Morgunblaðið - 01.09.1965, Side 21

Miðvikudapur 1. sept. 1965
21
MORGUNBLAÐIÐ
Kona, sem átti háværan mann
og átján háværa syni, var að því
spurð, hvernig hún færi að því
að láta til sín heyra á heimilinu.
Hún svaraði: — Það er enginn
vandi. Ég bara hvísla og í fjöl-
skyldunni er hvíslið svo óvenju-
legt, að þegar það heyrist leggja
allir við hlustir.
— Úff, þvílíkur dagur á skrif-
stifunni. Rafeindaheilinn bilaði
og við þurftum öll að fara að
hugsa sjálf.
Kona ein kom til lögregluþjóns,
þar sem hann stóð á einu götu-
horninu og sagði:
— Lögregluþjónn, það er mað-
ur sem er alltaf að elta mig.
Hann hlýtur að vera drukkinn.
Lögregluþjónninn horfði á kon
una drykklanga stund en sagði
svo: — Já, eh, já, hann hlýtur að
vera það.
bara á leið til tannlæknis.
Sendisveinninn okkar er alveg
ómögulegur. Hann er síblístrandi
þegar hann er að vinna.
— Þú ættir að hafa, okkar
•endil, hann bara blístrar.
— Þér er óhætt að taka niður
regnhlífina, Jón. Þau eru að fara
með hann núna.
Lögfræðingurinn: — Mundu
það, að þegar þú kemur í vitna-
stúkuna máttu alls ekki sverja
rangan eið.
Vitnið: — Nei, það mun ég
ekki gera — frændi minn sór eitt
sinn rangan eið fyrir rétti.
Lögfræðingurinn: — Hvað seg-
Irðu, sór hann rangan eið. Hvað
gerðist?
Vitnið: — Hann vann málið.
— Ég var í leikhúsinu í gær og
ég sá bara fyrsta þátt.
— Af hverju bara fyrsta þátt?
— Jú, það stóð nefnilega í
prógraminu, að annar þáttur
gerðist tveimur árum síðar og ég
mátti ekki vera að því að biða.
SARPIDONS SAGA STERKA ~J<~~ Teiknari: ARTHÚR ÖLAFSSON
Evander sér nú atgang þessa
manns og reiðist nú ákaflega
og æðir mót jarlssyni. Reiðir
hann þá upp sverðið og hygg-
ur hann skuli eigi fleirri högg
þurfa, en jarlsson stökkur til
hliðar undan liögginu, en um
leið leggur hann sverðinu og
höggur undan honum fótinn.
og féll hann þá, en síðan set-
ur jarlsson sverðið á hálsinn,
svo að af tók höfuðið. Þetta
sér Kalvínus og hleypur að
jarlssyni og höggur um þver-
ar herðar honum, svo brynjan
slitnaði, en svo hlifði dúkur-
inn honum, að hann varð ekki
sár. Þó var höggið svo þungt,
að hann féll á kné. Hann
spratt þá upp fimlega og hjó
á öxl Kalvínusar og sníður
burt höndina með síðunni. Féll
Kalvínus þá dauður til jarðar.
Á meðan þessu fór fram,
hafði Merían jarl og lið Sarpi-
dons sært og drepið marga
menn af liði þeirra bræðra.
Tók þá að veikjast hugur
þeirra, sem eftir stóðu. Kom
svo um síðir, að þeir köstuðu
vopnum og beiddu griða. Var
þeim það veitt, og við það
endar bardaginn.
JAMES BOND
->f- Eítir IAN FLEMING

Bompsvppbmly
HEAVBSBACK
IHHIS CHO/E,
rEAPPlMS THE
6UNMAN'S ‘STiOC’
HSHECBASHES
TO THE FLOOB.
/H THE CONFUSION
THE THUS FLEEi
%
Skyndilega tekur Bond bakfall þannig,
að stafur byssumannsins festist í stólnum
um leið og hann fellur á gólfið. í upp-
náminu. er verður leggur óþokkinn A
flótta.
JÚMBÖ —~K- —X— Teiknari: J. MORA
Þeir biðu í margar minútur, eftir því,
að farþegi þeirra leitaði- að hinum dýr-
mæta hatti sínum. — Við höfum alls ekki
tima til þess að biða svo lengi, sagði Spori.
— Og sjáið þarna. Það er einhver að
koma, skaut prófessor Mökkur inn L
Lítil deild hermanna kom til þeirra og
sagðist rannsaka bíla allra þeirra er færu
þar um. — Þið megið gjarnan líta í vagn-
inn okkar, sagði Júmbó vingjarnlegur. —
Við bíðum hvort eð er eftir vini okkar,
sem missti hattinn sinn . . .
— Hvað er í þessum kössum? spurfH
einn hermaðurinn. — Það hef ég ekki hug-
mynd um, svaraði Spori, þeir eru ekid
okkar eign, þeir eru í eigu mannsins meS
hattinn.
SANNAR FRÁSAGNIR
—K- —K- Eftir VERUS
DRIFIÐ. Hinar miklu til-
raunir dr. Goddards sönnuðu
þá hugmynd, að eldflaugar
væru drifnar áfram af þeim
þrýstingi, er myndaðist við út-
blástursop þeirra, en ekki af
mótstöðu við loftið fyrir utan
þær. Menn trúðu ekki á þessa
hugmynd Goddards, fyrr en
að mörgum árum liðnum.
ANDRÚMSLOFTIÐ. Godd-
ard hélt því einnig fram, að
eldflaug, sem væri í mjög
þunnu lofti eða loftleysu næði
meiri hraða, en sú, er væri í
eðlilegu andrúmslofti. Til þess
að sanna þetta hleypti hann
af skammbyssu í lofttómum
glerhjúp.
FLJÓTANDI ELDSNEYTI.
Árið 1926 reyndi dr. Goddard
fyrstur manna fljótandi elds-
neyti. Þó að eldflaugin næði
aðeins 184 feta hæð vissi Godd
ard, að eldsneyti hans, sem
var blanda af súrefni og benz-
íni (blanda, sem enn er notuð
með góðum árangri) var gott.
Næst fann Goddard upp
stýrisútbúnað, sem í aðal-
dráttum er enn notaður í dag.