Morgunblaðið - 29.04.1967, Blaðsíða 18

22
MORGUNBLAÐIB. LAUGARÐAGUR 29. APRÍL 1967.
Adólf Sveinsson Keflavík
— Minning
Dáinn, horfinn. Harmafregn.
Hvilíkt orð mig dynur yfir.
ÞESSAR ljóðlínur þjóðskáldsins
komu í huga mér, þá er ég frétti
hið skyndilega fráfall vinar
míns, Adólfs Sveinssonar, Birki-
teig 10, Keflavík, hinn 24. apríl
sl. í sannleika sagt átti ég í
fyrstu erfitt með að trúa því og
enn verr að sætta mig við, að
Adólf væri svo skyndilega horf-
inn sjónum mínum, og svo mun
hafa verið um fleiri.
En ég veit, að látinn lifir,
Það er huggun harmi gegn.
Adólf Sveinsson, sem í dag
verður til grafar borinn, fæddist
í Reykjavík hinn 13. maí 1920.
Kornungur fluttist hann til
Vestmannaeyja, þar sem hann
ólst upp hjá móður sinni, Guð-
nýju Ólafsdóttur, og stjúpföður,
Snæbirni Bjarnasyni, sem ég
heyrði hann oft tala um af sér-
stakri ástúð, hlýju og virðingu.
f Eyjum bjó hann nærri sam-
fleytt fram yfir tvítugsaldur, og
þegar hann flytur þaðan, hafði
hann lokið sveinsprófi í bifvéla-
virkjun.
Árið 1943 gekk hann að eiga
eftirlifandi konu sína, Huldu
Randrup, sem reyndist honum
traustur og góður förunautur í
hvívetna. Varð þeim hjónutn
sex barna auðið, sem öll eru á
lífi, og eru 3 þeirra enn ófermd.
Árið 1950 flytur Adólf með fjöl-
skyldu sína til Keflavíkur. Þau
hjónin höfðu hafið búskap sinn
á Akranesi og búið þar nærri
samfleytt, þar til þau fluttu til
Keflavíkur, að undanteknu einu
ári, sem þau dvöldu í Danmörku,
þar sem Adólf heitinn starfaði
sem bifvélavirkL Á Akranesi
starfrækti Adólf heitinn um
tima bílaviðgerðarverkstæði.
Nokkru eftir að Adólf heitinn
flutti til Keflavíkur, stofnsetti
ásamt svila sínum, Georg Orms-
syni, bílaviðgerðarverkstæðL
sem þeir ráku með miklum
myndarbrag í nokkur ár. Síðar
gerðist hann vörubílstjóri, en
þegar vinnan dróst saman hjá
t
Bróðir minn og mágur,
Eric A. Gook,
lézt í sjúkrahúsi í Englandi
aðfaranótt 27. apríl.
Irene Gook Gunnlangsson,
Guðni Gunnlaugsson.
tlt
Systir okkar,
Guðrún Nielsdóttir,
Gunnarssundi 1,
verður jarðsungin frá Þjóð-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag,
laugardaginn 29. apríl kL 2
e. h.
Torfhildur og Borghildur
Nielsdætur.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og hluttekningu við
fráfall og útför eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður
og ömmu,
Þórunnar ívarsdóttur,
Holtsgötu 7, Hafnarfirði.
Stefán Stefánsson,
hörn, tengdabörn
og barnabörn.
vörubílstjórum, seldi hann vöru-
bíl sinn. Gerðist hann þá um
tíma starfsmaður hjá Olíusam-
lagi Keflavíkur, og árið 1963
gerðist hann bílstjóri hjá SBK,
og þar vann hann til æviloka.
Adólf heitinn var mjög vel
látinn starfsmaður, hvort sem
hann starfaði við sín eigin fyrir-
tæki eða hjá öðrum. Bæði var
það, að hann var frábær bíl-
stjóri, tillitssamur og geðprúður
við farþega. Ennfremur var
hann sérstaklega verklaginn og
verkhygginn og hafði mjög stað-
góða þekkingu á bifreiðutn.
Hann var og kröfuharður við
sjálfan sig í starfi, gæddur ríkri
ábyrgðartilfinningu, enda kapp-
kostaði hann að leysa öll sín
störf af hendi af einstakri alúð
og kostgæfni. Sem dæmi um það,
hve mikils álits hann naut, er
mér kunmugt um það, að svo
mjög var sótzt eftir honum að
kenna við námskeið til meira-
prófs í akstri bifreiða, og vinnu-
veitendur hans beðnir að hliðra
svo til með starf hans hjá þeim,
að hann gæti kennt í námskeið-
um þessum. Adólf heitinm hafði
líka unun af að miðla örðum af
þekkingu sinni í þessum efnum.
Ég tel mér það til mikillar
gæfu, að mér skyldi hlotnast
það að kynnast og hljóta vin-
áttu þessa góða drengs. Mér
varð það bæði göfgandi og
þroskandi. Græzkulaus glað-
værð hans, greiðvikni hans og
hjálpfýsi, ræktarsemi hans við
skyldmenni og vini, drenglyndi
hans og hjartahlýja voru eigin-
leikar, sem hann var gæddur af
í ríkum mælL og sem hann
sýndi í orði og þó einkum í
verki. Þeir eru margir, og þó
einkum skyldmenni hans og ást-
vinir, sem standa í mikilli þakk-
arskuld fyrir ræktarsemi hans
og hjálpfýsi.
Mikill harmur er kveðinn að
eiginkonu hans, börnum, föður,
stjúpmóður, systkinum, hálf-
systkinum við hið snögga frá-
fall Adólfs heitins, en það er
huggun harmi gegn að eiga slíka
minningu góðs drengs sem Adólf
heitinn var.
Eiginkonu, bðrnum, föður,
stjúpmóður, systkinum og hálf-
systkinum hins látna vinar flyt
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
B. F. H.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við fráfalí og jarðar-
för
Bjarna Ólafssonar,
bróður okkar.
Margrét Ólafsdóttir,
Páll Ólafsson,
Albert Ólafsson,
Lára Vilhelmsdóttir,
Hulda Olgeirsson.
t
Þökkum hjartanlega auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför föður okk-
ar, tengdaföður og afa,
Magnúsar Ólafssonar,
fyrrv. prentsmiðjustjóra,
ísafirði.
Sérstakar þakkir færu-m við
herra Sigurði Jónssyni, prent-
smiðjustjóra, herra Ragnari
H. Ragnar, söngstjóra, og
Sunnukórnum.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
Fæddur 13. maí 1920.
Dáinn 21. apríl 1967.
ELFA tímans liðast áfrcim án
afláts, eins og fallvatn til sjávar.
Hið mannlega líf fylgir flaumn-
um á ærið misjafnan hátt. Sum-
ir hverfa sjónum á fyrsta skeiði
ævinnar, án þess að séð verði
hver lífstilgangur sköpunarinnar
er. Öðrum auðnast að ljúka
löngum ævidegi til heilla og
hagsældar fyrir land sitt og
þjóð. Og enn aðrir falla fyrir
miskunnarlausri hönd dauðans í
blóma lífsins, meðan ævistarfi
virðist hvergi nærri lokið og
þróttur og þrek ólamað.
Armur dauðans teygir sig á
alla vegu. Hann spyr ekki eftir
sjúkum eða heilbrigðum, mátt-
vana eða styrkum, öldnum eða
ungum, einstaklingum eða fyrir-
vinnum. Þegar lokastund sér-
hvers einstaklings er upprunnin
þá er engin miskunn sýnd, eng-
inn frestur gerfinn, engin náð
veitt. Svo snauður er hinn mann
legi máttur, áð hann fær engu
þar um ráðið. Það eru æðri
máttarvöld, sem hafa úrslita-
valdið í hendi sér og knýja á
dyr mannlífsins þegar tíma hins
jarðneska lífs er lokið. Þetta er
sú staðreynd, sem aldrei verður
umflúin og jafnframt það eina
í heimi hér, sem allir menn og
allt líf á fullkomlega víst,það
að dauðinn kemur með útrétta
hönd og hrifsar fórn sína, án
tillits til aldursskeiðs hennar,
þreks eða aðstæðna.
Oft hefir hann raunverulega
gert boð á undan sér með sjúk-
dómum er herja mannslíkamann,
og á ýmsan annan hátt, en hann
kemur líka ósjaldan óvænt og
fyrirvaralaust, eins og fellibylur,
sem lýstur jörð og haf í einu
vetfangL
Eitt slíkt hörmulegt atvik átti
sér stað á Reykjanesbraut,
skammt frá Keflavík, að kvöldi
þess 20. apríl sl., er árekstur
varð milli tveggja bifreiða frá
Keflavík, með þeim afleiðing-
um að vinur minn, allt frá barn-
æsku, Adolf Sveinsson, lét lífið
af völdum hans. Fregnin um það
hryllilega slys varð mér reiðar-
slag, er ég las hana í blöðum og
heyrði í útvarpi, en þó eðlilega
áreiðanlega minna en nánustu
vandamönnum hans og ættingj-
um, þar á meðal tveim ungum
sonum hans, sem staddir voru á
hafi úti og heyrðu fyrst fregn-
ina um dauða föður síns í þrí-
endurteknum fréttum útvarpsins
sama kvöldið, þráft fyrir tilraun
ir aðstandenda til að stöðva
þennan fréttaflutning, þar sem
ekki hafði tekizt að ná sambandi
við piltana. Slíkur fréttaflutn-
ingur Ríkisútvarpsins er víta-
verður og vonandi að hann end-
urtaki sig aldreL
Adolf Sveinsson var fæddur í
Reykjavík 13. maí 1920. For-
eldrar hans voru Guðný Ólafs-
dóttir og Sveinn Ásmundsson,
núverandi bifreiðastjóri hjá BSR.
Bæði voru þau og eða eru hinar
ágætustu manngerðir, góð-
mennsku gæddar, hjálpfúsar og
trygglyndar. Adolf var því af
góðum stofni kominn.
Þegar hann var á öðru ári
fluttist hann til Vestmannaeyja
með móður sinni og stjúpföður,
Snæbirni Bjarnasyni, húsasmíða
meistara, náins ættingja hins
t
Þökkum af alhug auðsýnda
hluttekningu, við andlát og
útför eiginmanns míns og föð-
ur okkar,
Einars Jónssonar,
Bakka, Landeyjum.
Kristbjörg Guðmundsdóttir
og börnin.
landskunna garps og sævíkings
Snæbjarnar í Hergilsey. Þar ólst
hann upp, ásamt stórum syst-
kinahópi í húsi því við Kirkju-
veg, sem Snæbjörn byggði og
nefndi Hergilsey.
Adolf átti heimili í Eyjum allt
fram til fyrstu. stríðsáranna, en
þá hélt hann til Reykjavíkur til
atarfa hjá Sveini föður sínum,
sem þá hafði um langt skeið
rekið bifreiðaverkstæðið Sveinn
og Geiri við Hverfisgötu 78. Áð-
ur hafði Adolf numið bifvéla-
virkjun í Eyjum.
Eftir lok stríðsins fór hann til
Danmerkur, ásamt konu sinni,
vann þar hjá General Motors
og stundaði nám í tækniskóla.
Dvöldu þau þar hátt í tvö ár.
Eftir heimkomuna gerðist
hann verkstjóri Bílaverkstæðis
Akraness um nokkurra ára
skeið, en hóf síðan störf á bíla-
verkstæði Jóns Loftssonar í
Reykjavík.
Fyrir um það bil 13 árum
fluttust þau hjónin til Kefla-
víkur og vann Adolf þar alla tíð
ýmis störf í sambandi við bif-
reiðar. Hann var þar m.a. verk-
stjóri á bílaverkstæði Olíusam-
lags Keflavíkur um alllangt
skeið, rak eigið verkstæði, gerð-
ist síðan bifreiðastjóri á Vöru-
bílastöð Keflavíkur og síðustu
árin var hann bifreiðarstjóri hjá
Sérleyfisbílum Keflavíkur á
áætlunarleiðinni Reykjavík—
Keflavík og talinn einn af beztu
og öruggustu bifreiðastjórum
þess fyrirtækis. Á þessum ár-
um byggðu þau hjónin húsið
Birkiteig 10, af mikilli elju og
dugnaðL enda áttu þau þungt
heimilL
Adolf var óvenju fær í iðn
sinnL enda fól Bifre.ðaeftirlit
ríkisins honum kennarastörf til
undirbúnings undir meirapróf
bílstjóra, ár eftir ár.
Hann var fljótvirkur, afkasta-
góður og snarráður á verksviði
sínu, enda eftirsóttur til starfa;
liðlegur og hjálpsamur jafnt á
nóttu sem degi og hirti þá
minna um fjárhagslegan ábata
heldur en hitt, að gera öðrum
greiða. Hann var vinsæll maður
mjög og vel látinn og trú-
mennska var honum í blóð borin.
Á sekini árum stríðsins kvænt-
ist Adolf Huldu Randrup frá
HafnarfirðL einhverri hæglát-
ustu, yndislegustu og góðmann-
legustu konu, sem ég hef kynnzt
á lífsleiðinnL Sambúð þeirra og
samheldni var slík að til fádæma
má telja. Þau eignuðust sex
börn, sem öll eru á lífL ung að
árum, og þar af eru þrjú þeirra
innan fermingaraldurs.
Við Adolf lékum okkur saman
þegar við vorum litlir drengir
í Vestmannaeyjum. Þau kynni,
sem þá sköpuðust okkar á milli
entust allt til hans dauðadags. í
vitund minni ljómar skær minn-
ing um kæran bernskufélaga,
starfsbróður um alllangt skeið á
yngri árum og trygga og órofa
ævilanga vináttu.
Örlögin eru margslungin og 6-
skiljanleg. Adolf og systkinl
hans fóru ekki varhluta af þeim.
Bílslys og flugslys hafa sótt þau
heim, samfara heilsubresti. Og
svo dynur þetta reiðarslag yfir á
Reykjanesbraut, — eitt slysið
enn í fjölskyldunni. Og maður
freistast til að hugleiða hvort
örlögin séu virkilega svo misk-
unnarlaus og grimm að ljósta
sumar fjölskyldur hryllilegum
höggum, en hlífa öðrum.
Með fráfalli vinar míns, Adolfs
Sveinssonar, er mikill harmur
kveðinn, fyrst og fremst að eig-
inkonu hans og börnum. En það
er þó huggun að minningin um
góðan eiginmann og föður mun'-
lýsa sem leiftrandi kyndill fram
á ókomin ár.
Útför Adolfs Sveinssonar fer
fram í dag frá Keflavíkurkirkju,
þeirri sömu kirkju sem útför
bróður hans fór fram frá, fyrir
um það bil þrem vikum. Sú er
trú mín og vissa að Ijós almættis
ins mun skína yfir þeirri helgu
athöfn, — það ljós, — sú birta,
— það leiftur, sem mildar harm
og græðir sár.
Eiginkonu Adolfs, börnum
hans og öðrum aðstandendum
votta ég dýpstu samúð mína og
bið þeim af alhug leiðsagnar
hins alvalda ókomin æviár.
Jónas St. Lúðvílsson.
Kjarfian Árnason
skipstjórí
Fæddur 1. júlí 1898.
Dáinn 22. apríl 1967.
í DAG verður kvaddur Kjartan
Árnason, fyrrverandi skipstjórL
er andaðist að heimili sínu þann
22. þessa mánaðar. Það er oft
skammt á milli lífs og dauða.
Við starfsfélagar hans vissum að
vísu, að hann gekk ekki heill til
skógar, en að svo stutt væri eftir,
hafði okkur ekki órað fyrir.
Kjartan fæddist þann 1. júlí
1898 að Pétursey í Dyrhóla-
hreppL Vestur-SkaftafeUssýslu.
Árið 1940, eftir farsælan feril á
sjónum, hóf hann starf sitt hjá
Slippféíaginu í Reykjavík hf.,
sem verkstjóri við skipasetning-
ar og brautir félagsins. Kjartan
var ekki hávaðamaður. Að öllum
- Minnmg
störfum gekk hann með fram-
úrskarandi samvizkusemL virtur
og vinsæll af húsbændum jafnt
sem viðskiptavinum félagsins.
Við starfsfélagar hans, sem
þekktum og mátum mikils mann
kosti hans, eigum á bak að sjá
góðum félaga. Nú að leiðarlok-
um eru honum færðar hjartan*
þakkir. Við þykjumst þess full-
vissir, að heimkoman verður
björt og fögur.
Kjartan var kvæntur elsku-
legri konu, Ingibjörgu Þórðar-
dóttur, og áttu þau 3 dætur, sem
adlar eru nú giftar. HennL dætr-
unum og öðru skylduliði sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Þórarinn Sveinsson.
Hugheilar þakkir færi ég
öllum sem sýndu mér vinar-
hug og glöddu mig með heim-
sóknum, gjöfum, blómum og
heillaskeytum á sextugsaf-
mæli mínu, 21. apríl ls.
Lifið öll heiL
Ingvar Jónsson,
Stigahlið 10.