Morgunblaðið - 11.03.1967, Blaðsíða 1

32 SÍÐIJR
54. árg. — 58. tbl. LAUGARDAGUR 11. MARZ 1967 Prentsmiðja Morgunblaðsins
lllesti bruni síðustu ára
Tugmillj. tjón -
ómetanleg verð-
rnæti eyði-
lógðust
I BRUNANUM mikla í gær-
morgun sem lagði þrjú timb-
urhús í rúst og stórskemmdi
Iðnaðarbankann og fjórða
timburhúsið, misstu sautján
manns heimili sitt. Tveimur
börnum og aldraðri konu var
með naumindum bjargað og
var þar eingöngu að þakka
harðfylgi og hugrekki björg-
unarmannanna. Sigþrúður
Sigurðardóttir, sem bjó á
ueðri hæð hússins við Lækj-
argötu 12A varð eldsins fyrst
vör. Bjargaði hún út syni sín-
um og syni Flosa Ólafsson-
ar leikara, sem bjó á efri
hæðinni (sjá frásögn) og
hringdi í lögregluna sem síð-
an hafði samband við slökkvi
liðið. Ógerlegt hefur verið að
reikna út tjónið ennþá, en
það mun nema tugum millj-
óna í beinhörðum peningum
fyrir utan söguleg verðmæti,
en í brunanum eyðilögðust
allar ræður séra Bjarna heit-
ins Jónssonar, vígslubiskups,
og dagbók sem hann hafði
haldið frá því að hann
hóf störf sem prestur. Urðu
þar eldinum að bráð dýrgrip-
ir, sem aldrei verður unnt að
hæta og óhætt að fullyrða að
hinir, sem misstu heimili sín,
hafa einnig orðið að sjá á eft-
ir hlutum, sem þeim voru
Timburhúsin standa í björtu báli og logatungur teygja sig út um glugga lönaöai bankans.
siðum tiu og ellefu. — Ljósm. Mbl. Sveinn Þormóðsson.
Frásagnir af brunanum eru einnig a
kærir. Lögregluþjónar björg-
uðu ekkju séra Bjarna úr hús
inu.
Nokkrar umræður hafa orðið
þá gerir Morgunblaðið ekki ann
að en benda á tvær staðreyndir,
sem komu fram á blaðamanna-
fundi í gær. Samkvæmt lögumn
skulu vera a.m.k. 6.30 metrar á
um að gluggar skyldu vera á ' milli húsa til þess að gluggar
að timburhúsunum sneri, og
sýnist sitt hverjum. Þar .sem nið-
urstaða hefur engin fengizt enn-
þeirri hlið Iðnaðarbankans sem j megi vera á þeim hliðum sem
saman snúa. Bilið milli bankans
og hússins númer 12A, var rúm-
lega þrír metrar.
Á fundi með fréttamönnum 11 væri að koma afgreiðslusalmtm
gærdag sagði Sveinn Valfells, j í lag yfir helgina þannig að
formaður bankaráðs Iðnaðar- j bankinn gæti tekið til starfa á
bankans m.a. að öll skjöl væru ; mánudagsmorgun á venjulegan
geymd á þann hátt að þau væru
öll heil, og ekkert verðmæti far-
hátt. Eitthvað af starfseminni
sem farið hefði fram á efri hæð
HÚN VAKNAÐIUNDIR MORGUN
- ÞAÐ BJARGAÐIIBÚUNUM
Herbergið fullt af reyk, er Ólafur
Flosason vaknaði
SIGÞRÚÐUR Sigurðardótt
ir, húsmóðir, sem bjó á
neðri hæð hússins að Lækj
argötu 12A, varð mainna
fyrst vör við eldinn, sem
lagði þrjú timburhús í
rúst, og olli stórskemmd-
Thn á IðnaSárbankahúsinu.
Hún vaknaði fyrir tilvilj-
un um nóttina, og varð
vör við, að eldur var kom-
inn upp'í herbergi hennar.
Tókst henni með naum-
indum að vekja son sinn
12 ára gamlan, og 10 ára
dreng, sem bjó á efri hæð
hússins, og koma þeim út,
auk þess sem hún gerði
lögreglunni viðvart.
Vaknaði af tilviljun
Bleðamaoúr Mbl. hitti Sig-
þrúði að máli í gærkveldi, þar
sem hún dvelst hjá venzla-
fólki sínu að Baugsvegi 7, og
spurði hana nánar um þennan
atiburð.
— Ég vaknaði um nóttina
um fimm leytið og þurfti að
bregða mér íram á salerni.
Virtist þá allt vera með eðli-
legum hætti. Hafa ekki liðið
nema 1-3 mínútur, þar til ég
kom aftur inn í herbergið. og
sá ég þá að eldur var kcxminn
í vegginn, sem skilur að her-
bergi mitt og sonar míns og
gólfteppið var farið að brenna
fram á gólfið.
— Mín fyrsta hugsun var að
reyna að slökkva eldinn, en
sá að það vár þýSingarlaust,
svo að ég fór inn til drengsins,
sem vaknaði strax. Þessu næst
hljóp ég fram í annað herbergi
þar sem síminn var, og
hringdi í lögregluna. Ég hljóp
síðan upp á efri hæðina, og
kallaði á Flosa Ólafsson, sem
þar býr. Sonur Flosa, 10 ára,
var einn heima, og vaknaði
ið forgörðum, þannig, að gagn- . hússins yrði komið fyrir í húsa-
vart rekstri og öllum viðskipta- I kynnum vélsmiðjunnar Héðins,
mönnum bankans væru öll skjöl og eins myndi Grensássútibú
og skilríki í lagi. Ætlun þeirra , bankans létta undir. Innstæður
og annað væru í fullkomnu lagi
og viðskiptavinir myndu engu
tapa. Hann gat þess einnig að ef
einhver truflun yrði á venjulegri
starfsemi bankans noKkra næstu
daga, hefðu þeir góða samvinnu
við Seðlabankann.
Jóhannes Nordal, aðalbanka-
stjóri Seðlabankans, sagði að
þegar svona óhöpp kæmu fyrir
hlyti Seðlabankinn að hugsa um
það fyrst og fremst að veita þá
aðstoð sem nauðsynleg væri til
þess að viðskiptavinir Iðn-
aðarbankans verði ekki fyrir
neinum áföllum eða bank-
inn sjálfur vegna óviðráðaniegra
orsaka. Eftir að hafa rætt við
bankastjóra Iðnaðarbankans sæi
hann ekki að viðskiptamenn
hans, hvorki innistæðueigendur
né aðrir, væru í nokkurri hættu
og að Seðlabankinn myndi að
sjálfsögðu veita þá aðstoð sem
eðlileg væri undir þessum kring
umstæðum. „Við vitum það að
Iðnaðarbankínn hefur á undan-
förnum árúm vaxið ört og er
traustur og að okkar dómi mjög
vel rekinn banki, og að okkar
dómi stendur hann jafnréttur
eftir“.
Það 'kom einnig fram á þess-
um fundi að verkfræðingar
hefðu rannsakað húsið og að
þeirra dómi hefði eldurinn ekki
eyðilagt traustleika þess, þannig
að ekki þyrfti að endurbyggja
Framihald á bls. 14
hann við hrópin. Ætlaði hann
í fyrstu út á svalirnar. en ég
gat fengið hann með mér nið
ur neðri hæðina, þar sem
sonur minn beið í forstofunni,
og komust við síðan út bak-
dyramegin. Lögreglan var þá
komin á staðinn, og dreif
okkur strax upp í bíl, þar sem
við vorum öll þrjú á nátt-
klæðunum einum saman. Var
farið með okkur á lögreglu-
stöðina, þar sem við fengum
heitt ksffi.
— Um eldsupptök get ég
ekki sagt með neinni vissu,
en ég held, að kviknað hafi
út frá rafmagnsleiðslum í gólf
inu, enda minnir eldra son
minn, að rafmagnstafla húss
ins hafi verið í herbergi beint
undir herbergi minu, — í
Framihald á bls. 3