Morgunblaðið - 11.03.1967, Síða 8

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. MARZ 1967.
< 8
Páll Halldórsson.
ir reyndir sj ómenn. Að þeim er
hinn mesti mannskaði og mikill
og sár harmur er kveðinn að
því fólki, sem eftir stendnr á
ströndu og séð hefur siglu hverfa
við hafsbrún. Enginn getur baett
því missi þess og harm, en ihljóð-
lát samúð streymir til þeirra á
sorgarstundu.
Minningin um hina horfnu sjó
menn mun lifa. Byggðarlag
þeirra og þjóð þakkar þeim líf
þeirra og starf. Súðavík drúpir
í sorg, barátta lífsins heldur á-
fram og tíminn græðir þau sár,
sem í dag blæða og svíða. Góð-
ur Guð veiti ástvinum sjómann-
anna á „Freyju“ styrk í hörm-
um þeirra og mótlæti.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
| Samúðarkveðja
SKAMMT lætur nú Ægir stórra
höggva í milli í garð sjávar-
byggðanna við Isafjarðardjúp.
Rétt fyrir jólin fórst bátur með
sex mönnum frá Hnífsdal. Hinn
1. marz ferst svo vélbáturinn
„Freyja" frá Súðavík með fjór-
um mönnum. Tíu sjómenn á
bezta aldri eru horfnir á nO'kkr-
um vikum. Svo þungra fórna
' krefst hafið, hinn voti vegur kyn-
slóðanna af því fólki, sem dreg-
ur björg i bú úr skauti þess.
Þessi saga er í senn gömul og
ný. Hún vekur alltaf nýja
harma, hyldjúpan söknuð og ó-
hamingju.
Súðavík er lítið sjávarþorp.
íbúarnir eru um það bil 2 hundr-
uð manns. En þar eru gerðir
út bátar og þar er þróttmikill
fiskiiðnaður. Þetta fámenna
byggðarlag leggur drjúgan skerf
af mörkum til útflutnings og
gjaldeyrisöflunar. Þar hesfur síð-
ustu árin gætt vaxandi trúar á
framtíðina. Ný hús hafa. -verið
byggð, og atvinnutæki aukin.
Svo kemur þessi bátstapi sem
reiðarslag. Fjórir ungir menn
hverfa á einni stormanóttu.
Sá sem þetta ritar var vel
kunnugur öllum skipverjum,
sem fórust með „Freyju“, venzla-
fólki þeirra og ástvinum. Þeir
voru allir dugandi og þróttmikl-
ir sjómenn, sumir kornungir, aðr
Birgir Benjamínsson, skipstjóri.
Lúðvik Guðmundsson.
Jón Hafþór Þórðarson.
Mnnzt sjómanna sem fórust
mei mb. „Freyju"
Súðvíkingar sjóinn þebkja,
jóttu löngum þangað brauð,
því var ekki i þorpi nauð.
Mörg þar konan ung varð ekkja
örlögunum grimmu háð
bað þá góðan guð um náð.
Sjórinn auðinn ailan veitti
undir góðri formarms stjórn,
harðlyndur þó heimti fórn.
Brotsjóum að bátum þeytti
bylgjuhnefann reiður skók.
Græðir kongur gaf og tók.
Áfram svona aldir liðu,
áraglam og brak í súð.
Miðin sótti sveitin prúð.
ÞANN 30. JANÚAR sl. var í
Hæstarétti kveðinn upp dómur í
Biáli- sem hreppsnefnd Njarð-
víkurhrepps höfðaði gegn verzl-
uninni Brynju til greiðslu skaða-
bóta að fjárhæð kr. 177.500.00
auk vaxta og málskostnaðar, en
mál þetta reis vegna galla í
gleri, sem notað hafði verið í
ukólahús hreppsms.
Málavextir eru þeir, að í sept-
ember 1956 gerði hreppenefnd
Njarðvíkurhrepps f.h. hreppsins
▼erksamning við verktakann
Eigurð Jónsson og Jakob Árna-
aon s_f. um byggingu barnaskóla
húss í Ytri-Njarðvík. Var svo
um samið, að verktakinn fengi
greidda ákveðna fjárupphaeð
fyrir verkið og skilaði húsinu
fokheldu með tvöföldu gleri af
tegundinni Thermopane frá
Belgíu. Þegar á reyndi fékkst
ekki innflutningsleyfí fyrir
nefndu gleri.
Undir seglum skipin skriðu
skuggalega hranr.ar slóð.
Hafið dýrkar harðfeng þjóð.
Enn í dag um hafsins heiði
hetjur knáar stýra skreið
óttast ei þó Rán sé reið.
Súðvíkingar sækja veiðii.
Sjóvíkinga frækið lið
þekkir ennþá öll sín mið.
Æsast 'hrannír, vaxa veður,
válynd hriðin grettir brá
öðru greinir enginn frá.
Allavega ólán skeður
endar þó á sömu leið:
Staðinn hylur bylgja breið.
Verktakinn ritaði því hrepps-
nefndinni bréf og þauð igler frá
Brynju og í bréfi verktakanna
stóð, að framleiðandi tæki á
gierinu 5 ára ábyrgð. Samiþykkti
hreppsnefndin að taka þetta gler.
Verktakinn tók við glerirau hjá
Brynju og greiddi það. Afhend-
ing glersins mun hafa farið
fram 19. ágúst 1967 og var gler-
ið sett i skömmu síðar. Ekki
var getið neitt um ábyrgð
Brynju á reikningi fyrir glerinu
né á öðrum pappírum.
Þann 30. janúar 1961 ritaði
lögfraeðingur hreppsnefndarinn-
ar verktakanum bréf, þar sem
segir, að á sl. ári hafi í ljós
komið, að móða setjist innan á
glerið og vatn komist inn undir
rúðurnar og flæði inn á gólf.
Voru dómkvaddir matsmenn til
að meta til peninga verðs þá
galla sem fram komu. Niður-
'^ranoþald á bls. 13
Bráðlynd veður burtu svekna
breiðist logn um víðan sæ.
Svona er lífið si og æ.
Börn og ekkjur bíða iieima
brostin von um endurfund.
Lífegieðinnar lokuð sund.
Guðm. Guðni Guðm.
FÖSTUDAGINN 3. marz og laug
ardaginn 4. marz, birtust í Þjóð
viljanum og Morgunblaðinu frétt
ir af borgarstjórnarfundi hér í
Reykjavík. Sigurjórn Björnsson,
sáifræðingur, forstöðumaður
Geðverndardeildar Borgarspítal-
ans og fulltrúi fyrir einn af
stjórnmálaflokkunum, gerði að
umræðu rekstur og ástand í
bamaheimilum borigarinnar, og
hefur þar -sjálfsagt verið nógu af
að taka.
Ég ætla mér þó ekki að fara
miikið lengra inn á þau málafni
í þetta sinn. En af því að nær-
tækasta dæmi sálfræðingsins
reyndist vera barnaheimiilið á
Hlíðarenda, — nánar tiltekið —
Vöggustofa Thorvaldsensfélags-
ins, þá get ég nú ekki orða bund-
izt. Reyndar er stofnunin rekin
af borginni og eign Reykjavíkur
borgar.
Hversu úrelta sem sálfræð-
ingurinn telur Vöggustofuna
vera, þá er hún nú bara tæpra
4 ára gömul, og þá byggð sam-
kvæmt nýjustu og fullkomnustu
kröfum um slíkar stofnanir.
Mér er ólhætt að segja, að þar
hafi allt verið miðað við það
bezta fáanlegasta, og ekkert tii
sparað.
í samræmi við það var líka
forstöðukonan valin. Það var
hvorki „i»ólitík“ eða tilviljun,
sem réði því, að frk. Auður
Jónsdóttir var valin í þá stöðu
heldur hitt, að hún uppfyllti all-
ar þær kröfur, sem til þurfti. —
1 fyrsta lagi er hún út-lærð hjúkr
unarkona, með lofsverðan starfs-
feril að baki. í öðru lagi hefur
hún sérmenntun í meðferð ung-
bama og stjórn á slíkri stofnun.
Þess utan hafði hún ejnróma
meðmæli allra, sem til hennar
þekktu sem góð og heiðarleg
manneskja, sem Ihún Ihefur og
síðár sannað að ekki var neitt
Adamsville, Kanada — AP —
Látinn er í Adamsville Ricky
Gallant, ellefu ára gamall af
ókennilegri ellihrörnun er
kallast progeria og hrjáir
einnig systir hans Norma,
sem nú er átta ára gömul.
Ricky Gallanr var er hann
lézt þannig á sig kominn sem
vaeri hann hálftíræður.
oflof. Er því illa farið að heim-
ilið skuli ekki geta notið starfs-
krafta hennar áfram, — en hún
heftir sagt upp starfi friá 1. maí
n.k.
Úrvals Iæknar, barnalæknar
(sérfr.), hafa alltaf verið við
heimilið, og starfsfólk valizt vel
— yfirleitt. Enda aldrei vantað
og færri komizt að en vildu, og
er það enn eitt dæmi um yfir-
burði forstöðukonunnar.
Mörg dæmi eru mu að þarna
hafa komið erlendir læknar, og
annað fólk með áhuga á svip-
aðri starfsemi, og hafa allir lok-
ið lofsorði á þessa stofnun, eftir
að hafa kynnt sér hana. M.a. get
ég getið þess hér, að þetoktur
Iæknir í einu af fylkj'um Banda-
ríkjanna, — sem var hér á ferð
— mæltist til að fá að sjá Vögigu
stofuna, sem hann og fékk. Ég
innti hann svo eftir hvað honum
fyndist, eða hvort hún mundi
ekki fullnægja þeim kxöfum,
sem til slíkra stofnana væru
gerðar? Hann svaraði því tiL, að
auk þess sem hún gerði það, þá
væri þó annað, sem enginn gæti
komist hjiá að veita atlhygli, —
sem i-nn kæmi, — og það væri
reglan og stjórnsemin, ásamt
ánægjunni og vellíðaninni, sem
skini út úr hverju einasta litlu
andlitanna.
Eins og sýnir sig í umræddum
fréttum, þá er sálfræðingurinn
ekki aldeilis á sömu skoðun,
enda varla von, þar sem hann
mun þar aldrel inn fyrir dyr
hafa komið, að mér er tjáð. Ég
ætla ekki að endurtaka hér allt,
sem þessi maður hefur látið sér
um munn fara, í sambandi við
rekstur þessarar stofnunar, og
mér er alveg óskiljanlegt; af
hvaða rótum það er runnið — og
svo mun um fleirL Jafn óskilj-
anlegt er i sjálfu sér, að um leið
w w
Um ábyrgb seljanda
á seldum blut
HUGLEIÐING AÐ
GEFNU TILEFNI
Bókarfregn
KOMIN er út fyrir stuttu bók-
in Jslenzka glíman — Gamlar
minningar og nýjar — efúr ald-
ir.n glímugarp, Emil Tómasson
búsettan í Kópavogi. — For-
mála ritar sr. Sveinn Víkingur.
Þetta er vel útgefin bók 115
blaðsíður lesmáls og 22 mynda-
blaðsíður, prentuð á mynda-
pappír með skýru letri á kostnað
höfundar.
Auk frásagna höfundar af
eigin kynnum við glímuna eru
frásagnir um glímuiðkanir í öll
um landsfjórðungum, eftir heim
ildum, sem höfundur hefur við-
að að sér.
Áræði höfundar að gefa bók-
ina út á eigin kostnað svona
vel úr garði gjörða, og áhugi
hans — að ekki sé sagt ást á
þessari sígildu, fögru íþrótt Is-
lendinga, og sjálfvirku og hollu
likamsæfingu er í senn lofsvert
og þakkarvert.
Prentvillur á bls. 46 (10. L
a. o.) er mér skylt að leiðrétta.
Þar á að standa rosknir í stað
röskir.
Halidór Stefánsson.
Fljúgandi diskar
Vilhelmina, Svíþjóð, 9.
marz (AP).
Fimm íbúar í þorpinu
Lövásen í Norðvestur Svíþjóð
segjast hafa séð tvo fljúgandi
diska s.l. laugardagskvöld.
Segja þeir að annar diskanna
hafi verið um 40 metra í þver
mál. Fimm-menningar þessir
eru Erik Söderström og fjöl-
skylda hans. Segja þau að
diskarnir hafi svifið i aðeins
um 20 metra hæð, um 100
metrum frá húsi þeirra. Voru
þeir gráleitir, þykkastir um
miðjuna. Þegar diskarnir
héldu á brott, lýstu þeir upp
tréin í nágrenninu. Bjartviðri
var þetta kvöld og norðurljós
á himni.
ag hann bregður öðrum um að
gerðir sem ganga glæpi næst, þá
auglýsir hann í rauninni sjálfan
sig meðsekan með því að þegja
um það. Að vísu segist hann
hafa rætt þetta við tiltékna „að-
ila“, einskonar „stjórnarráð“ yf-
ir Vöggustofunnj, að mér skilst.
— Hvers vegna svara þeir hon-
um ekki? Sofa þeir á verðinum?
Eða finnst þeiim það e.t.v. ekki
svara vert? Og hvers vegna skrif
ar hann þá ekki strax í blöðin
úr því að hann fær ekki áheyrn?
Ekki þykist ég þurfa að spyrja
hvort hann hali haft samband
við forstöðukonu eða lækni heim
ilisins, vegna þessara „mis-
þyrmdu“ sjúklinga, sem hann
hefur fengið til meðferðar frá
þeim. Svo sjálfsagt mun það
þykja. Sjálfur mun hann hafa
haft greiðan aðgang að heim-
ilinu, ef honum hefði fundist
þörf til — eða haft álhuiga á, —
þar sem hann mun vera opin-
ber starfsmaður heilbrigðisyfir-
valdanna? og ég hygg að ef
hann hefði sjálfur fylgzt með
daglegu lífi á vöggustofunni, þá
hefði myndin sú, sem að hann
brá upp á borgarstjórnarfundi
orðið öðruvísi. En sannarlega er
ákæra sálfræðingsins það alvar-
leg, að ástæða sé að ta'ka hana
til greina, og krefjast rannsókn-
ar, og sannnana tafariaust Og
það vona ég að verði gert.
Að Vöggustofa Thorvaldsens-
félagsins sé gerð að „pólitísku
bitbeim“ því á ég erfitt með að
kingja, — og trúi reyndar alls
ekki, fremur en þvi að Sigurjón
Björnsson tali af eigin inniblæstri
eða reynslu, enda spái éig, að hon
um muni verða erfitt fyrir um
rök. — En hvað er það þá?
Áður en ég skil við þetta
greinarkorn langar mig til að
spyrja viðkomandi yfirvöSd:
Heyrix ekki Vöggustofan undir
heilbrigðismálaráðuneyUð? Ef
svo er ekki — þá hvers vegna?
Væri ekki full ástæða til að
breyta því? Gaman væri að
heyra álit lækna- og hjúkrunar-
kvennafélagsins um það.
Með þökk fyrir birtinguna,
Guðný G. Albertsson.