Morgunblaðið - 11.03.1967, Blaðsíða 3

• HÚN VAKNAÐI
Framlhald af bls. 1
sama vegg og eldurinn kom
upp L
Húsið fuðraði upp.
Við náðum einnig tali af
syni Sigþrúðar, Sigurði Rún-
ari Jónssyni sem er 12 ára að
aldri og hann sagði: — Ég
vaknaði strax og mamma
hristi mig. Þá var svo mikill
reykur í herberginu. oð ég gat
ekkert séð. Ég gat þó lokað
hurðinni að herberginu, því
ég hélt að það myndi forða
því að eldurinn breiddist út.
En það hafði ekkert að segja,
húsið fuðraði upp og við gát
um ekki bjargað neiniu af eig
um okkar, ekki einu sinni föt
um til að ganga L
Herbergið fullt af reyk.
Hjónin, Lilja Margeirsdótt
ír og Flosi Ólafsson, voru ekki
heima þegar eldsins varð vart,
og svaf sonur þeirra, Ólafur,
Sigþrúður Sigurðardóttir ásamt syni sinum Sigurði Rúnari, en hún varð fyrst allra vör við
eldinn.
tíu áira einn á efri hæðinni.
Við fengum hann til þess að
segja okkur örlítið frá þess-
um atburði, og var hann þá
hinn hressasti, og ekki að sjá
að atburðir næturinnar hefðu
fengið neitt á hann,
— Ég vaknaði við það, að
konan kom upp stigan. og
kallaði, Flosi, Flosi, sagði
hann. Þá var svo mikill reyk-
ur inni hjá mér, að ég gat ekk
ert séð, og ég varð að brjóta
svefnherbergisgluggann til að
getað andað. Ég ætlaði að
fara út í gegnum gluggann og
út á svalirnar, og síðan að
klifra niður, þvi ég hélt að
allt væri logandi niðri og
ekkert hægt að komast. Þá
kallaði konan að við kæm-
umst niður stigann og út bak-
dyramegin, og hætti ég þá við
að fara út um gluggann. Fór
ég aftur til baka og komust
við öll út.
— Varstu ekki hræddur þeg
ar þú vaknaðir?
Ólafur Flosason yppti bara
öxlum við spurningunni, og
fékk að launum klapp á koll-
inn frá pabba.
Hjónin Flosi Ólafsson, leikari og Lilja Margeirsdóttir, ásamt syni sínum Ólafi. sem bjarg-
aðist naumlega úr eldsvoðanum í Lækjargötu. (Ljósm. Tómas Jónsson).
Hólf mílljón
n hnlfmiðn
FÖSTUDAGUNN 10. marz var
dregið í 3. flokki Happdrættis
Háskóia íslands. Dregnir voru
2,000 vinningar að fjárhæð 5,500,
000 krónur.
Hæsti vinningurinn, 500,000
krónur, kom á hálfmiða númer
657. Voru allir hálfmiðarnir seld-
ir í umboði Arndísar Þorvalds-
dóttur, Vesturgötu 10.
100,000 krónur komu á hálf-
miða númer 43,820. Þrír hálf-
miðarnir voru seldir í umboði
Þóreyjar Bjarnadóttur I Kjör-
garði, en fjórði hálfmiðinn var
seldur í umboðinu í Sandgerði.
10,000 krónur:
656 658 1344 4559 7614
12799 15899 16959 18695 21585
22031 22469 24263 25189 28336
30989 33023 35696 36501 36701
37565 41193 41890 44036 47569
49311 57863 (Birt án ábyrgðar)
Tveggju og
þriggja vikno
íslandsferðir
í TILKYNNINGU, sem Mlbl. hef-
ur borizt frá Dansk-Islandsk sam
fund í Kaupmanna/höfn, segir, að
félagið gefi meðlimum sínum
kost á tveggja og þriggja vikna
fslandsferðum í sumar. Er með-
limum félagsins boðin þátttaka
í tveimur ferðum, annars vegar
ferð, sem stendur yfir frá 29.
júní til 20. júlí og hins vegar
ferð, sem stendur yfir frá 4.
júli til 18. júlí. í báðum ferðum
er flogið frá Kaupmanna'höfn til
Keflavíkur og sömu leið til baka.
TRYGGING
ER
NAUÐSYN
ALMENNAR TRYGGINGAR ”
PÓSTHÚSSTRÆTI 9 . SÍMI 17700
©
Hvað er w
„Stórtry gging ” ?
Stórtrygging er sérstaklega hagkvæm
LÍFTRYGGING, sem Almennar Tryggingar hafa
selt á undanförnum árum. Ræðið við umboðsmenn
vora um þessa athyglisverðu líftryggingu,
sem er sniðin eftir nútíma þörfum og óháð
verðbreytingum.
STAKSTEIMAR
Stalin og Hitler
f ræðu þeirri, sem forsætís-
ráðherra flutti á Alþingi sJ.
fimmtudag um utanrikis- og
alþjóðamál, sagði hann m.a.:
„Við skulum minnast þess þeg-
ar Einar Olgeirsson heldur þvi
fram, að hann hafi sett fram
tillögur um ábyrgð annara rikja
á sjálfstæði íslands undir skugga
Munchen-sáttmálans og yfirvof-
andi styrjaldar, að stríðið 193»
brauzt því aðeins út, og það var
alger forsenda fyrir því að það
hófst, að Stalín samdi við Hitt-
er. Mér dettur ekki ttt hugar
að halda þvi fram að rússneska
þjóðin hafi viljað stríð frekar
en þýzka þjóðin, en það voru
þessir tveir einræðisherrar sem
sömdu um að hleypa seinni styrj
öldinni af stað. Fram hjá þessu
verður aldrei komizt og Einari
Olgeirssyni tjáir ekkí að segja
að þessi hætta hafi fyrst hafizt
með Múnchen-sáttmálanum. Við
getum sagt, að Bretar hafi þeg-
ar samið af sér og má þó spyrja.
Var ekki skynsamlegt að gera
úrslitatilraun til þess að koma í
veg fyrir nýja stórstyrjöld?
Munchen-sáttmálinn brást ekki
vegna þess að hann var gerður,
heldur vegna þess að hann var
svikinn. Hann var svikinn af
Hitler í ársbyrjun 1939 og eftir
þau svik var Hitler fyrst orð-
inn, að mati Rússa, samningshæf
ur. Þetta eru þær staðreyndir,
sem vert er að hafa-í huga, og
ástæðulaust er að snúa við eins
og Einar Olgeirsson reyndi að
gera í sínum málflutningi“.
Var Lúðvík
hræddur?
Forsætisráðherra vitnaði einn-
ig í ræðu sinni, í grein, sem Lúð-
j vík Jósefsson skrifaði í Þjóðviij-
! ann á tíma vinstri stjórnarinnar,
en greinin heitir „Hverjir hafa
svikið í hersetumálunum“. Þar
segir Lúðvík meðal annars:
„Ástæðan til frestunarinnar var
sú að með hernaðarárás Breta og
Frakka á Suez og óeirðunum,
sem brutust út I Ungverjalandi í
nóvembermánuði tókst hernaðar-
sinnum og ýmsum afturhaldsöfl-
um í Reykjavík að þyrla upp
slíku moldviðri hlekkinga og æsa
upp svo ýmsa sakleysingja að
óhugsanlegt var, á meðan sú æs-
ingaalda stóð yfir, að koma fram
endurskoðun á hernámssamning-
um við Bandaríkin í þeim anda,
sem Alþýðubandalagið hafði á-
kveðið."
— Og síðan: „Þeir aðilar
úr Framsóknarflokknum og Al-
þýðuflokknum, sem lofað höfðu
að vinna að því að herinn færi
úr landi, gáfust upp fyrir þess-
um æsingum afturhaldsins, sem
skipulagði upphlaup hér og þar
í bænum, brutu rúður í húsum,
réðust á fólk og hótuðu limlest-
ingum.“ Um fyrirslátt Lúðviks
fórust forsætisráðherra m. a. orð:
„Hann segist ekki sjálfur hafa
verið hræddur, en það voru
féiagar hans, Eysteinn Jónsson
og Hermann Jónasson, Guð-
. mundur 1. Guðmundsson og Gylfi
Þ. Gíslason, sem voru svo hrædd-
ir að þeir skulfu á beinunum, en
hetjan óhrædda gugnaði og þorði
ekki að bera upp málið fyrr en
tveimur árum síðar. Það var að-
faranótt 3. des. 1958, þegar ráðið
var að vinstri stjórnin mundi
segja af sér, sem flokkur Lúðviks
Jósefssonar fyrst mannaði sig
upp og gerði samþykkt um að
það skyldi ákveðið síðar hvenær
Alþýðubandalagið gerði það að
fráfararatriði, hvort staðið yrði
við loforðið um brottför hersins
I eða ekki“.