári
og er mikil bót frá því sem
áður var. Áður var næturvakt-
in mjög þreytandi, þá stóð hún
í hálfan mánuð.
— Hlakkið þið ekki til að
flytja í nýju stöðina? segjum
við.
— Það verður að sjálfsögðu
mikill munur frá því sem nú
er, en anzi er ég hræddur um
Nýja slökkvistöðin í byggingu.
sem ætlaður er til æfinga. —
á þeirri hlið hússins, er snýr
að sumir okkar muni sakna
Tjarnarinnar.
Okkur er nú boðið að drekka
kaffi með þeim félögum. Þegar
mönnum er farið að líða vel
af kaffinu, spyrjum við, hvort
þeir hafi ekki frá einlhverju
sérstæðu að segja.
—■ Ég man nú ekki eftir
neinu sérstöku, segir varðstjór
inn, þetta er nú svo óskaplega
líkt hvað öðru. Það væri helzt
ísagabruninn, og allir við kaffi
borðið samsinna því.
— Þegar við vorum kvaddir
út þetta kvöld um 11 leytið,
sagði ég við strákana, að við
skyldum fara með allt drasl-
ið. Á leiðinni vorum við að
reyna að taka eftir reyk eða
einhverju, sem bent gæti til
þess, hve mikill eldsvoði þetta
væri. Við sáum ekkert, svo að
ég segi við þann, sem sat vi
hlið mér í bílnum, að þetta
hljóti að vera einhver vitleysa,
það sé ekkert að sjá. Ég hafði
ekki fyrr sleppt orðinu, eu
Frahald á bls. 22.
Vii þurfum ai komast á
brunastai á 5 mínútum
— segir Valgarð Thoroddsen slökkviliðsstjóri
Svo sem kunnugt er af frétt
um er verið að reisa nýja
slökkvistöð fyrir Reykjavík í
norðanverðri Öskjuhlíð. Morg
unblaðið hitti að máli slökkvi
lisstjóra Valgarð Thoroddsen
og spurði hann, hvernig þessu
verki liði og hvenær nýja
stöðin yrði tilbúin.
— Við vonumst til að nýja
slökkvistöðin verði tilbúin
snemma á næsta vori. Þetta
verur aðalslökkvistöð fyrir
borgina, en frá henni er hins
vegar, all langt á ýmsa staði
í borginni. Við megum ekki
gera ráð fyrir meiri fresti, en
fimm mínútum frá því, er
/ið fáum tilkynningu um
eldsvoða eða slys og þar til
/ið komum á staðinn. Með
þeim hraða, sem forsvaranleg
ur er hér í borginni mun
þetta því ekki takast, nema
komi sé upp hverfisstöðvum,
sem ákveðið er að verði
þrjár. Ein fyrir Vesturbæinn
nálægt . Eiðsgranda, þannig
að unnt yrði að ná til Sel-
tjarnarness og hafnarinnar.
Aðra í Kleppsholti, þar sem
mjög mikið er um nýbygging
ar og hin nýja höfn mun
koma. Sú þriðja mun svo
verða í Kópavogi Þegar þetta
er komið á laggirnar leggst
gamla stöðin niður, sem er á
mjög óþægilegum stað,
vegna aðkeyrslu og annarra
samgangna við stöðina.
— Hvaða aðilar kosta rekst
ur slökkviliðsins?
— Nýlega hafa tekist samn
ingar með Reykjavikurborg
og nágrannasveitarfélögum
hennar, Kópavog, Seltjarnar-
neshrepp og Mosfellssveit um
að slökkvistöðin í Reykjavík
annist öll brunavarnarstörí
fyrir þessi sveitarfélög.
Greiða þau allan kostnað í
hlutfalli við íbúatölu og
brunabótarmat eftir ákveðn-
um reglum. Áður fyrr arm-
aðist Reykjavíkurborg
slökkvistörf fyrir þessi þrjú
sveitarfélög eftir reikningi.
— Hvert er hlutverk
slökkviliðsins?
— Hlutverk slökkviliðsins
er að sjálfsögðu að slökkva
elda svo og að hafa eftirlit
með byggingum til þess að
hindra eldsupptök. Við til-
komu nýju slökkvistöðvar-
innar er ráðgert að fyrir-
komulagið verði þannig, að
samband sé milli hverfa-
stöðvanna og stöðvarinnar
sjálfrar. Ákveðið hefur ver-
ið að hætta við brunaboðana,
en setja í þeirra stað upp neyð
arsíma á ýmsum stöðum í
bænum. Þessir neyðarsímar
verða þannig, að um leið og
og hurðin á þeim er opnuð
kviknar ljós á slökkvistöð-
inni og síminn fær sjálfkrafa
Valgarð Thorodssen.
samband við stöðina. Þessa
síma mun að sjálfsögðu bæði
unnt að nota sem bruna- og
slysaboða.
— Hvað um bygginguna
sjálfa?
— Byggingin sjálf mun
vérða hin fullkomnasta í alla
staði. Hurðir munu t.d. vera
sjálfvirkar, þannig að þegar
útkall kemur getur vaktmað-
urinn opnað þær með því að
þrýsta á hnapp, klukka
stimplar sjálfkrafa, hvenær
bílarnir yfirgefa húsið o.s.frv.
Þá munu öll samtöl við stöð-
ina tekin upp á segulband.
Þegar liðið yfirgefur stöðina
í flýti rýfur sjálfvirkur rofi
allt rafmagn af vistarverum
brunavarða, þannig að þeir
þurfa ekki að hugsa um,
hvort slökkt er á ljósum eða
eldunartækjum. Vaktmaður-
inn mun og hafa fullkomna
spjaldskrá yfir staðinn, sem
liðið er boðað á og á hann
að geta upplýst þá, er í bif-
reiðunum eru, hvernig þeim
beri að haga sér á ákvörðun-
arstað, hvort um sprengiefni
er þar að ræða o.s.frv. Við
erum smám saman að viða
að okkur úpplýsingum um
alla staði í bænum, en það er
mjög mikið verk og tíma-
frekt.
— Mun flutt f nýju stöðina
í einu lagi eða smám sam-
an?
— Við munum flytja allt
í einu lagi, nema kannski
verkstæðið.
— Það mætti ef til vill geta
þess hér að nýlega komu
heim frá Noregi tveir vara-
varðstjórar, sem þar hafa vei
ið á námskeiði við Bruna-
varðaskóla norska ríkisin
Þeir tóku þar próf og eru n
nýkomnir til starfa. Ætlum
er að senda í framtíðinn
fleiri menn til náms og haf
um það tekist samningar vit
Norðmenn, sem sýnt hafa
þessu máli mikinn skilning,
sagði Valgarð Thorodssen að
lokum.