Morgunblaðið - 22.04.1967, Blaðsíða 1

32 SÍÐUR^
Bjarni Benediktsson á glœsilegum setningarfundi Landsfundar Sjálfstœðisflokksins:
ir frelsi og framforir, bjart-
syni og batnandi hag
BJARNI Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, setti
17. landsfund flokksins í Háskólabíói að kvöldi sumar-
dagsins fyrsta að viðstöddu miklu fjölmenni. Var húsið
fullsetið af landsfundarfulltrúum og öðrum gestum.
Fundarstjóri var skipaður Jóhann Hafstein, varaformaður
Sjálfstæðisflokksins og fundarritarar Jörundur Gestsson,
Hellu og Jón H. Jónsson, Keflavík. í upphafi fundar skýrði
Bjarni Benediktsson frá því, að nú væru einungis þrír á lífi
af stofnendum Sjálfstæðisfiokksins, þeir Pétur Ottesen, Jón
Sigurðsson og Iiákon Kristófersson, sem er þeirra elztur og
átti níræðisafmæli þennan dag. Sendu landsfundarfulltrúar
honum heillaskeyti í tilefni dagsins. t lok ítarlegrar yfir-
litsræðu um stjórnmálaviðhorfið sagði Bjarni Benediktsson:
„Við Sjálfstæðismenn gerum okkur grein fyrir, að úrslit
þingkosninganna hinn 11. júní eru mjög tvísýn. En á þeim
getur oltið hvort þjóðinni eigi á næstu árum að muna aftur
á bak eða nokkuð á leið. Undanfarin ár hafa íslendingar
sótt hraðar og lengra eftir framfaraleiðinni en nokkru sinni
fyrr. Þeirri sókn viljum við Sjálfstæðismenn halda áfram
og erum staðráðnir í að ryðja þar öllum hindrunum úr
vegi. Brýnum fyrir kjósendum að hafna svartsýni og aftur-
haldi, einræði og ofstjórn. Sækjum með hækkandi sól og
vaxandi birtu fram til sigurs fyrir frelsi og framfarir, bjart-
sýni og batnandi hag.“
Hér fer á eftir í heild ræða Bjarna Benediktssonar við
setningu 17. landsfundar Sjálfstæðisflokksins.
Mönnunum munar annað hvort
aftur á bak ellegar nokkuð á
leið. í einn stað kem-ur hvort
við virðum fyrir okkur þau rúm
eitt hundrað og þrjátíu ár frá
því að þetta var orkt, alla hina
nær ellefu hundruð ára sögu ís-
lands eða okkar eigin skamm-
vinna æviskeið, já jafnvel þau
tvö ár, sem liðin eru frá síð-
asta Landsfundi, þá sannfærumst
við um réttmæti þessara orða.
Ef nokkuð er óbrigðult, þá er
það, að allt er í heiminum hverf-
ult. Ætíð skiptast á skin og
skuggar, tímar afturfarar og
framfara.
Um orsakir einstakra atburða
má lengi deila. En ekki verður
um það villst, hvílíkur aflgjafi
og gæfa freisið hefur reynzt
hinni íslenzku þjóð. Ófrelsið
hafði nærri því s-vipt hana lífi.
Frelsissviptingunni fylgdi fátækt
og fólksfækkun. Margt var öðru
visi en vera skyldi í hinu forna
lýðveldi, en þá var þó sæmilegur
efnahagur í landi og fólksfjölg-
un með eðlilegum hætti. Á ófrels
isöldunum var landið rúið öllum
gæðum og fólki fækkaði svo að
lá við landauðn. Afturbati og
eðlileg fólksfjölgun kom á ný
með vaxandi frelsi. Þarna fylg-
ir afleiðing orsök svo, að ekki
verður um deilt. Frelsið hefur
reynzt íslenzku þjóðinni sá styrk
ur og aflgjafi, sem hún getur
sízt án verið. Vitneskja um þessa
staðreynd á ekki að vera okkur
fjarlægur fróðleikur, heldur
verður hún að vera leiðarvísir,
sem við megum aldrei gleyma á
allri okkar lífsgöngu.
Samhengið í íslenzkri sögu má
ekki falla okkur úr minni. í því
skyni að hugfesta það er nú ráð-
gert að efna til veglegrar hátíð-
ar á ellefu hundruð ára afmæli
byggðar á fslandi og er mikils-
vert, að vel takist.
Núlifandi kynslóð hefur hlotn-
azt sú gæfa og ábyrgð að end-
urheimta fullt frelsi og sjálf-
stæði íslenzku þjóðarinnar. Þetta
eru vandmeðfarin gæði; gæði,
sem ekki haldast af sjálfu sér
Framhald á bls. 12
(