Morgunblaðið - 09.02.1966, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐID
Miðvikudagur 9. fébrúar 1966
MAGIMUSAR
skipholtí 21 símar21190*21185
eftir lokun ilmi 21037
SÍM' 3 f 1-60
mmmm
Volkswagen 1965 og ’66.
RAUDARÁRSTÍG 31
SÍMI 22022
BÍ LALEIGAN
FERD
Daggjald kr. 300
— pr. km kr. 3.
SÍMl 34406
SCHDUM
L I T L A
bílaleigan
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
Sími 14970
Fjaðrlr, fjaðrablöð, hljóðkútai
pústror o. fL varahlutir
margar gerðir bifreiða
Bilavörubúðin FJÖÐRIN
Laugavegi 168. — Sími 24180.
Rauða myUan
Smurt brauð, heilar og nálfar
sneiðar.
Opið frá kl. 8—23,30.
Sími 13628
GCSTAF A. SVEINSSON
hæstaréttarlögmaður
Laufásvegi 8. Sími 11171.
Höfum flutt verzlun vora og
verkstæði að
LÁGMÚLA 9
Símar:
38820 (Kl. 9—17)
38821 (Verzlunin)
38822 (Verkstæðið)
38823 (Skrifstofan)
Vesturgötu 3, Lágmúla 9.
Sími 38820.
Fólkinu f jölgar
Nú segja þeir að íbúar jarð-
arinnar verði orðnir 7000 (sjö
þúsund) milljónir um næstu
aldamót, en þeir voru „aðeins“
3,308 milljónir á síðasta ári,
samkvæmt blaðafréVtum. I>etta
þýðir einfaldlega, að jarðarbú-
um fjölgar meira en helming á
35 árum, ef ekki verða fundin
óbrigðul meðul til þess að
draga úr þessari geysilegu
fólksf jölgun.
Á þessu tímabili er áætlað,
að ísiendingum fjölgi líka um
helming, því að með svipaðri
aukningu og verið hefur síð-
ustu árin ættum við að ná
hálfri milljón eftir u.þ.b. hálfa
öld.
Menn spyrja — og ekki und-
arlegt: Rúmar jörðin allan
þennan sæg? Að vísu þurifum
við ekki að óttast. ísland getur
alið langtum fleiri, í rauninni
erum við allt of fáir. Eða, hald-
ið þið ekki að margt mundi
breytast ef hér byggi t.d. þjóð,
sem teldi hálfa milljón? Við
yrðum ‘þá komin yfir eina
milljón um aldamót.
^ Að fá magafylli
En vandamál heimsins er víst
ekki aðeins að finna þessari
væntanlegu aukningu rúm á
jörðinni. Sennilega verður
fæðuöflunin enn meira vanda-
mál. Hér er stórt vandamál nú
þegar, hvað verður þá síðar?
Við ættum a.m.k. ekki að ótt-
ast, að erfitt verði að finna
markaði fyrir framleiðsiluvörur
okkar, sem að langmestu leyti
eru matvörur. Við þyrftum að
framleiða meira — og vinna
framleiðsluna betur til neyzlu.
Annars er ekki óldklegt, að
vísindi og'" tækni komi með
nýjar matvörur á markaðinn.
Fyrir nokkrum árum var mikið
rætt um að mannkynið mundi
í framtíðinni nærast á eintóm-
um pillum — og ekki er ólik-
legt, að bætiefnapillur komi í
ríkara mæli í stað venjulegrar
fæðu meðal hinna vannærðu
milljóna í vaniþróuðu löndun-
uim.
En ósennilegt er, að fólk geti
til lengdar nærzt á pillum ein-
um. Einihvern veginn finnst
okkur, að slíkt mataræði muni
stríða gegn lögmálinu. Eða er
líklegt, að við mundum fiá
„maigafylli" af pillum?
Tilbúin hús og
innréttingar
Nú virðist vera að koma
hreyfing á byggingamálin. Far-
ið er að auglýsa til’búin erlend
hús, eldihúsinnréttingar og
fleira þvílíkt. Vonandi verður
þetta til að lækka byggingar-
kostnaðinn, enda kominn tími
til.
En þetta er aðeins byrjunin.
Reynzlan á eftir að skera úr
um það hvort hér er fundið ráð
til þess að draga úr hinni allt
of miklu eftirspurn eftir vinnu-
afili í byggingariðnaðinum —■
og hvort innflutningur húsa
og bústoluta sé raunverulega
öruggur grundvöllur til þess
að byggja á í framtíðinni. Að
öðrum kosti verður ekki um
neina raunverulega bót að
ræða, byggingarkostnaður
lækikar ekki varanlega nema
að fundin verði framtíðarlausn
á má’linu.
E.t.v. þarf innflutningurinn
ekki að vera mjög mikilil til
þess að hann hafi áhrif á heild-
ina, en hann þarf að vera stöð-
ugur. Ljóst er, að við önnum
ekki sjálfir ölluim þeim bygg-
ingaframkvæmdum, sem við
þurfum nauðsynlega að ráðast
í á hverju ári — með núver-
andi aðferðum. Hvernig tekst
með fjöldaframlleiðlsluna hér-
lendis, íbúðabyggingarnar fyr-
ir verkalýðsfélögm, hefur líka
sitt að segja. Eitt er víst, að
endurhóta og framfara er miik-
il þörf á þessu sviði og ákaf-
lega væri það æskilegt, að
næstu skrefin leiddu til
jákvæðs árangurs.
•jr Síðasti geirfuglinn
Og svo er hér að lokum bréf
til ritstjóra blaðsins:
Via Oondotti 11, Roma
19. jan. 1966.
„Kæri Matthías Johannessen!
í gær barst mér blaðið með
greininni Síðasti geirfuglinn,
og Mkar uppsetningin vel að
öðru leyti en þvi, hvernig
enski titill bókarinnar hefur
skolazt til: THE LAST GREAT
AUK verður að The Cast Great
Anka. Þú þart að kenna prent-
urum þínum visuna eftir
St. G. St.:
Það er grátlegt gáfnastig
að grána í prentverkinu
og hafa aldrei áttað sig
á öllu stafrófinu.
Með kærri kveðju og árnað-
aróskum á nýja árinu,
þinn einlægur
Magnús Á. Árnason.
Barnaheimilin
Loks er hér bróf frá náms-
konu einni og skrifar hún um
barnaheimilin. I>etta bréf hefur
legið od lengi óbirt, en væntan-
lega er það enn jaíntímabært
og áður:
„í ræðu sinni á háskólahátíð
í haust, minntist prófessor Ár-
mann Snævarr á það, hversu
fáir kvenstúdentar ljúka há-
skólaprófi, og sannarlega eru
þetta orð í tíma töluð. Rektor
kvað þetta eiga rætur sínar að
rekja til félagslegra orsaka og
mun hann þar að líkindum eiga
við það, hvað stúdentar (og þá
ungt fóllk yfirleitt) stofnar
fljótt bú og eignast börn, Bitn-
ar þetta þá oftast á stúlikunni,
sem fómar þá sínu framhalds-
námi til að vinna fyrir heim-
ilinu, meðan eiginmaðurinn
lýkur námi. Hinsvegar vil ég
halda því fram, að oft sé hrein-
asta þarfleysa fyrir stúlku að
hætta námi þótt svona standi
á. Sé hægt að koma barni á
dagheimili, og geti bæði hjónin
unnið á sumrin, er með náms-
lánum vel hægt að kljúfa
kostnað af heimiU. Þetta er
m.a.k. mín reynsla. En kven-
stúdentar eru því miður sorg-
lega fáir við báskólanám, hvort
sem það er af hreinu áhuga-
leysi eða erfiðleikum á að
koma börnum sínum fyrir. T.d.
hygg ég, að í lagadeild megi
telja þær stúlkur á fingrum
annarrar handar, sem stunda
námið, þótt fleiri séu innritað-
ar.
Nú er það á ailra vitorði,
hve erfitt er að koma börnum
fyrir á dagheimili. Þar sem við
hjónin erum bæði við nám, er-
um við þeir lukkunnar pam-
fílar að hafa fengið pláss á dag-
heimili fyrir barn okkar. Nú
hefi ég heyrt margar „hjemme-
gáande" húsmæður halda því
fram, hve óhollt sé börnum að
vera á barnaheknili. Barna-
heimili það, sem ofckar barn er
á er eitt nýjasta og glæsileg-
asta dagheimili borgarinnar, og
það verð ég að segja, að ekki
get ég hugsað mér betri að-
búnað en þar er. Leikvöllur og
leikföng, allt gert með það fyr-
ir augUm að hafa sem mest
uppeldisgildi, og sérmenntaðar
fóstrur, sem kenna börnunum
söngva og leiki. Má ég þá held-
ur biðja um slíkan aðbúnað en
þann, sem því miður alltof
margar mæður búa börnutm
sínum, þ.e. gatan, meðan þær
sjálfar sitja að kaffiþambi i
nágrannahúsunum. Ætli það
þekkist annars nokkurs staðar
nema á íslandi, að mæður
s'leppi 2-3 ára gömlum börnum
út á götuna, eins og hér er al-
gengt?
Nú er það vitað miál, að
margar giftar húsmæður vilja
gjarna vinna utan heimilis, þvi
að með öUum þeim miklu
hjálpartækjum, sem nútíma-
kona hefur, er ekki aXltaf mik-
ið að gera á heimili með 1-2
börn. Almennt er hér mikill
skortur á vinnuafli og oft talin
hvað mestur í kennara- og
hjúkrunarstétt. Finnst manni
þá eðlilegt að yfirvöld gerðu
sitt ýtrasta til að gera konum
kleift að stunda það starf, sem
þær hafa sérhæft sig til, með
því að sjá börnum þeirra fyrir
öruggri umönnun á meðan.
Ekki hafa allir þá aðstöðu eða
vilja til þess að henda börnum
sínum í mæður eða tengda-
mæður, sem sjálfar eru búnar
að koma upp börnum og eiga
skilið rólegri daga.
Nú má ég eiga von á því, er
ég hef lofcið mínu 6-7 ára langa
háákólanámi, að verða um leið
að taka barn mitt a-f dagheim-
ilinu og virðist það þá eina
úrræðið að sitja heima, elda
mat og þrí-fa skít, þrátt fyrir
hásikólaprófið. Eg vil taka undir
þau orð, sem ég la-s í dagblaði
einu í sumar: „Meðan ekki eru
barnaheimili fyrir aila, er ekfc-
ert jafnrétti kynjanna fyrir
hendi.“
Kvenkyns stud. jur."
Heyvinnuvélar
Ý M I S fyrirtæki sem flytja
inn landbúnaðarvélar, hafa
nú tekið upp þann hátt að
hafa þær á sölumarkaði allt
árið, en með nokkuð mismun-
andi verði eftir árstíðum.
Geta bændur því keypt þær
heyvinnuvélar, sem þeir aðeins
þurfa að nota skamman tíma úr
ári hverju, á þeim árstíma sem
þeim og gjaldgetu þeirra hentar
bezt.
Fréttamaður blaðsins átti þess
kost fyrir skemmstu að skoða all-
myndarlega sendingu af hinum
svonefndu Fahr-fjölfætlum, sem
fyrirtækið Þór hf. flytur hingað
til lands, og lágu þá í einu af
vörugeymsluplássum skipafélag-
anna hér í Reykjavík.
Fyrir þremur árum hóf Þór hf.
innflutning á Fahr-fjölfætlum,
sem þá var ný gerð heyvinnu-
véla. Þessi vél var reynd hjá
verkfæranefnd ríkisins á Hvann-
eyri og gaf hún henni meðmæli.
Nú er svo komið að fjölfætla
þessi er svo útbreidd, að fyrir-
tækið flutti inn á sl. ári nær 500
slíkar vélar. Er svo talið að
aldrei fyrr hafi verið fluttar inn
jafn margar vélar til heyvinnslu
af sömu gerð á einu og sama ár-
inu. Hér á landi þykir reynt að
þessi gerð heyvinnuvéla flýtir
þurrki heysins um sem svarar %,
þ. e. einum degi þurrkunar ef góð
tíð er. Er afköstum þessa þurrk-
unartækis jafnað við súgþurrkun
með köldum blæstri. Þá er það
og að sjálfsögðu kostur vélar
þessarar, að hún dreifir múgum
mjög auðveldlega, sem teknir
hafa verið saman undir náttfall
og regnskúri, og þá þurrkur kem
Framhald á bls. 21
Fahr-fjölfætla.