Morgunblaðið - 05.03.1967, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. MARZ 1967.
BÍLALEIGAN
FERÐ
SÍMI 34406
Daggjöld kr. 300,00
og kr. 2,50 á ekinn km.
SENDUM
MAGMÚSAR
SKIPHOLTI 21 SÍMAR 21190
eltir lokun simi 40381
»'“1-44-44
\tmtm
Hverfisgötu 103.
Simi eftir lokun 31160.
LITLA
bíloleigun
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald.
Bensín innifalið í leigugjaldl.
Sími 14970
BÍLALEIGAiNl
VAKUR
Sundlaugaveg 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
• Já, þessar vélar
Og faér er kafli úr bréfi
frá H. J.:
„Komdu blessaður og sæll,
Velvakandi góður. Mikið and-
skoti þykir mér alltaf vænt um
þig-
Það liggur svo ljómandi vel
á mér í dag, því nú er ég alveg
hættur að ljúga í skattana, eftir
nær fjörutíu ár, og ég orðinn
afgamall. Það kvað líka vera
stór óhollt upp á sálulhjálpina.
Það segir blessaður presturinn
minn, sá góði herrans þjónn.
Ég ætla því að biðja þig að
koma boðum til háttvirtra skatt
svikara og allrar alþýðu, að nú
þýði ekkert að hitta mig upp á
svoleiðis skrifelsi, enda em
Vottar Jehóva famir að heim-
sækja mig. Og ég ætla líka að
biðja þig fyrir ástarkveðju og
þakklæti til þeirra á Skattstof-
unni. Þar em allir góðir og
sumir ágætir. Skattarnir em
allir að kenna þeim í þinginu
og borgarstjórninni. sem em
vondir menn. Ég skil þetta
samt ekki, því blessuð ríkis-
stjómin og borgarstjómin em
faðir okkar og móðir, og einn
hluti almættisins.
En það mætti segja mér, að
ólukkans skýrsluvélarnar eigi
sök á sköttunum. Það gerir
reynsla sonar míns, sem er
smiður eins og frelsarinn var.
Fyrst hröktu vélarnar son minn
úr vinnu hjá fæðingarborg
sinni, svo hröktu þær hann suð
ur i Hafnarfjörð. Og nú ljúga
þær því ár eftir ár, að hann
hafi eftirlaun hjá höfuðborg-
inni, eins og gamalmenni, þó
hann fái engan pening greidd-
an. Það er mikil mæða þegar
svona leiðinlegheit koma fyrir
bláfátæka barnamenn.
H. J.“.
• Á benzínstöð
Blaðamaður skrifar:
„Olíufélögin eru söm við
sig. Forstjórarnir koma fram
af og til og segja að þjónustan
sé aldeilis fullkomin. Annað
reyndum við tveir blaðamenn
fyrir nokkrum dögum (miðviku
daginn 1. marz 1967 kl. 22.27).
Við ókum að stöðinni ljósum
prýddri — og í þeim efnum
virðist ekkert sparað — vissum
að vísu að við vorum á síðri
stund en bifreið stóð við einn
af mörgum tönkum og héldum
við að við yrðum afgreidd
næst á eftir þeim bíl, enda
stjönuðu margir menn við
hann.
En viti menn. — Afgreiðslu-
menn léku þann svarta leik að
látast sem þeir sæju okkur
ekki. Og svo virðist einnig vera
þó við hvort um sig hlypum út
úr bílnum og rseddum við þá.
Ljósin slokknuðu hvert af
öðru og mennirnir sögðust ekki
vinna lengur en til 10.30. Hurfu
þeir svo flestir upp í þann bíl,
sem þeir höfðu dedúað við síð-
ustu minúturnar fyrir lokunar-
tíma — höfðu þó ekki á þeim
tíma afgreitt á hann benzLn.
Bóndinn úti á landi sem sel-
ur benzín er miskunnarlaust
vakinn á hvaða tíma sólar-
hrings sem er og afgreiðsla er
sjálfsögð. f Reykjavík er ekki
hægt að fá benzín eftir ákveð-
inn tima hversu mjög sem ligg-
ur á. Benzínstöðvar verja millj.
kr. í fagurt útlit. Væri ekki
betra að þær hefðu fegurra inn
ræti og afgreiddu þó ekki nema
á auglýstum afgreiðslutíma, en
það gerði Benzínstöð Esso í
Borgartúni ekki miðvikudag-
inn 1. marz. Skrumauglýsinga-
peningar væru betur komnir
hjá líknarstofnun.
A. St.“.
• „Lúxus“ — eða
ekki?
Lesandi skrifar:
„Um daginn kom ég inn á
einn hinna svonefndu kaffiteriu
staða hér í borginni. Þetta var
í kaffitímanum. Margt gesta
var, og sýnilega voru þar marg-
ir sem hafa vildu hraðan á.
Vakti það spurningu mína, er
ég sá menn kafi með lúkurnar
niður í sykurkörin, því enginn
sinnti skeiðum til þess að fiska
sykurmolana. Hví í ósköpunum
hafa heilbrigðisyfirvöldin ekki
heimtað það eins og svo margt
annað, að á slíkum matsölu-
stöðum skuli molasykur ekki
framborinn án umbúða, eins og
tíðkast t.d. í flugvélum?
Nú bar svo við að forstöðu-
maður kaffiteríunnar kom I
salinn, og þar eð við erum vel
kunnugir, spurði ég hann um
þetta atriði. Hann svaraði þvi
til að heilbrigðisyfirvöldin
hefðu ekki látið málið til sín
taka, jafn sjá'lfsagt og það virt-
ist. Svo bætti hann við: Mér er
kunnugt um að slíkur innpakk-
aður molasykur hefur einu
sinni verið fluttur hingað inn,
þá var hann settur í „lúxus-
tollflokkinn“ og ekki nóg með
það, — það þurfti nauðsynleg
leyfi til þess að flytja þennan
molasykur inn.
Þessu bréfi tfl þín, Velvak-
andi, er ætlað að vekja atihygli
á sjálfsögðu hreinlætis- og heil-
brigðismáli og líka, að slíkan
sykurinnflutning efast ég fast-
lega Um áð hægt sé að tolla
sem „lúxus".
Kaffiteríugestur".
• Sjónvarpið
Elliði skrifar:
„f sjónvarpi 24. febrúar 1937
komu ýmis merkileg sjónarmið
fram, enda ekki neitt til spar-
að að tefla framámönnum þjóð-
arinnar fram í sviðsljósið.
Fulltrúi sjómanna, Jón Sig-
urðsson, sem haldið hefur velli
hjá þessum harðsnúnu afkom-
endum norrænna víkinga i ára-
tugi og hlýtur því að hafa ein-
hverja yfirburði fram yfir
meðalháseta, upplýsti, að sjó-
mannasamtökin væru að vísu
ekki ánægð, enda mættu þau
ekki vera það, en mundu hins
vegar ekki leggjast á móti frið-
un á Suðurlandssíld, ef um
væri að ræða að bjarga stofn-
inum. Þetta var jákvæðara
svar en margui hefði vænzt úr
þessari átt.
Jón Jónsson, fiskifræðingur,
sém nýlega hefur látið dagblöð
hafa eftir sér (án atihuga-
semda), að rányrkja væri of
sterkt orð yfir veiðitækni okk-
ar (og annarra aflamanna) en
augsjáanlega væri gengið á
stofninn. (Þetta er fræðilegt
hugtak? sem ekki fagmenn
eiga ekki gott með að skilja til
hlítar og sjá lítinn eðlismun).
f fyrrnefndu samtali virtist
hann hins vegar viðurkenna, að
um eirihverja ofveiði gæti ver-
ið að ræða og taldi æskilegt að
friða ýmis svæði utan við 12
mílna landhelgina og ekki
mættí vænta meiri aflá, þótt
útgerðin yrði aukin frá því,
sem nú er.
Fulltrúi hraðfrystíhusanna,
Gunnar Guðjónsson, kom sér
hjá að svara spurningum Har-
alds J. Hamar beint, hvort
hraðfrystihús væru orðin pf
mörg og of stórvirk fyrir þarih
afla, sem tiltækur væri nú og
í næstu framtíð, en taldi æs:ti«
legt, að þau fengju meira, jafn-
vel þótt sækja yrði þann nfla
lengra en nú er gert — varlega
svarað.
Seðlabankastjórinn Jóhannes
Nordal svaraði spurninguin
Haralds J. Harnar hins vegar
án allra undanbragða og er
einn af þeim, sem hið unga, ís-
lenzka sjónvarp hefur óspart
leitað til, og skilar sínu hlut-
verki að því er virðist í fullri
alvöru og hefur verið ófeiminn
að segja sitt álit á hlutunum —
án þess að vega og meta fyrir-
fram, hvort hans persónulegu
sjónarmið komi honum til góðs
eða ekki.
Hann taldi fjárfestingu til
fiskveiða (jafnvel rányrkju?)
ekki meiri en eðlilegt mætti
telja og ekki væri ástæða til að
minnkia hana á næstu árum,
þar er þessi fjárfesting skilaði
aftur meiri arði en aðrir at-
vinnuvegir.
Þetta var ágæt dagskrá bg
alveg óþarfi að nöldra yfir öðr-
um léttum þáttum, svo sem
Dýrlingnum og kvikmynda-
þáttum, sem e.t.v. hafa ekki
neitt sérstakt uppeldislegt
gildi en þurfa engan að
hneyksla — eða finnst ykkur
það, lesendur góðir?
Alli Rúts, Pétur Sigurðsson,
Shakespeare og aðrir ágætis-
menn geta ekki fullnægt öll-
um, sem hafa ánægju og áfhuga
fyrir hinu unga og efnilega ís-
lenzka sjónvarpi. Þar þarf létt-
meti að vera með, og byrjunin
lofar góðu.
EUiði“.
ÚTSALA — Hljómplötur — ÚTSALA
Classic - Jazz - Pop
Aðeins i fáa daga
Hljóðfœrahús Reykjavíkur
HAFNARSTRÆTI 1 — SÍMI 13656.